biografie: Chris Kramer

Wat een geluk dat het gisteren prachtig weer was. Nu is het natuurlijk altijd mooi meegenomen als het prachtig weer is maar gisteren helemaal omdat ik met mijn afdelingscollega’s een dag de hei op ben geweest. En dat ik de letterlijke betekenis. Ons jaarlijkse afdelingsuitje ging dit jaar naar de legerbasis in Schaarsbergen en we zouden daar wat informatie en demonstraties krijgen.
Nu wil het toeval dat ik niet in militaire dienst ben geweest. Hoezo toeval zult u misschien denken. Dat zit zo. Ik ben van 1956 en in 1973 opgeroepen voor de militaire keuring. En hoewel Defensie destijds tot de conclusie kwam dat ik alle benodigde kwaliteiten had om mijn dienst te vervullen, kreeg ik het bericht dat ze me desondanks niet nodig hadden. En dat vond ik niet erg.
En nu stond ik dus gisteren op die legerbasis en dacht ik nog even: “Wat heeft Defensie me deze keer te vertellen?”. Na een korte inleiding en een video werd het me al gauw duidelijk dat ik hier niet zomaar bij enkele macho militairen op visite was. Ik was op bezoek bij het Korps Nationale Reserve, Natres zoals ze zichzelf trots en kortweg noemen. Heel vaag kwam een gedachte bij me op dat ik daar wel eens van gehoord had. Maar het zei me dus niet zoveel. De video gaf een aardig beeld van wat Natres is en doet. En wat denk u wat? Ik was op bezoek bij mijn redders! Hoezo, redders? Natres had in 1995 gezorgd voor het leveren van manschappen om de dijken in het Rivierengebied te bewaken en te versterken. U weet het vast nog wel. Het dorpje Ochten – een stukje stroomopwaarts vanaf Tiel – was wereldnieuws want de dijk stond daar zwaar onder druk vanwege de hoge waterstand en kon ieder moment doorbreken. Beelden van militairen die zandzakken legden waren zelfs tot in Japan en Amerika op TV te zien. Die militairen waren dus bij Natres en als zij zich niet vrijwillig (maar niet vrijblijvend!) hadden ingezet voor de veiligheid van het Rivierengebied, was de dijk bij Ochten misschien wel gebroken. En wat zou er dan gebeurd zijn? Dat blijft voor mij gissen maar het toeval wil dat ik in Tiel woon en dus deze militairen een beetje als mijn redders kan beschouwen.
Dat gaf toch ineens een heel andere dimensie aan dit jaarlijkse dagje plezier op kosten van de baas. Het enthousiasme waarmee de mensen van Natres over hun werk spraken en het feit dat zij zich vrijwillig (maar niet vrijblijvend!) inzetten voor de veiligheid van anderen maakte toch wel indruk op ons. En ik kan u verzekeren dat daar wel iets voor nodig is. Verder kregen we die dag een aantal boeiende demonstraties en konden we in de middag zelf op de hei met een aantal oefeningen aan de slag onder het toeziend oog van enkele “rode baretten” die de hele middag vanuit een boven ons hoofd rondvliegende Chinook onze verrichten konden volgen....

Vrijdag was het de dag voor herdenking. Herdenking van gesneuvelde mensen in een oorlog die – God zij dank – voor de meesten ver achter ons ligt. Op 4 mei zijn we uit respect even stil voor de mensen die "hun leven hebben gegeven voor onze vrijheid".
Nu waren dat natuurlijk niet allemaal helden. Sommige waren gewone mensen - als u en ik – maar waren gewoon op het verkeerde moment op de verkeerde plaats. Het waren geen helden maar slachtoffers van schurken met een wapen in hun hand.
Stilstaan bij het verleden doen we vandaag de dag niet veel meer. Velen van ons zijn zich er niet meer van bewust dat wat we vandaag zijn, bereikt werd door de inspanningen van mensen in het verleden. Onze maatschappij en alles wat we verworven hebben vindt zijn oorsprong in dat verleden. Ja sterker, wij bestaan bij de gratie van het verleden. Dat zou ons in zijn algemeenheid tot wat meer dankbaarheid en gepaste bescheidenheid moeten aansporen.
...

Wie vraagt zich dat wel eens af: "Heb ik dat?". Ik denk iedereen.
Heb ik voor volgende week de schilder besteld, gaat het na anderhalve maand voor het eerst regenen!
En bovendien ga ik eind volgende week voor een week met de caravan op vakantie. Nu kan ik natuurlijk zeggen dat ik ergens aan "La Meuse" op een camping ga staan en dan denkt misschien iedereen dat ik lekker naar Frankrijk ga en dus wel mooi weer zal hebben. Maar helaas, ik ga naar een camping vlak bij de Maas bij Wanssum, iets ten oosten van Venray. En al is Limburg misschien wel de provincie met de hoogste temperaturen en (bijna) de minste neerslag, ik ben bang dat het voorspelde weer (koud met regen) zich ook daar zal manifesteren. Het KNMI heeft het tenslotte de afgelopen anderhalve maand bij het rechte eind gehad en ik ben bang dat dat nu ook wel weer het geval zal zijn. Heb ik dat?
Maar het is natuurlijk een hele troost dat met mij vele andere mensen zich dat zullen afvragen. En we kennen het spreekwoord: "Gedeelde smart is halve smart". ...