Alle inzendingen over individu

Ik was op de wekelijkse markt op zoek geweest naar een T-shirt, maar mijn naspeuringen waren zonder resultaat gebleven. We ontmoetten elkaar bij de bushalte. Aan haar bovengebit ontbrak op een zeer prominente plaats een tand. Haar grijze lange haar hing neer tot op haar schouders. Ze droeg goudkleurige oorbelletjes en haar kleding bestond uit een…

Vóór mijn zozeer geliefde stadse woning, mijn paleisje sinds zovele jaren strekken zich het landschap, het panorama en de groene vallei uit die ik liefheb en waarop ik uitkijk vanuit mijn hoge venster. De tijd spoedde zich genadeloos voort en nu is het licht al milder en meer gedempt en zwakker en ook mijn krachten vloeien weg. De avond zal spoedig…

Meneer had altijd ¨in de planten¨ gewerkt en zijn carrière in die functie volvoerd bij de grote internationale winkelketen, bij het grootschalige concern dat zoveel meer in zijn mars en in zijn aanbod heeft dan planten alleen. Vandaag vergezelde hij me naar de randstedelijke metropool. We zouden zelfs de befaamde brug en het water bij Moerdijk passeren…

Na een zorgvuldige toelatingsronde werd Bjarne Gosse aangenomen voor de avondacademie voor kunstonderwijs in Amsterdam Zuid. De economische crisis van de jaren tachtig was in volle gang. Bjarne stond na het behalen van zijn diploma voor middelbaar beroepsonderwijs ingeschreven als werkzoekende bij het arbeidsbureau. Voor iedere baan waarop Bjarne Gosse…

"Vergeet verdriet en woede, schaamte is de krachtigste emotie van allemaal," las ik. De zin bleef hangen. In de tram naar Utrecht, oortjes in, luisterde ik naar muziek. Niet van Spinvis, maar van een vriend, vermomd als zanger. Al doe ik hem daarmee tekort: hij maakte alles zelf, van muziek tot tekst. Ik dacht aan schaamte, en aan de muziek…

“Er zit iets tijdloos in deze beelden. De zonsopgang, de adem van het bos, mensen die hun dag leven en in stilte goed en kwaad doen. Het heeft die stilte die neerdaalt op de ziel, als schemering. Ik begrijp waarom het je aansprak; het brengt de natuurlijke wereld prachtig in evenwicht met de menselijke wereld.” Het antwoord van Yuriy uit het verre…

Op een winterse dag - waarop de wegen besneeuwd waren en de sneeuw zich had gehecht aan de dakpannen en aan de rozen die overgebleven waren in het late seizoen en ze voorzag van een spierwit, duimdik laagje ijs - maakte ik voor het eerst kennis met Emma ten Bikkel. Ze zou mijn nieuwe bovenbuurvrouw worden. Zij leek me overspannen en overstuur en viel…

Aan de oppervlakte van meren, zeeën en rivieren woedt en kolkt vaak het exuberante schuim maar dit bedekt slechts de oppervlakte. Tweeënzeventig van mijn levensjaren passeerden, vlogen voorbij, maar de gebeurtenissen, omstandigheden en ongelukken stapelden zich op als een onzalige blokkentoren waarvan de instorting maar al te nabij is of schijnt…

Het is een grijze dag in Biezenmortel. Onder een dichtgetrokken, grauwe hemel staan berkenbomen zij aan zij op het terrein van de inrichting en even verderop zie je de weelderige kruinen van kastanjebomen, verlevendigd door vele witte kaarsjes. Binnen in de paviljoens, die fantasierijke namen dragen, vindt het vierentwiniguursbedrijf van de zwakzinnigenverpleging…

De geur van metaal en olie hangt in de kamer. Een open kast, dozen met uniformen, een foto in een lijstje. Vier mannen op een stoffige vlakte, wapens in de hand, opgestroopte mouwen. Hij staat links, zijn arm om de schouder van een ander die een week later geen gezicht meer had. Zijn handen liggen plat op de oude Nokia. Er knippert een blauw lichtje…

Plotseling ben je opgedoken uit mij voorheen duistere, onbekende contreien en op de valreep, toen onze levens zich al voor tweederde ontrold en geprofileerd hadden, maakten we kennis. We volgden het parcours van je leven met terugwerkende kracht en we bezochten de gedenkplaatsen, de staties van je jonge jaren en van je volwassenheid. Daar was…

Ze sprak op een danig onverstaanbare manier, waarbij haar bruin aangeslagen ondergebit zichtbaar werd. Ze had naast me plaatsgenomen in de bus die zaterdagmorgen en ze vormde mijn enige aanspraak en/of gezelschap, dus antwoordde ik maar met "ja,ja" en "nee,nee" zonder een opmerking te plaatsen over het onbegrip en de onverstaanbaarheid die haar…

Het zijn toch wel merkwaardige wandvullende levensgrote posters die zijn aangebracht tegen de wand van de winkelgalerij aan de Schouwburgpromenade. Is het onvoorstelbaar en te gewaagd om te stellen dat de clichés welhaast ongeremd als mitrailleurvuur dat rolt van de tong en van de lippen van zovele burgers hier zelfs "visueel verbeeld" zijn?…

Ik liep zomaar wat. Ik heb van die ochtenden dat ik niet weet waar ik naartoe moet, dus dan loop ik maar. Niet dat ik ergens naar op zoek was, of zo. Dat zeggen mensen dan altijd: je loopt niet zomaar, je zoekt iets. Ze trekken er dan vaak een intellectueel gezicht bij. Het is zó’n flauwekul. Ik trek dat niet. Maar echt! Ik zou eigenlijk op school moeten…

De dame naast mij bij de bushalte droeg een witte hoed of pet met klep, vermoedelijk uit linnen vervaardigd en speciaal ontworpen of geschikt voor zomerse dagen en inderdaad mochten we op de middag van onze ontmoeting onverwacht al hogere temperaturen begroeten. Toen mevrouw het hoofddeksel even afzette, werd een krans van grijs haar zichtbaar die…

Een donkere man met de capuchon van een hoodie over zijn hoofd liep door de vroege ochtendstraten van Amsterdam op zoek naar een openbare boekenkast. Het was een goedkope manier om aan nieuw leesvoer te komen. Oude schoolboeken met educatieve afbeeldingen hadden de voorkeur voor Bjarne. Die hoefde hij niet veel meer te lezen zodat hij zich op de afbeeldingen…

Het zand voelt warm aan mijn voeten als ik naar de zee ren. Mama roept dat ik uit moet kijken. De golven spatten tegen mijn zwembroek. Ik gil. Het water is kouder dan ik dacht. Papa tilt me op en draait me rond. Ik word duizelig en lach. Als ik nu de zee ruik, voel ik nog zijn handen, als echo's in mijn huid. Wat me raakt is hoe volkomen veilig ik…

De zomer van het jaar 1996 begon met een deceptie. Bjarne Gosse kon niet meedoen met de kunstmarkt. Niet omdat zijn werk van onvoldoende kwaliteit was, maar simpelweg omdat andere kunstenaars zich eerder hadden ingeschreven voor een plek op de markt. Er waren zoveel inzendingen dat er een keuze gemaakt moest worden. En het was zelfs zo dat er voor de…

In die jaren waren de hippies over de wereld uitgezwermd en niet slechts San Francisco was het brandpunt geworden van "love and peace" en "flower power". En zelfs onze goede en dierbare provinciestad kreeg een klap van de molen. In een kapitaal herenhuis aan de Korte Heuvel kwam men samen tot diep in de nacht en de atmosfeer was vergiftigd met…

Als hij binnenkomt, worden tassen verplaatst, stoelen iets van hem weggeschoven. Het is of hij besmet is met iets wat je beter niet hardop kunt uitspreken. Dirk lijkt het niet te merken. Of hij doet alsof. Sinds hij bij zijn dochter woont, is het erger geworden. Vlak nadat de buurvrouw een kort gesprek met hem had gevoerd, sprong er een loslopende…

De deur van het buurthuis piept als hij hem openduwt. Zoals altijd is hij de eerste. Uit de meterkast pakt hij een flacon smeerolie en een doekje. Hij smeert alle drie de scharnieren in. Daarna tilt hij de stoelen van de tafels, haalt een vochtige doek over de tafelbladen, zet kopjes klaar op een dienblad en stapelt bokkenpootjes op een bord. Hij…

‘Hij komt niet meer terug,’ zegt Carla terwijl ze het koffiekopje op het aanrecht zet. ‘Dat weet jij ook wel.’ Frans trekt de mattenklopper van het haakje. Zo’n houten, met gevlochten riet. ‘Hij zei dat hij alleen even naar Den Bosch moest. Voor z’n moeder.’ ‘Z’n moeder is al vijf jaar dood.’ Frans knikt langzaam. Carla…

Het voorjaar van 1996 begon met een bizarre droom vol begeerte en genegenheid. Hier was sprake van een duidelijke erotische ondertoon, die Bjarne de volgende dag in zijn onderbroek droeg. En waar hij zich in de late avond, voor de spiegel van moest ontdoen. Bjarne had na een korte periode van voorjaarsgriep drie dagen in de natuur van de oeverlanden…

Iedereen kijkt altijd naar Lydia. Ook als ze doen alsof ze haar niet zien, kijken ze. De man in de portiek kijkt haar ook na. Natuurlijk. Iedereen kijkt altijd als Lydia voorbijloopt. Niet dat ze daar iets om geeft, maar het valt op. Blikken die te lang blijven hangen, gefluister net buiten gehoorsafstand. Haar moeder zei het vroeger al: “Mensen…

We missen Gerri nu al!…

Toen ik nog voor de klas stond en groep 6 onder mijn hoede had, vroeg ik de kinderen om eens alle manieren van communiceren op te noemen. ‘Zeg het maar Elsje.’ ‘Nou meneer, ik denk dat de belangrijkste manier is om dit via de mobiel te doen.’ Jos vond dat het op de computer beter en ongestoord kon. Nico vond dat het gewoon met elkaar praten het beste…

“Laat onze gave God mij met al zijn genade verzorgen” had zijn oude grootmoeder gezegd tijdens een bezoek van haar geliefde kleinzoon. Ze was inmiddels drieënnegentig jaar geworden en Bjarne Gosse, haar kleinzoon, had een ansichtkaart van haar gekregen, zomaar voor de aardigheid, omdat hij op bezoek was geweest onder de grote rivieren. Een afbeelding…

Niet voor niets komt de dame die ik bezoek uit Den Haag. Het is "mevrouw" vóór en "mevrouw" na in ons gesprek. "Wilt u een kopje koffie, mevrouw?" "Wilt u een stukje gebak?" Haar pontificale villa omringt haar als een mantel van steen, marmer en pluche, die echter niet kan verwarmen. Het levenloze, maar chique meubilair roept herinneringen…

Zo af en toe moet ik naar het ziekenhuis om even bij te tanken. En als ik dan bij de uitgang ga zitten om op de taxi te wachten – die dit keer later is dan verwacht – dan ga je een uiteindelijk maar een beetje om je heen kijken – naar de mensen die gaan en komen. Mensen die er al zo lang lijken te werken zodat ze in een droom lijken te wonen. En dan…

De maand november van het jaar 2023 kende een periode van onrustige nachten. “Een casemanager met het intellect van een onderontwikkeld personage, dominant, dom, gestopt met roken, aan haar pensioen toe.” De nachtmerries van Bjarne lieten er geen gras over groeien. Nat door het angstzweet werd hij wakker met die bezeten kop van zijn voormalige casemanager…