Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Mijn bazin.

Een grijs mantelpakje, een witte blouse met een opstaand geplooid kraagje, een dubbele parelketting en blond opgestoken haar.
Verborgen hartstocht in haar koele stem.
Een onzekere hapering in haar oogopslag. Dat is mevrouw Wendels, onze bazin. Haar modern ingerichte kantoorruimte met dat reuze grote houten bureau, waarop behalve een notebook niets anders staat, zelfs geen fotolijstje of bloemenvaasje.
Dagelijks kon ik kortdurend een glimp van haar opvangen als ik de post rond bracht of mailing die verzonden moest worden bij haar secretaresse ophaalde.

Mevrouw Wendels had weinig oog voor mij, hoewel ik speciaal voor haar een schoon wit overhemd had aangetrokken met een rode stropdas.

Mevrouw Wendels, mijn aanbeden grootsheid van vrouwelijke mysterie, mijn ideale partner in tomeloze hartstocht, mijn onbereikbare liefde.

Ik wachtte op een teken van haar. Ik wachtte op het moment dat zij een rode blouse op dat grijze mantelpakje zou aantrekken. Dat zou voor mij het teken zijn om aan te vallen.

Als een stier zou ik dan uit mijn donkere hok tevoorschijn komen en al mijn mannelijkheid tonen in de arena van haar kantoorruimte.
De Spaanse muziek zou de toeschouwers opzwepen en het olé zou uit duizenden kelen schallen.
Dat grote bureau zou ik met haar berijden en de picadors zullen mijn geslachtsdrift verhogen.
Het applaus van een dolle menigte zou mijn bescheiden wezen oprichten
tot de zelfverzekerdheid van een immens standbeeld.
Hoog in de arena zal men met zakdoekjes zwaaien als de parels over
het bureaublad rollen.

Mijn fantasie wordt abrupt afgebroken. De deur van haar kantoorkamer gaat open en mijn bazin drukt mij een A-4 in de hand met als boodschap:
Zo Frans, vanmiddag nog naar al onze klanten versturen, dan kan jij niet meer te vroeg naar huis vandaag.

Goed, mevrouw Wendels en met mijn staart tussen de benen loop ik op een drafje naar mijn postkamer terug.

Het zand in de arena is weer aangeharkt,de tribunes zijn leeg.
De zon is bijna onder en de stier is op weg naar de slager.
De realiteit van het kantoorwerk krijgt weer de overhand.
Honderdzestig stencils vouwen en enveloppen adresseren.
Wat een werk aan het einde van deze illusoire middag.

De rust in mijn hoofd is teruggekeerd.
Misschien dat ze morgen die rode blouse aantrekt.
Het spel zou dan echt kunnen beginnen.
Deze stier is er klaar voor.


1986.

Schrijver: J.J.v.Verre, 30 september 2008


Geplaatst in de categorie: werk

3.7 met 26 stemmen 1.970



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)