Een grijs mantelpakje, een witte blouse met een opstaand geplooid kraagje, een dubbele parelketting en blond opgestoken haar.
Verborgen hartstocht in haar koele stem.
Een onzekere hapering in haar oogopslag. Dat is mevrouw Wendels, onze bazin. Haar modern ingerichte kantoorruimte met dat reuze grote houten bureau, waarop behalve een notebook niets…
Geen letter nederlands, die heb ik niet eens binnen gelaten, geen ID, niets om te laten weten dat die persoon moest komen werken bij me, als ik haar wegstuur komt er ineens Nederlands uit haar mond: iek ga kantoo bel.…