Alle inzendingen over galmen

De klok tikte de seconden weg, liet af en toe een mooie klank horen en ineens vraag ik me af, hoe lang hebben we die klok, hoeveel slagen zou hij geslagen hebben, hoeveel tikken heeft ie ons gegeven, seconden heeft ie aan ons leven toegevoegd? Een simpel geval, een tikkende klok, met op het halve en hele uur de slagen….over de dag gerekend meer dan…

Het "ZELF" heeft geen weer-galm nodig.... HET IS...! Binnen in de stilte van deze rijkdom, laat ik mij deinen op het dragende leven !…

Al van verre zijn hun kreten te horen en deze galmen in de ijle atmosfeer van een winterse dag. Wie zich een voorstelling maakt van Wijkcentrum "De Symfonie" als ware dit een sprookjespaleis uit duizend-en-een-nacht, waar dromen tot leven komen of over een romantische verhevenheid uit lang vervlogen tijd, komt bedrogen uit.…

Zij is overgevoelig geworden en schrikt van het minste geluid; zij hoort het galmen in het heel uitgestrekte en omvangrijke gebouw met al haar kamers en gangen dat haar omringt; geluiden bereiken haar van verre.…

Dan, de talloze schepen, de muziek die live gegeven wordt en waar ik natuurlijk hard sta mee te galmen, (maar goed dat mijn dochter er niet bij is, die had zich omgedraaid) en de gitarist zegt aan het einde van het plaatje: ik hoorde je wel hoor….dat soort muziek vraagt erom mee te galmen natuurlijk en nog altijd heb ik het zooo koud.…

Omdat het nu al begint te galmen in mijn hoofd, doe ik alsof ik een oproep krijg en verwijder me uit de wachtzaal. In de gang verademen ik, helaas niet lang. Door het ventilatierooster krijst de stem weer omhoog. Niet te doen. Op zo een dag zou je willen dat je oordopjes in je handtas had gestopt.…

Het galmen van de dichters woorden worden pas werkelijk gehoord wanneer de dichter zelf is gestorven. Alsof hij het daarvoor over de anderen had. De anderen die sterven, lijden, afscheid nemen en weer verder gaan. De anderen die altijd schijnen te verliezen. De dichter niet – die leeft voort. Hij hield ons bestaan in zijn handen.…

Ze galmen bij tijd en wijle nog steeds door mijn hoofd en in mijn hart: “Ach, ik denk: het is Qieneke maar”. Oordeelt met een rechtvaardig oordeel, zo staat er geschreven. Wie onrechtvaardig oordeelt, oordeelt zichzelf. Ik minacht haar niet. Ze mag er zijn. Leuke meid. Liefst was ik bevriend met haar en met de rest van mijn vijanden.…

Vooral de toon die ik bij mijn exposé aansla valt niet in goede aarde; Ik galm. Mijn woorden schijnen een ouderwetse nadruk mee te krijgen, en de ennen aan het eind van een zin doen denken aan hoorspelacteurs uit de jaren '50. Ook de manier waarop ik van wal steek: 'Wist jij dat'.. Het schijnt allemaal reuze irritant te zijn.…

Onderweg hoor ik in de verte zondagse klokken galmen en beieren. Het bescheiden groen van de struiken is nog nauwelijks ontluikt. In het restaurant van het museum nip ik eerst nog aan een kop warme chocomel.…

Alsof de finale klap door de media moet galmen en niet de stilte van de hoogste intimiteit mag genieten. Matthijs moet tenslotte zijn allerbetrokkenste gezicht kunnen laten zien en zijn neurotische stemgeluid twee octaven laten zakken. En wij moeten voor de buis een beetje griezelen en blij zijn dat we nog niet aan de beurt zijn.…

Bij een goed plaatje, meestal uit de jaren ‘70 of zo, toen muziek nog muziek was, gaat de radio wat harder, bij een heel goed nummer staat ie heel hard en probeert het beessie erbovenuit te komen, we galmen dan allemaal, de radio, Swiebertje en ikzelf. Dikke pret dus.…

‘Entartet’ is een woord dat ik hierbij in mijn achterhoofd hoorde galmen. Nog geen plan, visie of beleid voor de Provincie of het land. Alleen ‘tegen!’ Ik zie Philomena Bijlhouts, Winnie de Jongen, Herman Heinsbroeken aan de horizon opdoemen, wellicht Mat Herbens.Een hol vat is een magneet voor gelukszoekers.…

Ergens ver weg hoor ik stemmen galmen. "Zou hij het kunnen hebben, zou het niet te veel zijn?"…

Als je erin rondloopt galmen de strijdkreten na van de gladiatoren die elkaar bevochten. In het Theatre Antique staan oeroude marmeren pilaren die voor de Romeinse toeschouwers als decor dienden in kluchten en drama’s. Ertussen kun je je Simson wanen die ze uit liefde voor zijn Delilah omver duwde.…

Zijn woorden galmen in mijn hoofd, mijn hart. Ik doe mijn ogen open en zie het huis waar ik in zat ver achter mij staan. Nooit wetend dat ik eruit zou komen, is het nu toch zover. Ik kan maar één kant op, en dat is vooruit.…

Hij haalt de MP uit zijn zak, drukt op het knopje play en de muziek begint oorverdovend door zijn hoofd te galmen. Hij kent het nummer niet. Iets van Hetty waarschijnlijk. Hij had haar gevraagd de Stones erop te zetten. En Cuby. En ook the Doors.…

Koe, vos en sprinkhaan kijken de rietzanger met grote ogen aan wanneer de laatste klanken weg galmen. Hij begint te lachen, steeds harder, tot ze allemaal met hem meedoen. Dagelijks klinkt nu vanuit de rietkraag een ingetogen Danklied. Op dat moment knijpt koe tevreden even haar ogen toe.…

Wat ik ook verzin en waar ik ook aan tracht te denken, zo’n liedje of liedtekst blijft continu door het hoofd galmen; tijdens het douchen, tijdens het scheren, het aankleden om vervolgens, bijna onbemerkt, te stoppen. Misschien ben ik wel de enige die zo’n tik heeft, maar naar ik hoop hebben anderen vergelijkbare gewaarwordingen.…

Poetsen en schrobben alsof mijn leven er vanaf hangt en ondertussen heerlijk meeblèren met de nummers die door het huis galmen. Dankzij het nodige schuurmiddel en de bijbehorende schuursponsjes ontdek ik dat de plankjes in mijn keukenkastjes toch echt ooit eens wit waren.…

Bedauwd, betraand, galmen de doodsklokken over de stad Ronse als laatste groet en afscheid voor je ontelbare vrienden en beminden. Henriette, mijn zusje, het bloemetje van de stad, die zoveel liefde, vriendschap heeft gegeven, ontving voor haar warme hart de bekroning van de koude stilte der dood.…

Mijn hart gaat als een schuddende stoommachine tekeer, voelbaar in de trillingen die door mijn hele lichaam galmen. ... wordt vervolgd…

Ook al denk ik iedere keer als hij begint te praten ‘die galm van Joost heb jij ook Joannes! Pas op met die prediker in je.’ Al bij zijn optredens bij B&vD stoorde me dat enorm. Pas later realiseerde ik me dáárom. Wel heb ik toch mijn bedenkingen bij zijn mijns inziens ongeloofwaardig korte opkrabbeltijd.…

De zoete deuntjes galmen nog ongenadig na in mijn hoofd en ik heb, schat ik, nog minstens een week nodig voor het verwerkingsproces. Laat ik het maar zo zeggen: ‘De ‘stroop’ op de pannekoek was er niets bij’. Ook zag ik geregeld het grijnzende hoofd van Albert Verlinde op de achtergrond opdoemen. U begrijpt het: het was geen pretje.…

Boven de herrie uit hoorde ik de gebiedende en bezwerende stem van de dokter galmen: L'AMOUR! L'AMOUR!! L'AMOUR!!! Het was niet om aan te horen.. Toen was er een hels licht dat onder de deur doorkierde en ik kreeg de lucht van zwavel in mijn neus.…

Andreaskerk, dof en met een hese galm die ver droeg op de vlagen van de najaarswind. "Wat maakt je zo onrustig? Waarom kun je de slaap niet vatten?" Verschrikt draaide ik me om. Een man, in het wit gekleed, zat aan het voeteneind van mijn bed. Zijn ogen rustten vastbesloten op de mijne.…

Ze galmen door zijn bestaan. Dan kijkt hij omhoog en ziet de wolken. Grijs, wit en daartussen de blauwe lucht. [Wat een diepte. Waarom heb ik die luchten nooit eerder gezien?] Weer schreeuwt hij en nu uit volle borst: ‘Samen!’ Hun handen tasten naar de ander. Vingers haken in elkaar. Vaster.…

De woorden galmen na in mijn hoofd. Straks komt Merel mij zoeken, ik moet hier weg en gauw! Op mijn tenen – de planken mogen niet kraken - haast ik mij naar de overloop en vlucht Wiesjes kamer in, die zich bevindt aan het eind van de gang.…

.'' ''Mien is aan het galmen in het bejaarden huis. Nog steeds vrijgezel, Wim?'' ''Ja, gisteren dacht ik succes te hebben. Al vroeg in de ochtend werd er aangebeld. Ik deed de deur open en zag een slanke dame. Ze zag er leuk uit in een groen mantelpakje.…

Het gaat vooral om de tekst, een nogal magere galm uit het verre verleden, een lullige tegeltjeswijsheid. Ik vermoed, dat Jotie met name de beginzin fascinerend vond. Specifiek 'ick moet sterve(n)', wat helemaal in zijn straatje te pas kwam. Alsof er geen houden meer aan was, als een gedoemde dichter, wat hij tenslotte wel was. 19.…