De meeste mensen gaan dolgraag op reis, maar ik niet. Ik zou wel willen, maar de angst weerhoudt mij. In de NRC las ik dat autistische kinderen erg in paniek raken als er wordt afgeweken van de dagelijkse structuur. Ik kan al die veranderingen en onbekende invloeden niet verwerken, dan ga ik rare dingen zeggen en doen. Of ik drink teveel alcohol om…
Mijn reisangst is natuurlijk ook een communicatie-angst en inderdaad, qua communicatie kom ik niet verder dan 'Hallo!' en 'Hoe gaat het?'. Ik kom gewoonweg niet tot een verder gesprek, ik durf het niet meer, ooit wel?…
Omdat hij last heeft van chronische reisangst treedt hij nu alleen nog op in en om Utrecht of soms per hoge uitzondering iets verder. Tenzij hij er inmiddels vanaf geholpen is, want zoiets is heel goed te verhelpen (stamt meestal uit traumatische jeugdervaringen).…
Opeens kreeg ik last van reisangst en durfde ik niet meer te komen. Ze noemde me een Pipo en dat vond ik beledigend, maar ik gebruikte dat gewoon om het bezoek af te zeggen. Ergens vond ik het ook doodeng om haar te ontmoeten, omdat ze voor mij een soort heilige is en blijft, net als haar overleden man Jotie.…
Ik had al toegezegd om te komen, maar geveld door sociale angsten blies ik het grote, literaire avontuur af en gooide ik het op een chronische reisangst, wat ik wel heb, maar wat ik ook vaak genoeg doorbroken heb. In wezen was ik als de dood om dé Ingrid van dé Jotie te mogen en te kunnen ontmoeten!…
566
Bezig met laden