Kerima Ellouise: Dat ik gewoon mens ben
beschouwing
Dat ik gewoon mens ben
misschien wordt de dag
langzaam warm
vandaag
en mag ik in zijn navel wonen
wanneer bloemen uit het veld
het landschap volladen
met bestemming en een open
gelaat
soms ben ik dichtbij, sluit stilte
in een omarming,
is alles gelijk in vleugelslag
langs wind en oude
vragen
tijdloos, zoals het begin
vanzelf op…