Je kan geen klokkijken.’
‘Wat een imbeciele opmerking,’ zegt haar man verontwaardigd, ‘natuurlijk kan ik wel klokkijken. Maar als ik ergens mee bezig ben, vergeet ik weleens de tijd.’
‘Weleens?’ zegt zijn vrouw schamper, ‘altijd zal je bedoelen. Ik ben het goed zat.’
Twee weken later is er een etentje.…
Uiteindelijk redelijk snel een klokje geregeld en via een behoorlijke omweg net op tijd in het ziekenhuis… Maar ik hield de gedachte in m’n achterhoofd: volgens mij mag het gewoon niet, want zeg nou zelf, tegenwerking was er meer dan genoeg met nu één voordeel, ik kan klokkijken!…