Ik zag op TV een herhaling van de tsunami in Japan. Een amateurcamera legde vast hoe de straat een rivier van zeewater was geworden die vol afval landinwaarts stroomde. Vrachtwagens dreven langs scheefstaande stoplichten. Huizen leunden vermoeid op hun laatste fundamenten.
De vader sprak verbijsterd met een vriend over wat ze zagen. Ze waren buiten…
Merkwaardig, nu vandaag een week geleden stond ik in het portaal van de balkondeur. Twee hoog op het zuiden. Roerloos naar een windstille leegte van tuinen, huisjes, vogels, bloemen, groen, te kijken. Vooral een soort arcadische lading - in mij en de omgeving. Ik was alleen. In huis was alles uit.
Soms kan dat ook in een zo verstedelijkte omgeving…