Alle inzendingen over Coevordense herinner

Onze gereformeerde pastorie stond aan een drukke snelweg en omdat ik van het autoverkeer niet kon slapen, verhuisde ik naar de zolderkamer, waar ik op een zwartwittvtje naar Tatort, Komansky, Der Alte en Derrick keek. Of ik keek via het dakraam in de verte naar de kleurentelevisie van de koster, die meestal naar voetbal keek. Als ik maar wat zag bewegen…

Van mijn ervaring met een buurmeisje - we waren nog geen 4 jaar - herinner ik me de schaamte toen we bloot ontdekt werden achter de wastobbe. Op nummer 9 woonden Hennie en Keesje: knaapjes met tere slurfjes waaruit ze brutaal hun warme vocht lieten stromen. Ze verhuisden voor ik al hun geheimen kende.…

Bij mij heel veel, maar het brengt ook een vage weemoed met zich mee, een herinnering. Bij mij hangen herinneringen vaak samen met muziek. Bijvoorbeeld de Radetsky-mars. Ik moet een jaar of 11 geweest zijn, want ik zat (een paar weken) als kabouter bij de padvinderij.…

Ik zat toen op de universiteit en deed Letteren, maar het desbetreffende tentamen kan ik mij met de beste wil van de wereld niet meer herinneren. Geen idee of ik het überhaupt heb gehaald. Ook is niet meer te achterhalen wat ik de rest van de dag nou heb gedaan, want verder vermeldt de agenda niets. Vermoedelijk was het studeren geblazen.…

En lijkt het in je herinnering langer. Als je iets doet wat je ook leuk vindt, maar wat je elke week doet, dan vallen al die weken in je hoofd samen. Dat wordt één herinnering. Maar de individuele gebeurtenissen onthoud je niet. En daarom lijkt die tijd achteraf heel kort, nauwelijks bestaand.…

Ondertussen houd ik mijn herinnering aan jou in leven. Was jij er nog maar……

Ze lachte weer, toen ze de zee zag, het zand, waar rupsbanden hun sporen hadden achtergelaten, wat een aanblik opleverde alsof we op een vreemde planeet liepen, en de mooie luchten, boven een messcherp in het heldere blauw getrokken horizon. Eindelijk, de zee! Ik geef het toe, we zijn er aan verslaafd. We waren er een poosje niet meer geweest,…

Er bloeide volop speenkruid. De bomen met bloesems lieten zich door Huibert bewonderen. Als hij niet in het bos rondliep, voetbalde hij met zijn kameraadjes in een boerenweiland. De fles was door zijn eigenaar weggegooid en vergeten. Huibert groeide op tot een grote, pientere jongen, die graag streed voor zijn toekomst. Daarbij sprak vooral het…

tilburg is afgelopen en hij is weer blij dat hij terug is maar het was de mooiste tijd van zijn leven hoe het ook was het was er prachtig en hij is blij dat hij er gewoond en geleefd heeft en er komt een kaart van de oude dame met de vogel en de baboe dat zij allen gezond zijn en hem missen ja ja missen allemaal missen in het leven van foppe maar de herinnering…

Onderstaand verhaal speelde veertig jaar geleden d.w.z. vóór 9/11, Esfan Jani was nog niet geboren. En dat is wel te merken ook. HAZERA Een paar minuten te laat voor het college vond ik een lege plaats ergens bovenin de collegezaal, gaf links en rechts een routineus knikje, ging zitten en pakte mijn dictaatschrift. Na enige tijd vraagt mijn…

Robocop Toen ik op de interstate reed op weg naar de agent van mijn uitgever in Dallas was het heet. Ik had het raampje open van mijn chevy. Toen werd ik gepasseerd door een agent van de highway patrol. Hij gaf met zijn rechterarm aan dat ik aan de kant moest. Zo gezegd zo gedaan. De gehelmde agent zag er imposant uit met zijn uniform en zijn…

De oude man strekte zijn armen uit en prevelde zijn gebed richting de zon. Het stof waaide door mijn haren terwijl ik hem bewonderend bekeek. Ook ik bad en prevelde. De woestijn in de verte vervormde door de hitte. Ashani greep mij gebiologeerd om mijn middel en zuchtte hard. Ze was vervuld van emotie net zoals ik. De oude man stak zijn hand in de lucht…

Nee, ze wil geen nieuwe herinneringen aan deze stad verzamelen. Ze wil de fijne herinneringen van die twee jaren bewaren.…

Ze was één en al levenslust. Jong, en ja, ook dat tikkeltje losbandig. Maar, zijn we dat allen niet geweest in een ver verleden. Haar glimlach was zo ontwapenend, dat elke fout haar onmiddellijk werd vergeven. Die onschuldige blik wist iedereen in te palmen, elkeen te bekoren. Het was dan ook niet zo verwonderlijk dat er heel wat jongens gek op haar…

Leerlingen dromden naar buiten, zou zij er nog werken, zij, mijn idool uit mijn tienerjaren, zij, eigenlijk nooit uit mijn gedachten toen... ik werd bestormd door herinneringen... Een klein, donkerharig, flitsend bewegend vrouwtje was ze.…

Lang geleden was er een meisje waar ik gek op was. Wanneer er duisternis was bracht zij licht. Haar hart was van glas. Zo breekbaar. Zij had volgens de achtergebleven dorpsgenootschap waar wij toen woonden maar één afwijking. Zij was Joods. Mij maakte het niets uit. Zij was wie ze was. Een meer dan waardevol persoon. Ze is later getrouwd en had kinderen…

“Waarom herinner ik mij niets van de dood?” vroeg Tony. “Wie zegt dat je ooit dood bent geweest?” “Wel, als er iets is na de dood, moet degene die gestorven is zich dat toch herinneren? En wat heb je aan een herinnering als je ze nooit meer kunt gebruiken?…

De ramen van de huiskamer zaten vol met ijsbloemen, naar buiten kijken was onmogelijk, maar met een beetje warme adem kon je een ronde opening maken om er door heen te kijken. De straat zag er verlaten uit en de grond was bedekt met sneeuw. Ook binnen was het ijskoud, kolen voor de kachel waren niet meer te krijgen. Daarom had ik het bed van de ouders…

Van de eerste dag in het nieuwe huis herinner ik mij een opmerkelijke gebeurtenis. Ik was bezig het huis te verkennen en liep de trap op naar boven. Ik had dorst en liep naar de grote slaapkamer op de eerste verdieping, waar twee jongens de vloerbedekking aan het leggen waren. Ik kende hen van het woninginrichtingbedrijf in Apeldoorn.…

Naast de garage was achter het huis eerst een terras en dan een grasveldje. Het terras bestond voor de helft uit een groot vlak van beton, dat aan het huis vast leek te zitten, de andere helft bestond uit betonnen platen van 50 cm bij een meter, die los lagen. Ze waren loodzwaar, maar heel af en toe moesten we ze optillen van mijn vader want de ruimte…

Daarachter waren diepduistere kastjes ontstaan waarin zich in de loop der jaren de stoffige herinneringen ophoopten. Ik trok regelmatig op een regenachtige middag een kastje open op de kamers van mijn broers om er rond te neuzen tussen oude strips, boeken en tijdschriften.…

Vroeger, ja toen ze gelukkig door het leven ging, toen ze blootsvoets danste in het gras… wat was ze jong en mooi. was dat wel zo? Ze kon elke jongen krijgen die ze maar wilde… en het bewijs ervan liep rond. Iedere jongen, jawel en moeite hoefde zij niet te doen. was dat wel zo? Haar heerlijk rode mond zag er nu wat bleekjes en…

Al die tijd had de naam Berlijn een negatieve klank, hoewel bij mij, elke keer dat ik de naam ergens las, de geur van engelse sigaretten vermengd met 4711 terug zou komen om mij aan de autorit te herinneren.…

Herinneringen kwamen bovendrijven. Daar had ik koeiehorens schoongemaakt en zelf bloemenparfum gemaakt. Boven de garage was de studeerkamer van mijn vader, waar hij zijn preken schreef. Het tuinpad liep keurig richting de kerk.…

Ik wilde een racefiets. Dat was een probleem. Mijn ouders hadden het geld niet. Toch wilde ik een racefiets want ik was al zeven jaar. Mijn vader worstelde zich door krantenadvertenties van tweedehands fietsen en noteerde vier adressen. De advertenties spraken van jongensfietsen. Niet van racefietsen. Ik durfde niets te zeggen. Gezamenlijk trokken…

Dat er altijd hoop is op betere tijden en troost voor wie daarin gelooft, dus maakten mijn gedachten even plaats voor een mooie herinnering. Dat betrof een raadsel uit mijn prille kindertijd, dat te maken had met de paasviering op de lagere school.…

Beste oom Donald, Toen ik nog klein was en nauwelijks kon lezen, ik denk tussen 1956 en 1959 stond er in de Donald Duck een verhaal waar ik bijzondere herinneringen aan bewaar. Het enige beeld dat me nog voor ogen staat is dat van een kleine lachende walvis en Kwik, Kwek en Kwak in een boot(je) op zee.…

Plotseling zag ik haar in de bus; mijn oude naailerares; in niets veranderd na 30 jaar en even plotseling was ik weer op het kleine, betimmerde zoldertje als vijftienjarig meisje te midden van de andere, oudere en jongere dames, die allen ijverig in de weer waren met papier en potlood, krijt, stof, naalden, spelden of de centimeter of schaar. In die…

Licht en schaduw vallen over een verre wereld: het is de wereld van mijn vroegste jeugd. Sommige contouren nemen duidelijker vorm aan en treden helder voor mijn geest. Veel blijft voor altijd in duisternis gehuld. Er was een kamer; er was een bont kleed met oosterse motieven. Daarop een vaas. Mintgroene stengels tekenden zich vergroot af achter het…

Zal ik me altijd je kamer blijven herinneren, je kamer met de fauteuils die dienden voor onze gesprekken; gesprekken die we voerden onder het licht van de zomer, onder schaduwen en regen van de herfst en terwijl het buiten een witte wereld was?…