Alle inzendingen over Kippenvel

Ik kreeg kippenvel en mijn haren gingen spontaan overeind staan!…

Kippenvel!…

Alles moet nog gebeuren, de toekomst gaat met hen op de loop, kippenvel. Ik laat ze de illusie, ze genieten van elkaar. Vandaag ben ik de wereld voorbij gefietst, alles is zoals het is.…

Het bezorgde hem kippenvel wanneer hij er aan dacht dat iemand die brandkast kon kraken. Dan lag al het goud van zijn hart op straat. Emma zou hem uitlachen en hij zou nog meer kippenvel krijgen. Bjarne probeerde zich voor de geest te halen wie Esther Bevillia was.…

Kleurden wangen rood en steigerden hormonen in kippenvel tot achter de oren. Verder dan dit kwam ik nooit, hoogstens een vluchtige kus en daarna met een domme grijns op mijn gezicht rap weer terug naar huis. Daar wachtte mij mijn pa, wist wel hoe laat het was. Hij had net alles afgewassen, opgeruimd, maar ik had nog trek in koffie.…

Sterke zachte vingers vinden geroutineerd hun plek, kussen die kippenvel brengen. Een verlangen meer te voelen is nu al daar. Je hand vindt de overgang van mijn rug naar mijn billen, mijn heupen. Ik voel je opwinding en grijp hem aan. We draaien, zoenen, raken elk besef van verder bestaan kwijt.…

Bij het schrijven ervan voel ik al kippenvel langs m’n ruggengraat lopen want: ik heb dus niks met legpuzzels, sterker nog: ik krijg de kriebels van die dingen. Een decennium geleden lag hier een doosje voor de kleinkinderen, een doosje met precies vier puzzels erin.…

Uiteraard werd er muziek gedraaid en ik voelde af en toe kippenvel.. De avond ervoor had ik nog zitten werken aan een lied, geschreven door mijn broer. Tijdens de dienst dacht ik nog aan dat lied. Dat was wel mooi voor mijn eigen rouwdienst. Ik bedoel dat je niet eens altijd dood hoeft te gaan door ziekte of zo, een ongeluk kan ook fataal zijn.…

M’n gevoel word kouder en dat uit zich in kippenvel. Hoi pappa… Zachtjes begin ik te mompelen. Ik wil contact, ik wil praten. Streng probeer ik de visualisatie van jouw beenderen in de koude grond te verdringen. Harder praat ik nu, nog steeds een beetje opgelaten om me heen kijkend. Terugkijkend naar je steen, de tekst “we missen je”.…

Vanmorgen komt E hier in huis die hele koude handen heeft en ik zeg: kanonnen, het kippenvel loopt van m’n knie naar de oksels, ze schiet in een onbedaarlijke lach en ik zeg: spokendoos…..wat zeg je nou?…

Ik kreeg er warempel eventjes kippenvel ( die begrijp ik dan weer wel) van, dat was puur genieten en zo zie je maar weer, we kunnen mopperen over de zon, we puffen wat af, nee niet om een kind te baren, die tijd hebben we gehad, maar het puffen, het klagen, het mopperen, haalt dus allemaal niks uit, geen bal, geen draad geen ene druppel!…

Kippenvel en tranen met tuiten! Een Zweedse dramaqueen met superlange nagels en een Finse malloot met pofmouwen streden om de titel. Streden is niet het goede woord want het word je door zogenaamde vakjury’s uit alle landen in de schoot geworpen. Daarna mag echter het klootjesvolk ook nog zijn inbreng geven.…

Zoals ook het kippenvel bij de vertolking van het volkslied door Davina Michelle in coureurspak mijn armen ongemoeid liet. Beetje schor, overdreven traag en een gespeeld snikje. Geef mij maar een tetterende fanfare met duizend trompetten en dat iedereen mee kan brullen.…

En dan te bedenken bij wie die rekening gedeponeerd wordt, daar krijg ik nou kippenvel van. Het is te krom, te bar en te idioot dat mensen waarop gestemd is (helaas) mensen die ons land moeten regeren (dus niet) niet eens door dezelfde deur kunnen, maar wel door de deur van dat enorme landgoed?…

Zijn lied ‘Vesti La Giubba’ maakte indruk en het luisteren naar ‘Granada’ bezorgde me kippenvel, een schooljongen die voor het eerst met show-tunes in aanraking kwam. Als ik Lanza’s geweldige ‘Granada’ tegenwoordig draai, dan weet ik nog goed dat ik niet begreep dat een mens hiertoe in staat was.…

Voorpremière in het sympathieke Rialto aan de Ceintuurbaan. De nieuwste Almodóvar. Veel ophef was in mijn contreien doorgedrongen. Naar 'Mygale', Engels vertaald als 'Tarantula', van Thierry Jonquet. Om met eigen ogen te zien en vroegtijdig mee te doen aan de brede maatschappelijke discussie. Dokter Robert Ledgard (Antonio Banderas), geliefd…

Iedere keer weer krijg ik kippenvel als ik ze hoor en iedere keer weer spel ik ze woord voor woord om zo te proberen de schoonheid te ontleden. Jaloers word ik er van, waarom kan ik niet van die poëtische zinnen op papier krijgen? Vaak is het die ene zin uit een liedje dat je bij blijft, een paar woorden die die het verschil maken.…

Een vinger over de fret en je hebt een akkoord, pinkje erbij, je glijdt van de derde naar de zevende positie op de hals en je hebt het jankende kippenvel intro van zo’n beetje ieder Stones nummer te pakken. ‘Zo kan ik het ook’ Ja.. nee.. maar je moet er natuurlijk WEL opkomen! En dan de optredens van de laatste jaren.…

Nog steeds voel ik die emotie, de droefenis en het kippenvel, waarmee ik tevens wil aangeven, dat niet alle dingen van die goede oude tijd even knus en gezellig waren. Heden en verleden… Het is en blijft, hoe men het ook wendt of keert, appels met peren vergelijken.…

De dood van André Hazes, dat was toch goed voor zeker tien dagen ‘kippenvel’?…

Wanneer ik voor het laatste stoplicht sta, voel ik heel langzaam dat er een straaltje water via m’n rug naar beneden loopt, nee, niet zo’n kippenvel gevoel, meer een straal water wat geen andere kant opkon dat…juist, zo m’n broek in. Bah.…

Deze avond krijgt het Huis van God ouderwets kippenvel om zoveel publiek. Het is dubbel. Prachtig en wrang. Ik ontwaar mijn oom van tachtig in het zwaar gehavende kerkkoor. Eén van de laatsten der Mohikanen. Ik denk aan de organist van een kerk verderop, een tachtiger met een rollator. Hoeveel kerken sneuvelden er al niet in de omgeving?…

Bjarne probeerde dikwijls zijn kippenvel te verbergen, maar de huivering werd steeds heviger. Ze liep altijd schaars gekleed door het huis. Uitdagend om haar magnifieke fysieke schoonheid te tonen. Dat kon hij haar niet verbieden, het was immers haar huis. Haar prachtige herenhuis.…

Zijn reactie bezorgde me kippenvel en de vlucht naar zijn vriendin bracht de eerste prikkels in mijn ogen. Het teleurgestelde gezicht van Van Barneveld en de koppies vol ongeloof van Jelle en zijn meisje, deden de sluizen van mijn ogen openen.…

Ik hoor een mannenstem in de keuken, ik schrik en krijg kippenvel, precies de stem van mijn jaren geleden overleden vader, mijn oma glimlacht om mijn reactie. “Geen misverstand mogelijk”, zucht ik, “we hebben dezelfde vader”. We maken kennis en spreken uren per dag met elkaar over onze levensgeschiedenis.…

Eigenlijk mag ik niet zwaaien voor het raam, dat vinden mijn ouders onfatsoenlijk, de buren kijken..Maar ik kan het niet laten, kippenvel en een ongekende euforie hebben me te pakken.…

Kippenvel staat op mijn rug. Heb zojuist de sleutel gekregen van het huisje waar ik ga verblijven. Een sleutelhanger met daarop drie harten omgeven door roosjes. School is uit. Van verre komen er honderdvijftig kinderen op me af rennen. Ze zijn doof. Schrijven één voor één trots hun namen in mijn schrift.…

Zij zweeg weer, maar wat zij dan deed gaf mij kippenvel en mijn nekharen gingen overeind staan. Plots zong zij met een breekbare stem “Wilhelmus van Nassouwe ben ik van Duitsen bloed” Haar adem stokte. Zij keek mij wazig aan en fluisterde: “Kenapa saya lupa Bahasa Belanda?” Toen stierf zij.…

Een geluid van nagels op een schoolbord, kippenvel, verdriet en woede komen in mij naar boven. Rillingen lopen over heel mijn lijf. Verdomd joch. Waarom laat hij mij zo vallen? Waarom zei hij nee terwijl ik altijd ja zei? Soms in alle narigheid leer je de mensen om je heen echt kennen. Sommige staan voor je klaar van wie je het niet had verwacht.…

Daar ik een zwak heb voor snelle auto’s en de snelle jongens erin, had ik kippenvel bij de show van Valentino Rossi, die in een Ferrari de vijf olympische ringen bij elkaar scheurde. Met open mond heb ik gekeken naar de ‘moves’ van een model die door moest gaan voor een Italiaanse God en daar akelig dicht bij in de buurt kwam.…