Alle inzendingen van Gustaf Kreuz

Eerst verloor ik vrienden met het omnummeren. Een fenomeen dat ergens in de jaren negentig moet hebben plaatsgevonden. De telefoonnummers kregen een andere verdeling. Het platte streepje versprong en koos een plek tussen twee andere nummers in. Ik was onbereikbaar geworden. Want ook toen was ik al n...

Ik was afgelopen week in een hotel waar ik een nacht verbleef. Het hotel lag prachtig in de bossen. Ik kwam niet voor de luxe of de stijlvolle kamers. Ik wilde gewoon in rust kunnen slapen zonder afleiding. Nadat ik me had geïnstalleerd op mijn kamer, besloot ik een boswandeling te gaan maken. H...

Ik woon in een leuke wijk. Dat komt vooral omdat er een enorme diversiteit van mensen woont. Er zijn volksmensen en allochtonen, gezinnen met kinderen en ouderen, hoog- en laagopgeleiden, ik woon tussen mensen die aan de rand van de afgrond zijn geraakt en hulp krijgen en tussen buurtgenoten die ´g...

Ik heb buren. Aan één kant, ik woon op een hoek. Het is een gemiddeld Nederlands gezin. Twee kinderen een jongen en een meisje van begin twintig. Pa werkt als dakbedekker en wat ma doet weet ik eigenlijk niet. We hebben matig tot geen contact. Ook niet op burendag. Onze huizen zijn meer dan gem...

Ik zat gisteren de Volkskrant te lezen. Er was veel aandacht voor verkiezingsstrijd in Frankrijk. Vier kandidaten die president van het land willen worden. Elke maand ligt er iemand anders op kop. De kranten van de wielergekke natie drukte een grafiek af met racefietsen. Erachter de procenten die el...

Het was 29 november 1899 toen Emma Morano in Italië werd geboren. En gisteren overleed zij. Ze was de laatste 19e eeuwse levende persoon op aarde. Ze werd 117 jaar oud. Dat zou in mijn geval betekenen dat ik tot 2094 zou leven. Aan de ene kant lijkt dat makkelijk haalbaar, aan de andere lijkt het v...

De kunst van het zeggen zonder woorden heeft me altijd geïntrigeerd. Daarom ben ik van schrijver meer columnist en van columnist meer dichter geworden. Alhoewel ik als columnist misschien het verhaal van de schrijver probeer te vertellen. En als dichter dat van de columnist. Ik kan het dus wel ...

Twee weken geleden kwam het ineens in de actualiteit. In een Canadees ziekenhuis deden wetenschappers onderzoek naar de hersenactiviteit van mensen die dood verklaard waren. En wat bleek, die was er. De activiteit was te vergelijken met de activiteit in onze hersenen, als we in diepe slaap zijn. Bij...

Ineens was daar die lentedag die aankondigde dat de winter weer gaat ophouden. Die lange donkere grijze tunnel, vol neerslag en neertroostigheid. We hebben hem bijna weer getrotseerd en mogen ons dan opmaken voor het jaargetijde van de bloei, de vlinders en de liefde. Niet alleen de liefde voor elka...

Het was een spannende dag gisteren. De Turkse Minister van Buitenlandse Zaken Cavusoglu zou naar Nederland komen om hier een menigte toe te spreken. Een menigte? Ja, een groep mensen waarvan niemand weet hoeveel het er zullen zijn. Dat wilde hij doen omdat hij stemmen wilde ronselen voor het referen...

Ik moest er even inkomen. Maar de afgelopen week ben ik echt een volger geworden. Niet op Twitter of op Facebook. Veel saaier. Ik volg de verkiezingsstrijd. Ik weet nog niet welke lijsttrekker een bepaald radioprogramma heeft gemist. En waarom die niet was uitgenodigd weet ik ook nog niet. Maar dat ...

Er was gisteren een Manifestatie voor een Nationaal Zorgfonds. Zo’n zesduizend mensen hadden zich in een tent gepropt op het Malieveld. De lijsttrekkers van de SP, GroenLinks, PvdA en D’66 spraken daar. Eigenlijk wilde alleen de SP een Nationaal Zorgfonds. Een soort Ziekenfonds constructie. I...

Het is bijna Valentijnsdag. De dag om de grootste liefde in het leven te aanbidden. De romantiek schuilt hem in de kern. Eigenlijk is elke dag de dag om dit te doen. Dat is natuurlijk de kern van ware liefde. Om die te allen tijde te geven. Maar de charme om het één dag van het jaar extra te doen,...

Het was Rutteweek deze week. U heeft het niet gemist. Vooral de brief waarin mensen wordt gevraagd te vertrekken, wanneer zij zich niet aan onze waarden of normen houden, maakte het de week van Rutte. Het was toch echt Balkenende die probeerde de kloof te dichten die toen aan het groeien was. We moe...

Het gebeurde stomtoevallig. Ik was gewoon op doorreis met de auto. Het was een uur of zeven in de avond en ik stond nog in een kliekje file. Toen ik daar uit was en gewoon even lekker had doorgereden, had ik behoefte aan koffie. Stoppen vond ik weer wat ver gaan. En dus koos ik voor de makkelijkste ...

Heeft u het erg laat gemaakt vannacht? Wat was het heerlijk hè?! Niet zozeer de jaarwisseling. Laten we eerlijk wezen, morgen zijn we er weer aan gewend. Dan staan we gewoon weer opnieuw in de file, hebben we mist of regen en ploft u op de bank voor de televisie. En daar is niks mis mee. Het is moo...

Ik hoop niet dat het aantal views van deze column heel hoog zal zijn. Ik heb liever dat iedereen druk is met gezin, familie en vrienden. Weinig of geen afleiding, geen internet, televisie. Maar 'intieme tijd' met elkaar. En dat meen ik uit het diepst van mijn hart. Ik zal u vertellen waarom. ...

Je leven varen op je gevoel is even eenvoudig als complex. Ik realiseerde me de afgelopen week hoezeer gevoel je kan beïnvloeden. Natuurlijk, ik kan muurtjes bouwen en bewaking inhuren om mezelf te beschermen. Maar de balans tussen gesloten en open zijn past niet bij mij. De controlerende functie i...

Ik ben gek op verpakkingen. En dan niet om het geweldige uiterlijk dat ze hebben. Nee, helemaal niet. Als taalliefhebber kan ik me kostelijk vermaken met alle teksten die erop gedrukt zijn. Vooral verpakkingen van levensmiddelen en verzorgingsproducten kunnen mij in verrukking brengen. Waarom? ...

Ik woon in een buurt. Van een stad weliswaar, maar alleen voor Nederlandse begrippen. Nergens op de wereld noemen ze een plaats met meer dan honderdduizend inwoners een stad. Het is een interessant feit om een andere keer op in te gaan. Nu heb ik iets anders te delen. Wanneer is een buurt eigenli...

Op zich vind ik het systeem wel mooi: de één zijn rommel, de ander zijn nieuwe spullen. De tweedehandswinkels, die het collecteren en aanbieden, schoten met de crisis uit de grond. De economie trekt weer aan en ik ben wel benieuwd of deze winkels daardoor ook weer verdwijnen. Zo ver is het echt...

Het is eigenlijk best leuk. Ik weet een beetje hoe journalisten denken. Ik heb namelijk anderhalf jaar Journalistiek gestudeerd. Althans, dat zou de intentie moeten zijn geweest, toen ik de opleiding begon. Maar het liep anders. We hebben het over de tijd waarin de Millenniumwisseling plaats vond...

Meestal probeer ik mij te beperken in mijn mening. Het liefst kijk ik gefundeerd tegen het leven aan, zonder vooringenomen uitspraken of gedachtes. Dat is niet altijd makkelijk. Het lijkt erop alsof de medemens er regelmatig zijn best op doet om met kracht een stereotypering te zijn. Ik merk dan me...

Als oplettend consument ben ik altijd geïnteresseerd in de organisatie van detailhandelsbedrijven. Het is een trekje dat ik gewoon niet los kan laten. Sommige mensen moeten elke week champignonsoep eten, omdat ze er gek op zijn. Ik ben een kritisch winkelbezoeker. Zo hebben we allemaal kleine eigen...

Vaak kom ik niet in een hamburgerrestaurant. Maar soms wel. Laten we zeggen dat de reden van mijn bezoek tussen noodzaak en gemak in lag. Maar dat ik het bezoek achteraf bijzonder zou noemen, had ik vooraf niet gedacht. De uiterst vriendelijke jongedame keek zowat door me heen. Zulke felle prieme...

De aanleiding was eigenlijk simpel. In het glas van het scherm van mijn tablet zat een flinke barst. En een ster. Het apparaat wilde nog wel aan en uit, met het daartoe behorende knopje. Maar dat was het dan ook. De enige optie was een reparatie laten uitvoeren. Daarvoor koos ik een belwinkel uit...

We weten dat de dood bestaat. We weten ook dat we er vroeg of laat mee te maken krijgen. In onze kring of zelf. Natuurlijk snap ik dat het niet altijd het goede moment is om over de dood te beginnen. Je hart luchten doe je ook niet als je met collega’s bij de printer staat. Nu ik wat ouder word, b...

Gisteren wilde ik mezelf taalkundig kietelen. Misschien moet ik u eerst vertellen, dat ik één van de weinige mensen op aarde ben, die het woordenboek heeft gelezen. Van A tot Z. Echt waar. Het was heerlijk, verrijkend ook. Een jaar of twintig terug weliswaar. En ik schepte erover op, dat zorgde me...

Je kind is je alles. Daar hoeven we niet over te bakkeleien. Het is absoluut overweldigend om de liefde voor een kind met je mee te dragen, nadat dit is geboren. Ik weet het nog goed, toen mijn eerste geboren werd. Mijn vrouw had werkelijk al het werk gedaan. Ik had als trouwe echtgenoot en dood...

Op zaterdag naar de bakker blijft een klassieke boodschap. Ik herinner me dat zelf nog goed van vroeger. Meestal met mijn moeder, zo ging dat in die tijd. Kijkend naar alle taartjes en op zijn minst verlangend naar een wit puntje. Gisteren was ik zelf met mijn kinderen bij de bakker. Maar deze z...