Alle inzendingen over droef

Mijn beste vriend is niet meer, De zwarte hand legde afgelopen week het loodje terwijl hij voor een goede vriend de badkamer aan het sauzen was, nog wel in monodek, het was dan ook in een keer gebeurd met hem. Nog een laatste streek, dan is het klaar, deelde hij mij mede, ter plekke viel hij dood. Ik heb hem altijd al een rare kwast gevonden, in ruim…

Droef heeft de brokken op en staat me wel heel verbaasd aan te kijken als ik zeg: “Kom Droef, we gaan met de auto…” Dat hoef ik maar één keer te zeggen. Droef staat al bij de auto voordat ik de voordeur heb af kunnen sluiten.…

Jaren geleden diende ik op het PvdA-congres een motie in, dat we geen troepen naar Afghanistan moesten sturen. Het was futiel. De motie haalde het niet. Een congres daarna diende ik opnieuw een wat voorzichtiger motie in met als doel onze troepen terug te trekken. Die werd versterkt overgenomen door het bestuur en haalde het wel. Ik herinner me nog…

Laat ik beginnen met Droef, m’n Mechelse herder. Die vindt het gewoon nodig om tijdens elke wandeling in het bos een stok (lees: boomstam) mee te nemen. Dat stapelt zich nogal op als je ervan uitgaat dat Droef drie keer per dag uitgelaten wordt en dat gaat al jaren zo. Komt bij dat Jess ook regelmatig een extra rondje doet met Droef.…

Ik sta op de dijk, langs de kant van het fietspad. Daar op het hoekje van de dijk, waar het ingepolderde, het nu ogenschijnlijk uitgestorven vakantiedorp ligt. Het bankje, nat van de regen, nodigt niet uit om erop te gaan zitten. Het weer is druilerig. De miezerige regen sijpelt langs mijn regenjas naar beneden op mijn schoenen, die al iets doorweekt…

Aan de takken hangen we dan wat druppels van droef, die zullen het beeld vervolmaken. We rekken de uren een tikkeltje op, waardoor de indruk ontstaat dat ze kruipen. Parasols blijven dicht maar natuurlijk wél staan, zodat druppels eraf kunnen druipen. De keus is aan u, dat mag duidelijk zijn. Maar als ik u mag adviseren?…

Oud , grijzend haar ,eenvoudige , grauwe kleren ,opzettelijk artistiek vlinderdasje , verloren op goorwit overhemd-fond .Gerimpeld droef gelaat. Snorretje probeert gelaat te laten lachen , valt evenals vlinderstrikje uit toon. Spitsneus en zwaar hoornen brilmontuur zorgen voorts voor uiterlijk van nadenkend mens , nooit komend uit problematiek .…

Het koningspaar was droef, haast buiten zinnen. Dus zochten zij een zeer begaafde fee. Zij adverteerden voor die odyssee - een jongeman ging graag die tocht beginnen! Wat hem bezielde was ten eerste smart om dat misdeelde kindje in haar wiegje.…

Waar zijn slaap de stille dromen hervat, neemt het landschap de vrije hand in vreemdsoortig droef verlangen. Hij ijvert zelfs in zijn diepe slaap, om voldoende te begrijpen over de verhalen van het leven.”…

`Ik zou een mens willen zijn,' sprak ze droef. `Alleen om het mens, dat ik zijn zou, te kunnen vernietigen.' `Alles wat is, is kwaad,' sprak de boze fee. Al het licht was uit haar grote, blauwe ogen geweken. Diep en donker waren ze van medelijden en verlangen en liefde en smart.…

Er druppelde midden in de koude decembernacht van het Bjarne Gosse schrijffestijn onder de droef geschonden maan, toch nog een twintigjarige aantrekkelijke jongeman uit Brabant binnen op de chatpagina van de datingsite. Hij schreef wat vrolijke woorden en was toen weer plots verdwenen.…

Toch wel droef dat ik daarmee nu reeds uit een andere tijd stam. Achterhaald ben door de hoofdstroom. Hoewel, is dat geen egocentrisch gezeur? Ineens schiet mijn vader me te binnen. Linkshandig. Om rechts te leren schrijven moest hij naar de broeders. Jaren twintig vorige eeuw. Van Saint-Louis in Oudenbosch. Die bonden zijn linkerarm op zijn rug.…

Toch waren ze droef. Wietske kreeg nooit eieren zoals andere vrouwtjesmussen. "Nu, we kunnen toch van ons leven genieten en met alle vogeltjes spelen," probeerde Albert te troosten. Maar op een dag vonden ze in het gras een ei. "O, dat is vast van een koekoek," zei Wietske.…

‘Van u weet ik het niet, meneer Dirk, maar mij is droef te moede.’ ‘Enige oorzaak kenbaar?’ Jonas denkt na. ‘Niet dat ik kan traceren, meneer.’ ‘Weltschmerz dus.’ Jonas kijkt niet-begrijpend. ‘Pardon?’ Dirk glimlacht. Hier manifesteert zich zijn tijdgebonden vorming.…

Hij had ook niet de lef om mij te verwijderen, dus hij bleef een droef zwijgend groen lampje, waar ik niet goed mee overweg kon. Ik kreeg nog wel een leuk berichtje van de Pimpelmees uit Zandvoort. “Groetjes uit Zandvoort“, in elk geval beter dan niets. Ik begon langzamerhand te wennen aan het idee van anale seks.…

Hij was een droef en eenzaam mens, aldus Paul Snoek en zelden vrolijk. Maar Myra dan, denk ik, hij zal toch niet de liefde met haar hebben bedreven met een gelaat op onweer?…

.' Duidelijk hoe droef we in de geschiedenis zijn misdeeld. Deze gouden regel transformeerde hij namelijk in 1787 tot "Vedi Napoli et poi Pompeji". Dat werd bij de eindredactie: "Vedi Napoli et poi muori". Eeuwig jammer die onterechte verplaatsing.…

Het was alsof mijn verstand opnieuw over de liefde moest gaan nadenken, na al die eenzame jaren van droef verlangen in mijn eenvoudige bed. Het was het brein dat ik nodig had om een denkwereld te vinden die beter bij mijn behoefte aan nadenken zou passen. Zo kwam de liefde op mijn pad mij goed van pas.…

ja, zo'n beetje half droef, half blij. Maar waarom zij zich ook blij voelden ? ? ? Zij begrepen dat niet. Ze schoven stilletjes langs elkaar heen als zij elkaar toevallig tegenkwamen. Want zij wisten niet wat zij tegen elkaar moesten zeggen. Wij, mensen van nu, wij snappen dat wel, hè? Maar dat is j a r e n later.…

'Maar Marie was pleiten, en het kind ook', vervolgde hij zijn droef verhaal. 'De buurvrouw vertelde me dat ze had leggen potlooien met een Canadees.' Hij at de rest van de bal op. 'Na drie jaar heb Marie me een bandje gestuurd', ging hij verder.…

Een tijdje zaten we droef bijeen. De draak was niet in staat zijn bruid zelf te zoeken. Er moest een boodschap naar de vader van de drakenbruid zodat deze zou weten dat de draak was verhinderd en China een eind weg! Hoe stuur je iemand een bericht die je niet kent en waar je ook geen adres van hebt? - Vraag het aan de wind, opperde Bran.…

Ze stemmen hem droef. Hij kent de grenzen van de wereld niet zo goed. Wat is er al gebeurd in streken waar hij nooit van hoorde? Ook daar toch gloorde dagelijks de zon, begon het daveren van leven steeds opnieuw. Op ruige wol het moede hoofd.…

Ik stelde me dat land voor als een naargeestige poel van ellende waar het droef toeven was. Toen ik een paar jaar geleden Spanje bezocht, viel het me alleszins mee. De Sinterklaasvieringen thuis waren opgewekt en vrolijk van aard.…

Hij was meteen al droef - zonder aanzet voor de ridder van de droeve figuur. Zo'n man kennen wij Nederlanders uit eigen ervaring niet. Wij missen dat. Wij kennen Van Agt, die Bloemenhove niet kon sluiten omdat de aborteurs daar met een hot line zijn voornemens konden afluisteren.…

Egmond aan zee, wind uit het oosten, kwallen twee aan twee, niemand om te troosten, lopend langs dat strand, altijd maar alleen, God, mijn droef verstand klagend steen en been. Hel! welk duister leven moet ik nog doorstaan, dood is mijn bewegen, rap zal ik vergaan.…

In ieder geval ving ze droef gezucht op. Ja, het was Smaragd, die daar in de verte stond te klagen... 's Ochtends werd de hazelnoot gevonden door een grote hagedis. "Dat ga ik naar mijn woning bregen," dacht het dier. Met de noot tussen zijn kaken rende hij weg. "Kijk, een hagedis! Laten we hem vangen!"…

Maar het kwam allemaal zo authentiek, emotioneel, en droef verlangend over, de teksten die hij mij toestuurde vanuit zijn geëmotioneerde brein. Nu zat ik hier, alleen in mijn woonkamer, mezelf in te fluisteren dat ik geduld moest hebben, afwachten wat er zou gaan gebeuren.…

De holle massa spuit zwarte verf in hun droomogen, maar dat kan nog worden weggewerkt, niet het groeiend onvermogen in hun zwaar bedroefde harten, te droef om uit lethargie en verlamming op te stijgen, zoals vroeger, schijnbaar met gemak, met ieder middel als poort naar het ultieme genot voor geest en lijf. De betoveringen verbroken?…

We ontwikkelen de mentaliteit van de gevangene, die vanuit van zijn zelfgeschapen cachot naar zichzelf en de wereld kijkt en daarbij droef constateert dat het hier beneden maar een zootje is en dat ook altijd wel zal blijven.…

Toen was ik droef en vol angst en wachtend op vrouwelijke troost. Wat voelde ik? Gleed jouw hand vluchtig onder mijn pij en over mijn lid? Trok jij mij stiekem af, terwijl ik daar ingetogen zat te mediteren? Wreef jij met je natte, harigkriebelende poes over mijn handen, terwijl ik zat te bidden tot Onze Lieve Heer?…