Alle inzendingen over Verstilde schoonheid

We zagen elkander aan, bleven gedrietjes stil genieten, van ‘t schouwspel wat voor ons lag smetteloos, wit en verstild. Zo mooi!…

Kleine mensen, wat een schoonheid! Op het schiereiland Gower hadden jullie een hotelkamer in het Osborne Hotel, weer dat zalige uitzicht op die witte glimlachrotsen. Je schilderde de imposante baaien, met dat intrigerende samenspel tussen klotsend water en onwrikbare rotsen.…

Even een wandeling op een - liefst vroege - zondagmorgen. De weilanden in, de rust tegemoet. Als je je niet lekker voelt verandert dat op slag. Stilte. Je voelt je weer opgenomen in en verbonden met de pracht van de natuur. Het genot van de rust hangt als een warme, zachte deken om je heen. Het NS-pad is een kale, drie voeten brede strook. 's Zomers…

Ik start mijn eigen 'zoektocht naar schoonheid.' Wat is mooi, wat niet, wat is mooier, wat niet. Wat bezielt iemand eigenlijk om te zijn wie hij wil zijn, en wie zijn wij als maatschappij om daar een oordeel over te hebben?…

Verpletterende schoonheid, verschrompel mij........…

Waar vrouwelijk schoon is, zijn mannen.…

Beroemde mannen en mooie vrouwen zijn tot elkaar veroordeeld.…

Ware schoonheid zit van binnen.…

Zo ging ik een keer voor een jonge vrouw staan en riep: Ik vind dat jij prachtige grote hangbebeborsten en een schitterend kukunstwerk van een a achterwerk hebt, maar je moet er niet zo opzichtig drie ddd mee draaien, mijn horror mmm monen k kraaien jouw hooiberg tot mijn speld! Ze ging demonstratief voor mij staan en schreeuwde: Volgens mij heb jij…

Onze voormalige prins, heeft er ongevraagd, wederom een dochter bij, zo meld het nieuws, datzelfde nieuws meldt dat er een idioot een vrouw in een telefooncel gevangen hield, en in datzelfde bulletin komt er ook nog naar voren dat er haarstukjes geplaatst zijn bij bekende Nederlanders, die er niet tegen konden dat ze kaal werden, of dat ze er domweg…

De mystiek van schoonheid is niet de schoonheid zelf maar de bewustwording van de beleving ervan. De twinkeling in je ogen weerspiegelde onze liefde in mijn herinnering en tijd en ruimte waren bijna samengekomen op het punt van ons afscheid. Nu zou ik je weer gaan ontmoeten veertig jaar na dato. Ik voelde mij onzeker en geremd.…

Het is nog maar de vraag of schoonheid van binnen zitten, buiten dat, mooi niet bestaat.…

Vandaag gaat de oudere mevrouw uit de Bisschop Ophoviusstraat ook weer met ons mee die zoveel klaagt over haar eenzaamheid. De bus hobbelt schokkend, optrekkend en remmend voort door de straten van onze stad die aan de inzittenden veel herkenning en jeugdsentiment bieden. Later strekt zich aan weerszijden van de snelweg hetlente-achtige landschap uit…

In de grauwe straten, in de arbeiderswijk waarin ik opgroeide, was ook het huis van de familie T., het ouderlijk huis van mijn jeugdvriendin Lucia, met wie ik televisie keek, door de straten fietste en speelde met onze Barbie- en Midge-poppen, waarvoor we soms mooie nieuwe kleertjes konden aanschaffen. Mevrouw T. bracht haar dagen door achter de naaimachine…

Niet omdat de persoon er mooi uitziet, maar om dat wat hij doet een mooi gebaar is en dat is echte schoonheid!…

Ik ben laatst op kraamvisite geweest en heb een heuse baby mogen bewonderen. Een pracht exemplaar; zo uit de doos zal ik maar zeggen. Alles erop en eraan, gezond wolkjesvlees, nog geen extra gaten erin en - wat me nog het meest opviel - geen snoertjes uit de oren. Ze worden gelukkig dus niet met die dingen geboren. Dit is nog gewoon een mens volgens…

Nu we hier echter zijn langsgevaren in ons papieren bootje, blijkt het een welkom ingrediënt om het punt te illustreren dat ik over schoonheid wilde maken.…

Ach Vader, nu u in dat verre land bent, nu u de grens gepasseerd bent die u zozeer vreesde tijdens uw leven, kunt u nu nog weten met uw verstilde wezen dat zover weg is, hoe wij samen die muziek beluisterden, die heftige, vurige, emotionele muziek die u zozeer troostte met de ruigheid van uw leven, met de hardheid, de bruutheid, meedogenloosheid en…

Maar de melodieën hebben sinds ons afscheid niet meer weerklonken voor mij nu mijn dode en afgestorven, verstilde hart rust in mij als een merkwaardig relikwie, als een zinloos en nutteloos overblijfsel, als een restant waarin de oude, zo onvergetelijke grandeur niet meer resoneert en tot leven gewekt kan worden...…

Terwijl schoonheid naar de oppervlakte dreef, liep ze in al haar onschuld, over de veel te zoet ruikende bloemenzee. Voorheen dacht men dat slechts een god over water kon lopen, maar dat idee werd verworpen na het zien van het tengere meisje. Haar prachtige gedaante liet vele pupillen haar richting op draaien.…

Zijn lelijkheid vormde een merkwaardig contrast met de hoogdravende theorieën die hij ontwierp en onderwees over de flamboyante schoonheden die het 19e-eeuwse Parijs blijkbaar hebben bevolkt. Vestigde hij vanuit het duister plaatsvervangend de aandacht op schoonheid van woord, vorm en kleur, uit angst voor zijn eigen spiegelbeeld?…

De diamanten oorbelletjes behouden nu hun dierbare plaats in mijn hart en in mijn huis; zij vormen de laatste herinneringen aan bloeiend leven, aan een jeugd, aan schoonheid, aan een liefde.....…

Meiklokjes laten zich zien als kleine bevallige bruidsmeisjes, die gedurende de maand mei het ontwaakte liefdesleven en de doorbrekende bloeikracht van bossen en tuinen bescheiden vergezellen. Verfijnd gif is verborgen in deze geliefde bloempjes, die meestal worden aangeduid met de naam "lelietjes der dalen" of "lelietjes van dalen." Vanwaar dit…

Het zo graag bezochte herfstbos fluistert verschillende talen, die weemoedig, geruststellend of opbeurend mogen klinken. Het goud glanzende lover verblijdt mensenharten, spreekt daarbij van levensmoeheid van de bomen, die hun laatste pracht tonen, voordat ze kaal worden. Die neerdwarrelende bladeren spelen met elkaar een kinderspelletje, waarin stille…

De herinnering aan de onschuldige pop vormt een troost voor me alsof haar gestalte altijd al soelaas had moeten bieden in ons armelijke milieu, alsof de pop de schoonheid en de kunstzinnige scheppingen die later in mijn leven hun intrede zouden doen, voortijdig moest vertegenwoordigen......…

De rustieke uitvergrote eiken stoel op een verstild pleintje ergens achteraf symboliseerde ambacht en vakmanschap die karakteristiek zijn voor het dorp en die herinneren aan de bekende meubels, eens, zo lang geleden, in het goede ouderlijke huis.....…

Uiteindelijk kwam de hemel neer op de strijdende partijen, overwoekerend verstikte men elkaar, verstilde de wereld. Vergeet-me-niet haalde opgelucht adem........…

Ik zie nog je vochtige ogen, die verlangen naar serene schoonheid, maar je bent zelf die serene schoonheid, begrijp dat toch! Het verlangen naar een plek om te blijven, aldus Rutger Kopland.…

Je leerde zo te schilderen dat bewonderaars er als het ware in konden stappen, zo echt mogelijk plus de verleiding van de bovenaardse schoonheid.…

Ze was eveneens beïnvloed door Rossetti en ze wilde zo goed mogelijk de ideale schoonheid weergeven. Ze exposeerde zeven jaar aaneensluitend in de Royal Academy of Arts.…