Alle inzendingen over ziekte

Het is nu een jaar geleden dat de snelle, helgele auto die ik verwelkomd had mij is komen halen. Ik had staan wankelen op mijn benen en koude rillingen hadden mij bevangen. Gelukkigerwijs hadden de verplegers het zuurstofmasker meegebracht dat ze razendsnel op mijn gezicht hadden geplaatst. Nooit...

Nogal wat mensen, vooral jongere mensen, beschermen zichzelf en hun omgeving onvoldoende door zich niet te laten inenten tegen covid. Het lijkt erop dat er nogal wat mensen zijn in Nederland die 'ik-ik-ik denken en de (oudere) anderen kunnen wat mij betreft meer of minder stikken'.

Mevrouw is hypergevoelig geraakt voor de hoe dan ook zwakke geluiden die haar enerveren en doen opschrikken. De geluiden van een overvliegend vliegtuig of de onbestemde en ondefinieerbare geluiden die in het gebouw waarin zij is ondergebracht, weerklinken. De verwarring neemt toe en ze vroeg me een...

Ik ben opnieuw verschenen voor de man die mijn redding en toekomstverwachting zou moeten betekenen; de longarts. Zijn eerste pertinente uitspraak was: "Ik moet u in mijn vingers krijgen" (zou hij werkelijk mijn oude Rubensiaanse lichaam willen omhelzen?). "De foto is goed", beweerde hij,...

Mevrouw droeg twee fragiele, lieflijke armbandjes, samengesteld uit kleurige kraaltjes. Haar echtgenoot had ze voor haar van kinderen aan de deur gekocht. Ze was toch nog naar de knutselgroep gekomen, op een wat later tijdstip, hoewel ze "in de startblokken" stond voor onderzoek naar de meest...

Mevrouw is nog altijd van plan te gaan reizen en te gaan wandelen in het Heidepark en ze ontvouwt enthousiast de kleurige plattegrond van het park. Het zal er niet meer van komen. Verdwaasd en versuft zit ze aan de tafel in haar nieuwe onderkomen, een kleine kamer met alleen het...

Subtitel: de Gleuf III, tevens slot. Dit is het laatste deel in een serie van drie, 3 dus, betreffende de Gleuf. Zeker heb ik de gleuf als synoniem van brievenbus beschreven en dus behandeld, daar ik van professie postbesteller ben, waarover ik inmiddels redelijk uitgebreid mijn licht heb doen...

Ik noemde haar steeds heel familiair "Ans". Hoe ik erop kon vertrouwen dat ik overgestapt was op deze "aanspreektitel", die toch wellicht aan haar zozeer eclatante status en verdiensten als lerares Engels geen recht zou doen en deze wellicht zou aantasten, bleef me lange tijd onduidelijk. Maar...

Het was een drukke bedoening bij Café-Restaurant "Anvers" aan de Oude Markt in Tilburg op een dag waarop de hitte zegevierde. Jonge meiden en jonge mannen, in het zwart gekleed, liepen bedrijvig af en aan, balancerend met het dienblad op de handen. De vriendin die ik hier zal ontmoeten, mijn...

Er zat een plekje, een klein bruin plekje op m’n voorhoofd en normaal denk je - als je zo’n plekje ziet - ach: het is maar een klein plekje dus laat zitten! Maar, op een goed moment besluit dat plekje open te springen en dat is dan een vervelend plekje, omdat je op moet letten dat er geen bloed...

De merkwaardige maar zeer kunstzinnig verantwoorde foto's van Afrikaanse jongemannen met lendendoeken om die bezig zijn een vuur aan te leggen; de foto's die de wand sieren in het Twee Steden Ziekenhuis hebben al vaak de aandacht en verwondering van de wachtende patiënten getrokken. Moet men...

Haar fantasie slaat haar vleugels uit nu de dodelijke en gruwelijke ziekte die men de naam "Alzheimer" heeft toebedeeld het terrein van haar geest verder en verder verovert. In haar armzalige kamer, waarin zij alleen beschikt over het hoogstnoodzakelijke, keek zij nog naar het programma over...

Het bosgebied in Hilversum nabij Revalidatiecentrum "Heideheuvel" is zeker de moeite waard en het kan zich ontsluiten voor de aandachtige blikken en voetstappen van de wandelaar. Een romantisch aandoend huisje dat spreekt tot de verbeelding bekroont de hoofdingang van "Heideheuvel" - kennelijk...

Ik strompel door een bosgebied met een grote, mooie bos bloemen in mijn hand.... Hier en daar fladdert een sneeuwwit vlindertje tussen het geboomte en in de verte maar toch dichtbij hoor ik het geluid van het razende verkeer op de Bredaseweg. Ik ben op weg naar locatie "Boshuis" van "De...

De longziekte rukt op als een leger te velde....Haar oefenterrein is mijn lichaam. In het ziekenhuis vlakbij staat de indrukwekkende machine opgesteld waaraan ik "mijn laatste adem moet uitblazen" (u gelieve dit niet te letterlijk te nemen!). De longarts staat aan mijn zijde. Meer of andere...

Er is een mooie, nieuwe vleugel aangebouwd aan ons Twee Steden Ziekenhuis. De ruimte is van binnen als een "tempel van de medische wetenschap" en vele slachtoffers en gedupeerden wachten hier op een consult met het chagrijn, de neerslachtigheid en de wanhoop die van mijlen ver af te lezen zijn...

Ik was mijn trage gang gegaan; langs het tankstation en langs het voormalige restaurant, op weg naar het Behandelcentrum en was een merkwaardig stukje Natuur gepasseerd; een open plek te midden van de stadse omgeving, gelardeerd met groen waar onverwacht boomstammen lagen opgestapeld. In de...

Een merkwaardig soort "verpleeghuis" bevindt zich vlakbij de drukke Ringbaan West aan de Eijgenraamstraat; vlakbij de drukke Ringbaan waar het onverschillige verkeer zich achteloos en roekeloos aaneenrijgt en voortspoedt in grote onwetendheid over wat zich afspeelt achter de schermen aan de...

Kijk, dat niemand ons vertellen kon wat er moest gebeuren om al die nare virusjes te lijf te gaan, dat snap ik wel. Dat ook niemand precies wist dat een epidemie ineens een pandemie zou worden, begrijp ik ook wel een beetje en volgzaam als ik ben, liet ik me dus braaf prikken, jawel! Prik nummer 1...

Wat leeft in de geest is sterk; een sterke geest is sterk en wat (onhoorbaar?) uitgesproken wordt, schijnt bestaansrecht te hebben of te verkrijgen. Mijn zware hoest trok altijd en overal de aandacht maar de vraag bleef of ik er blij mee moest zijn als er in de stadsbus opgemerkt werd: "Nog een...

In het Twee Steden Ziekenhuis had ik een inkijkje in de ziekenkamers waarin verschillende patiënten uitgestrekt lagen op de witte bedden met bijpassende hoofdkussens en men beantwoordde mijn blikken eveneens; nieuwsgierig dan wel belangstellend. In de kleine, langwerpige wachtkamer aan het...

Vóór het paviljoen dat de zwakzinnigen, alsmede mijn broer, huisvest en waar zorgzame verplegers over hem waken, houden een kromme berkenboom en armzalige takken die een zwakke bloei tonen in het hoopvolle vooruitzicht van de lente, nauwelijks het leven.... Een patiënt in een rolstoel,...

Of we nou- met zijn allen op het verkeerde been staan, erop gezet zijn of dat eigenlijk niemand precies weet wat te doen bij deze nare periode, ik weet het niet! Of we allemaal in de maling genomen worden- ik weet het niet, of niemand weet wat er nu precies aan de hand is ( en was), ik weet het...

Mijn longen hangen ongezien en onvermoed in de borstholte als in het chassis van een auto. Al eerder waren alle mogelijke middelen ingezet om de astma-aanval te bestrijden; medicijnen, verneveling etc. etc.... Het Röntgenapparaat registreert het weefsel exact en meedogenloos en de longarts...

Ze zit in de zorg, een magnifiek beroep ook nog en is er gelukkig, is er blij en zit er op haar plaats, tot nu. Ze zit in de zorg, ziet de hele wereld aan ellende aan zich voorbijkomen, haar bureautje ligt vol, telefoon roodgloeiend en ze vult de dagen! Ze zit in de zorg, ook met het - eerst virus,...

De wachtkamer van de Afdeling Longgeneeskunde van het Tilburgse Twee Steden Ziekenhuis heeft wel iets weg van een tempel of van een kerk. Het morgenlicht valt boogvormig op de kale witte wanden. Enkele "gemondkapte" dames en heren wachten tot de longarts in de deuropening verschijnt en tot hun...

...'bij brieven met een zesdaagse bezorgplicht, zoals rouwbrieven en medische post, wel aan de regels'. Een citaat uit Dagblad Trouw van woensdag 29 december 2021. Als PostNL'er doet mij dit goed, daar zowel rouwpost als medische brieven voor de geadresseerden van important belang zijn;...

Een klein gesprekje brengt me op het idee om er even iets over neer te zetten, want: afgelopen twee dagen hoor ik steeds: wat voor dag is het nou? Je zou er compleet van-van de leg raken, immers voelde gisteren ook al als zondag en tja, dat kwam omdat het Nieuwjaarsdag was natuurlijk. Mensen zijn...

De snelheid waarmee Minister De Jonge de boosterprik laat zetten is verbazingwekkend en bewonderenswaardig. Nu laat hij op Twitter weten dat de jongens en meisjes geboren in 1995 en 1996 zich al kunnen laten inenten. Ik hoop dat zijn opvolger (Professor Ernst Kuipers?) met evenveel elan en...

Eens, toen er verdenkingen bestonden dat de dodelijke en door mij zozeer gevreesde ziekte reeds het terrein van mijn geliefde lichaam betreden en in bezit genomen; veroverd had, bracht de allerliefste de wonderlijke steen mee. Het was een bruine, glanzende steen of amulet met een grillige,...