Alle inzendingen van Rob Chevallier

Handige stunt van een Nederlands omroepblad: verbeter het wereldrecord televisie kijken. Hoe is het mogelijk, zelf probeer ik wel eens een programma te vinden met een beetje inhoud. Maar zappend door een hoop rotzooi en ongein haak ik al snel vermoeid af. Ik heb gewoon geen geduld om lang naar het s...

Oh jé ik ontdek ineens een vreemd wondje op m’n hand. Raar zeg, gisteren zat het er nog niet. Hoe ben ik daar nu weer aan gekomen? Ik weet ik niet, maar het ziet er eng uit, een beetje rood met een zwart randje. Ik vertrouw het niet, je hoort zulke gekke dingen tegenwoordig. Dat je geen deurknopp...

We zijn op weg naar een stankvrije maatschappij. Rokers hebben we al geïsoleerd, nu zijn de zweters aan de beurt. In café's bleek de zweetlucht steeds penetranter te worden sinds het rookverbod. De eerste klagers doken al snel op. Een enkele kroegbaas dacht klanten terug te winnen door een rookl...

Twee uitersten maakten deze week pijnlijk duidelijk wat er in veertig jaar tijd van de Amerikaanse maatschappij geworden is. Toen, op 15, 16 en 17 augustus 1969, keek de wereld naar Woodstock. De ultieme trip van andersdenkend, vooruitstrevend, vrijheids- en vredelievend Amerika. Wie er niet bij was...

Zo rond een uur of vijf wordt het onrustig op het Nederlandse strand. Hier en daar beginnen vrouwen hun kinderen te verzamelen. De klok van zes begint in zicht te komen, dus etenstijd. Die Hollandse gewoonte zit bij velen diep ingebakken. Mussen kunnen dood van het dak vallen en sneeuwbuien kunnen v...

Mijn broer heeft de bio-manie te pakken. Wanneer het begon weet ik niet meer, maar het is in ieder geval een voortschrijdend ziektebeeld. Hij neemt steeds meer producten zelf mee, omdat die een of ander biologisch keurmerk hebben. Tegenwoordig zoekt hij als hij blijft eten, bij alles wat op tafel st...

Wat een begin van de week. Op weg naar mijn werk zie ik voor mij een collega rijden. Helemaal fout. Collega’s op het werk, dat gaat nog, want je moet tenslotte genoegen nemen met het onvermijdelijke. Maar als ik de deur weer uit ben wil ik terug naar een andere wereld, ver weg. Reizen is geen punt...

Mijn vriendelijke vrouw van de helpdesk is al een tijd weg. Ik bel haar niet dagelijks en haar collega’s zijn ook erg aardig. Maar ik begin haar te missen en dat knaagt aan me. Ik ben niet verliefd op Kerstin. Nee, ik vind dat ik niet verliefd op haar ben. Toch vraag ik mij af wat er met die goedl...

Ik maak mij ernstig zorgen om mijn zoon. Hij is pas vier, maar hij staat nu al in de Verwijsindex voor Risicojongeren. Het begon met die nepsigaretten. Waar hij ze vandaan haalde weet ik niet. Ik vermoed dat er een dealer op zijn school rondloopt. Hoe dan ook, in mijn huis geldt een algemeen rookver...

Handenwrijvend, nagelbijtend en tenslotte tenenkrommend zaten ze deze week voor de televisie. De dames en heren van het Grote Geld. Een nieuw object dook op vanuit Engeland, of, om precies te zijn, Schotland, maar dat maakt niet veel uit. Andy Murray is een object dat nu al miljoenen mensen aan zich...

“Het lijkt wel alsof je al weer gegroeid bent”, zegt de oude vrouw tegen mij. We zwijgen een moment en kijken elkaar aan. Maakt ze een grapje of moet ik haar nu gaan zeggen dat het aan haar ligt? Of verwacht ze solidariteit, moet ik gaan zeggen dat ik ook al bijna aan de krimp ben? Maar ze zeg...

De demonstrant is in Nederland steeds zeldzamer geworden. Vroeger, tot pak weg het einde van de vorige eeuw, zag je ‘m nog regelmatig in actie. Man, vrouw, alternatief of gewone werknemer, Binnenhof of daar buiten, het kon allemaal en overal. De demonstrant was tegen kernraketten, bezuinigingen ...

We krijgen er alweer een canon bij, nu van kindertelevisieprogramma’s. Het is de zoveelste in een trieste, schijnbaar eindeloze traditie. Die begon aan het einde van de vorige eeuw. Toen moest ineens alles van de laatste honderd jaar gekozen worden. Auto, film, boek, groente, je kon het zo gek nie...

2.0 is helemaal in. Wie een beetje bij de tijd wil zijn strooit in een gesprek achteloos met de woorden twee punt nul. Je komt het begrip ook tegen in ingewikkelde beleidsnotities: “De bibliotheken zullen verder moeten investeren in kennisnetwerken, het is tijd voor Bibliotheek 2.0. Het ministerie...

In de fietsenstalling van het station komen veelsoortige klanten. De beroepsreiziger natuurlijk, die herken je meteen. Meestal een man die geroutineerd naar zijn vaste stek loopt, z’n fiets ophaalt en z’n tas op altijd dezelfde manier vastmaakt. Gehaast lopen naar de uitgang, blik op oneindig, h...

Half uurtje wandelen vanaf mijn afspraak naar huis, maar het plenst van de regen. Het is al laat en ik wil misschien nog naar het stembureau. Ik pak vandaag de bus. Die komt keurig op tijd en zit nog niet helemaal vol. Het kaartje is duur, maar ik kan zitten en blijf lekker droog. Een vrouw stapt al...

In de fietsenstalling van het station komen veelsoortige klanten. De beroepsreiziger natuurlijk, die herken je meteen. Meestal een man die geroutineerd naar zijn vaste stek loopt, z’n fiets ophaalt en z’n tas op altijd dezelfde manier vastmaakt. Gehaast lopen naar de uitgang, blik op oneindig, h...

Met de nieuwe Star Trek film in de bioscoop kruipen de Trekkies uit hun schulp. Maar, wat zijn dat eigenlijk voor mensen? In Nederland moeten er behoorlijk wat rondlopen. Hoeveel? Je ziet ze nooit. Ze zouden opvallen met hetzelfde ouderwetse pak dat de acteurs nu al zo’n veertig jaar dragen. Nog n...

Nederlandse kinderen zijn de gelukkigste van Europa. Dat is in de afgelopen maanden uit een paar onderzoeken gebleken. De universiteit van York bedacht 43 levensomstandigheden die het geluk beïnvloeden. Ik kan mij voorstellen dat het kunnen kopen van drugs een criterium is. Want van een blowtje op ...

Vroeg wakker, niet omdat het Koninginnedag is, maar omdat ik een krassend geluid hoor. Het komt mij vaag bekend voor. Ik schuif het gordijn open. De overbuurvrouw zeult met een trap over het grintpad naast haar huis. Ze is niet meer de jongste en die houten keukentrap lijkt in haar handen erg groot ...

“Alleen een eigen geldje”, antwoordde mijn vader vaak als ik vroeg of hij nog iets gewonnen had in de Staatsloterij. Maar nog vaker had hij helemaal niets gewonnen. Hij moet een jaar of dertig, veertig meegespeeld hebben, voordat hij tot de conclusie kwam dat het hem toch wel behoorlijk veel gel...

"Gisteren bij Jeroen Kolle geweest”, meldt mijn collega. "Fantastisch was dat. Geweldig gewoon, wat een talent.” Hij kijkt mij doordringend aan. Verwacht nu dat ik instemmend meeleef, of op z’n minst een teken van interesse toon. Ik probeer neutraal te kijken en onderdruk de vraag naar het b...

Hé daar ligt een boodschappenlijstje op straat. Interessant, raap ik altijd op. Het is eigenlijk een heel persoonlijk stukje papier. Iemand heeft de moeite genomen om zijn of haar gedachten te ordenen. Deze is keurig netjes geschreven. Misschien door een vrouw. Schoonmaakmiddel staat er op. En w...

Flash! Na pak weg tien jaar rij ik weer eens op de route van vroeger. Niet veel veranderd. Hier en daar een nieuw hekje rond een tuin. Een enkele keer een heel nieuw huis. En ik zit nog steeds achter een veel te langzaam rijdende legertruck. Achterkant open, jonge jongens links en rechts in de laadb...

Met z’n vieren wachten we in de rij voor de kassa van de supermarkt. We kijken naar de vrouw die aan de beurt is en haar boodschappen stapelt op de lopende band. Niks economische crisis hier. Ik gluur naar de drie wachtenden voor me. Die hebben ook weinig te maken met bezuinigingen. Ze lijken wat ...

“Goedemorgen!”, zegt de man achter de balie in de het benzinestation. Hij kijkt mij indringend aan. Oeps, vergeten. Ik was even in gedachten en probeerde tussen het plastic in mijn portemonnee mijn creditcard te vinden. Ik ken ‘m wel, die ouwe brompot, hoewel ik ‘m maar één keer per maand ...

Beng! Van het ene op het andere moment onderuit. Glad ijs, overmoed, te hard geschaatst, te veel risico in de bocht? In ieder geval even niet nagedacht. Domme pech, dommigheid of iets daar tussenin. In een reflex stak ik mijn hand uit. Zonder te kijken, zonder te voelen, besef ik dat het serieus is....

Een cd-winkel op het station is niet een plek waar je lang blijft. Te weinig tijd om te zoeken naar leuke muziek, maar dat begrip is uiteraard subjectief. Hier kom je omdat je even niks te doen hebt. Om de wachttijd op de volgende trein in te korten door langs de bakken met cd’s te lopen. Een beet...

Een auto stopt, een portier zwaait open en even later staat een man van Zuid-Europese afkomst breed lachend voor me op het fietspad. Ik stop. Hier wil iemand misschien de weg vragen. Dat is leuk, ik ben graag behulpzaam. En een beetje nieuwsgierig, dus het is altijd boeiend om zo maar even te weten ...

Commentaar geven bij een Tourreportage kan soms kinderlijk eenvoudig zijn. Tenminste in Nederland, want daar hebben ze de instructie gekregen om vooral de Nederlanders op te zoeken. Vóór, tijdens en na de wedstrijd. Makkelijk zat. Komt er een met een oranje shirt aanrijden, geheid dat-ie in de rem...