Lang geleden was ik ervan overtuigd dat vergetelheid het hoogste doel was om na te streven en het is me gelukt, maar nu weet ik niet meer of ik wel gelijk had. Ik kende ooit een wanhopige man, die vele electrochocktherapieën had doorstaan en zei: 'Joanan, ze hebben me helemaal leeg gemaakt!' Ik noemde hem Fré, zoals de vrienden van Frederik van Eeden…
Gert-Jan haalt tenslotte het anti-depressiva-pilletje onderuit, maar het is de vraag of hij daarmee de plank raak slaat, daar serotenine-tekort bij vele kunstenaars vaak tot hun zelfdoding hebben geleid en hij deze wetenschap dramatisch verwerpt.…
Wat voor rampen hij als kind heeft moeten doorstaan, ik gis ernaar, maar depressie op zich is natuurlijk al vreselijk genoeg, het kan in de genen zitten, door trauma's veroorzaakt worden, een geestesstoornis of door serotenine-gebrek.…
Als kind had ik dus al serotenine-tekort en lag ik veelal met mijn hoofd verslagen en zwaar down op de tafels. Mijn ouders noemden mij Sinaspriltje, een kind dat op dezelfde wijze zijn in dit geval Vitamine C tekort aanduidde, getoond op een papieren verpakking. Ik stak bijna een bos in brand en ik verschuilde me achter een heg van prikkeldraad.…
Negatieve gedachten worden meteen uitgewist en je kunt ze je niet meer herinneren, wat één van de grootste opluchtingen is, al weet je ergens wel dat je verdoofd bent en dat je serotenine-tekort wordt aangevuld, wat soms vanuit het niets rare, enge lachbuien oplevert. Zo van dat je denkt 'Als dat maar goed gaat!'.…
300
Bezig met laden