Je kunt je dit wezen van onszelf voorstellen als een soort Sagrada Familia, de organische kathedraal die in Barcelona werd gebouwd door Antoni Gaudi.
Alsof hij het mysterie van het hart en diens vele intrigerende ...eeehh.. dimensies een monument wou toewijden.…
Was dat het einde van de droom waarin me eigenlijk werd verteld dat Gaudi’ misschien, de voltooiing van z’n eigen droom en meesterwerk de Sagrada Familia niet zou meemaken en dat ik het stokje over zou nemen?
Met het beeld van dat meesterwerk voor ogen was ik wakker geschrokken.…
Maar de Sagrada Família van Antoni Gaudi staat nog fier overeind en na een eerbiedwaardige rouwperiode zal Barcelona weer net als daarvoor het leven frank en vrij oppakken, want het leven dient gevierd te worden, ondanks kwaadwillende sujetten, die roet in het heerlijke eten willen gooien.…
Je las er Marcel Proust en je bezocht in Barcelona de kunstwerken van Antoni Gaudi, met als hoogtepunten de Sagrada Família en het Park Güell. Door de Spaanse invloeden kreeg je weer kleur in je leven, je zag dat Spaanse kunstenaars veel felle kleuren gebruikten en dat was wat je aantrok en wat je nodig had, dronken van kleuren worden.…