Alle inzendingen over natuur

Ik woon, gechargeerd, in een kachelpijp met aan het uiteinde door een mica-ruitje zicht op het koudvuur van een woonerf, terwijl aan de achterkant de zon uitbundig schijnt. Een beetje anders dan anders zijn deze huizen wel ontworpen. De vorige bewoners die me destijds voor bezichtiging ontvingen, gaven te kennen dat ze ook verhuisden om weer eens mensen…

Hotel en Conferentieoord "Boschoord" rijst hoog en monumentaal op. Zijn oranje-beige muren schemeren door een wirwar van boomstammen die ermee wedijveren in hoogte, waardoor we niet onmiddellijk ertegen op hoeven te zien als lilliputters tegen een reusachtige, eerbiedwaardige gestalte. We wandelen door langgerekte paden die zich om ijsblauwe ovale…

Als de kersenbloesem op z’n hoogtepunt is, noemen ze dat in Japan mankai, las ik. De schrijver van het stukje vroeg zich af of de bloesemboom die hij onderweg zag, door zijn schoonheid de omgeving mooier maakte of juist de lelijkheid van alles benadrukte. Even later wandelde ik over de heide. Geen kersenbloesem hier, misschien een krentenboom. Die…

Ik kocht een schamele, armzalige plant, een geranium. Te midden van het assortiment, dat uitgestald was op de marktkraam, nam deze geranium een bescheiden plaats in en viel zij niet op. Ik nam haar mee naar huis en kweekte haar zorgvuldig op. Een stengel groeit aan, draagt veelbelovende knoppen en richt zich naar het licht. De knoppen zwellen…

Evenwijdig aan het landelijke zandpad waarover wij voortstappen bevinden zich grasgroene weiden, waarop in de verte zwart-witte koeien doodgemoedereerd, onverstoorbaar en onverschillig liggen te luieren en te herkauwen. Meer op de voorgrond grazen er eveneens enkele met de last van de bolronde, rozige uiers tussen de achterpoten, alsof zij drachtig…

De welige struiken - met mij onbekende naam - waarvan de bladeren glanzen in het zonlicht, die verschillende schakeringen van groen dragen, bevinden zich in een lange rij langs de gevel van de flat aan de overkant waarover ik mijn blikken kan laten dwalen. Een nieuwe zomer treedt al aan op kousenvoeten en ook in de Dillenburglaan tonen de nu gekandelaberde…

Tussen Harskamp en Otterlo, waar de Veluwse lucht wijd en vrij ademt boven uitgestrekte velden, ligt mijn wereld, groots in uiterlijke maat en diep van betekenis. Vanuit mijn verbouwde boerderij kijk ik uit op de stilte van het land. Geen haastige stadsgeluiden, geen flitsend verkeer, slechts het ritme van de natuur, eerlijk en onverstoorbaar. Soms…

Onlangs liep ik de `Driebergenloop'. Het parcours schampte langs de A 12. Toen ik daar passeerde stond ik als aan de grond genageld. Waar tot voor kort een aardig fietspad me door een bos voerde, waren sporen van shovels te zien en restten slechts stronken. Meest in het oog springend was een ANWB paddenstoel die, ooit baken voor recreanten in het…

September was zoals ik me september graag voorstel en zoals september moet zijn; met mild, gesluierd, gedempt licht en met een atmosfeer waarin dromen tastbaar kunnen worden en tot leven kunnen komen. De Kampina is met gras overwoekerd; waar eens heide was, is nu gras alom. We bereikten de Beerze, de lieflijke Beerze, die langs haar gehele loop…

In een kleine, met een fraaie haag omheinde tuin in Gemert (men zou deze ook een "hortus conclusus" kunnen noemen) werden wij onlangs verwelkomd. Ons personenbusje had de "Vlindertuin" bereikt. Een deskundige gids gaf ons uitleg betreffende een kwetsbare, weerloze en hulpeloze zwarte nachtvlinder die trilde en beefde met zijn vleugels in zijn…

Het licht, bijna al het uitbundige en overdadige licht van de nieuwe zomer die nadert; het licht dat de befaamde en onvergetelijke Romantici zozeer liefhadden en dat zij nooit wilden onderwerpen aan het barse, koude en hardvochtige intellect, aan de Rede die eens evenzeer zozeer zegevierde; kortom het licht dat ik evenzeer liefheb, werpt wervelende…

De kronkelige takken van de berkenboom aan mijn venster wiegen en deinen in een licht, zwak briesje. Weer breekt een nieuwe lente aan. De aanzet van het gebladerte dat in de zomertijd die spoedig aan zal breken de boom weer zal sieren als een majesteitelijke en triomfantelijke groene tooi is al zichtbaar. Het patroon en het rasterwerk van de nog prille…

Ze had drie kwartier op de bus moeten wachten. We hadden elkaar al eerder ontmoet en eenmaal gearriveerd in het voertuig verklaarde ik haar dat het oponthoud bezwaarlijk de grootst denkbare tegenslag kon betekenen. Vanzelfsprekend leidde deze opmerking tot volmondige en snelle instemming. We passeerden de middenberm van de Waterhoefstraat, in dit…

Een kale ruimte scheidt de winkelpanden vlakbij "de grote Albert Heijn", de pleisterplaats en het "toevluchtsoord" van vele Tilburgse consumenten die, beladen met boodschappen, hier in en uit lopen. Niettemin moet gezegd worden dat enkele bloemenstalletjes de lege, betegelde hal sieren. En zo was ik ruimschoots in de gelegenheid de prachtige…

Richtingwijzers aan weerszijden van de snelweg geven aan: "Den Bosch" en "Waalwijk". We zijn op weg naar Drimmelen om een boottocht over de Biesbosch te gaan maken. Het wijde en weidse land strekt zich links en rechts van het asfalt, waarover de auto voortraast, uit. In de verte de koepel van een onbekende kerk en hoge verticale schoorstenen…

De kou zat al in de lucht en het werd al tijd voor de winterjas toen we gingen wandelen in een gebied dat door de natuur haast als een monument is uitgevoerd, bij het dorpje Dorst, waar eens het oude zwembad, recreatiepark en restaurant waren, waarvan de gebouwen zijn neergehaald en dat de wellicht bizarre en merkwaardige naam "Surae" droeg. Men…

Het paviljoen, gesitueerd op het terrein van de inrichting, werd op voor mij voorheen onbekende wijze begrensd door een fraaie, langwerpige tuin die in het vroege seizoen al een min of meer zomerse aanblik bood. Ook de getraliede poort aan de zijkant had ik voorheen nooit opgemerkt. Toen ik door genoemde poort de tuin verliet, zag ik gelukkigerwijs…

Tot mijn verbazing en grote verrassing trof ik onlangs in het warrige, verwilderde gras van het plantsoen voor mijn woning enkele dieppaarse krokusjes aan. Boodschappers van een nieuwe lente! Willen de fragiele, kwetsbare bloemetjes mij zeggen dat het onzekere pad, het wellicht glibberige en onbegaanbare pad van de toekomst voor mij ligt en zich…

Als men de weg naar Biezenmortel aflegt (wellicht met auto of taxi) passeert men een groot water dat nauwelijks te vergelijken valt met een ven in het nabijgelegen Oisterwijk of met een zee of meer. Lange tijd bleef mij de herkomst van het water een mysterie tot mijn vragen opgehelderd werden. Twee heren verplegers, verbonden aan de nabijgelegen…

Het oude park, waarvan de plattegrond een driehoek vormt, ligt ingeklemd tussen de straten en strekt haar boomkruinen bereidwillig en beschermend boven zijn bezoekers uit. Het herbergt homo's en hetero's, zombies, zonderlingen en zwervers, kinderen en dieren. De boomstammen kunnen een geheim bewaren; de initialen en harten blijven voor altijd een…

Tussen de dubbele vangrails van de wegen die van en naar Tata Steel leiden kon je een glimp van ze opvangen: een paardenbloem en een papaver. Een beetje triest en eenzaam stonden ze enkele meters uit elkaar. In mijn gedachten overpeins ik de gedachte, dat als ze zouden kunnen denken, wat zouden ze van hun situatie vinden. Onzin natuurlijk, planten kunnen…

De dichte, grijze mist was nog niet opgetrokken en de winter zegevierde nog altijd. Maar in de atmosfeer waren al verheugende tekenen en voorboden van de naderende lente te bespeuren. Het land trok aan onze ogen voorbij. De groene weiden met daarin soms de elegante paarden die huiverden in de kou en aan de horizon de strakke rijen van de bomen als…

‘Woessjj!’ Het geluid van ruisende rokken. Vol ontzag keek ik omhoog. Een zwerm vogels maakte tekeningen in de lucht: de kop van een konijn, een pet met klep, het veranderde razendsnel. Ik wandelde langs de Rietput, een plas viswater vlak bij huis. ‘Woessjj!’, weer. Nu boven mijn hoofd. Hoorbaar viel vogelpoep op mijn jas, mijn haar. Honderden vogels…

De wilg strekt haar takken en grillige, zwarte zijtakken uit over het donkergrijze, gerimpelde water als de vingers van een grijpgrage hand. Zwarte, kleine vogels dansen in de lucht. De huizen aan de Vijverlaan en aan de Louis Regoutstraat omsluiten de langgerekte vijver met een omhelzing van steen. Een zwart-witte ekster in voorjaarsstemming…

Ze sluit de poort van hun tuin, de stemmen van man en zoon verstommen. Het is rond half acht in de ochtend. Ze fietst de hoek om, slaat linksaf het fietspad op. Haar blik valt op de glinsterende groene bomen aan de overkant van de waterbies. Het geeft haar een geruststellend gevoel, al weet ze niet waarom. Het is stil. De temperatuur voelt subliem…

En zo kregen wij in onze jonge jaren weleens zo'n donkerbruine, behaarde kokosnoot die haar witte melk slechts prijsgaf als je haar doorboorde. Zij moest afkomstig zijn uit verre, tropische, onbereikbare, onbekende oorden. Zij had palmbomen gesierd die haar hadden gedragen als hun vrucht onder hun breed, wijd en elegant uitwaaierende kroon van bladeren…

In een doorsnee bos, stil, maar verre van betoverend, kwam ik wandelend na een herfststorm met regen, een elfenbank tegen. Verscholen tussen de oude eikenbomen en varens en haast struikelend over al dat dorre hout, maakte ik een foto. Tijdens dat moment lichtte het conglomeraat van paddenstoeltjes even op en straalde een goudkleurig licht uit. Deze…

De rozerode hemel van een nieuwe dageraad vertoont zich achter het geboomte en in de loop van de dag zal deze plaatsmaken voor een grotere bleekheid. Zonlicht schittert op het gebladerte. En zoals grijze lokken haast aarzelend het hoofd van een oudere gaan bezetten als ontdekkingsreizigers die voor het eerst voet aan land zetten op een uitheems continent…

Een tros van gouden bladeren ontsnapt al aan het geboomte aan mijn venster. Zij hangt bevallig en elegant neer. Eveneens zijn lichtgele blaadjes neergedwarreld op de smalle paden tussen de hagen en onder de bomen in het parkachtige gebied. Een briesje beweegt de takken en zwarte vogels duiken onder in de boom. Het gouden licht van oktober kondigt…

Tijdens de vergadering had ik uitgebreid de gelegenheid om de haardracht van enkele oudere heren te bestuderen, die heel verschillend kan zijn en die ook afhankelijk is van de deskundigheid van hun kapper; glad achterovergekamd, waarbij het haar in dunne lijnen over de schedel ligt als een tapijt bestaande uit zilveren draden, dan wel warrig en chaotisch…