Alle inzendingen over sliert

Dag Adriaan Bontebal, mooie zwarte sliert van een man.…

Al branden duizenden liters zwaar chemisch afval, ontploffen containers in tientallen meters hoge vuurbollen gelijk atoompaddenstoelen en voegt de hete rook ervan zich bij de rookkolom, die al urenlang als een met gif en as bezwangerde dikke, eindeloze sliert over het land trekt en uitwaaiert… dan nog zal men de bevolking met vage gissingen of met schattingen…

Elleboog op de grijsmarmeren tafel, tussen wijs- en middenvinger een sigaret, de blauwwitte, sierlijke, maar grillige slierten vullen de dompige ruimte boven haar hoofd, al was het een mengeling van gedachten in een wolkachtige stripballon.…

Dan rolde, als fletse tranen, een smaragd van teer geelgroen lommer over de fijne afhangende twijgen die in nimfachtige slierten tot aan de grond reikten, zacht wiegend op de deining van de wind. Op luwe dagen hingen ze statig en roerloos, schitterend in de voorjaarszon.…

Met een terloopse beweging tik ik de sliert verdorde bladeren van mijn hordeur. Het volgende moment realiseer ik me dat dit niet logisch is. Verdorde bladeren midden in de zomer. Noch de plaats, in het midden van het gaas. Op het plankier van mijn balkon ligt een slak. Samen met een pluk bladderige schilfers, wat eens zijn beschutting was.…

Slierten nostalgisch geurende en zich geleidelijk aan oplossende rook vullen tijdelijk de schemerachtige leemte. Op een langere termijn zullen zij daarna het gevoel van een ‘lichtpuntje’ moeten geven, iets van een wijs alternatief. ‘Komt me bekend voor’ of: ‘dat heb ik al twee keer eerder gelezen’ zal een enkeling terecht denken.…

Ik zie paarse slierten en vleugellamme elfen, duizel door een waas van zweet, etter in de snee van het zwellend ooglid. De schelle gong. Een blonde vamp met glitters toont haar heupen, tweede ronde. Ik zit op een kruk in de hoek en spuw een scherf van kalk, een draad van rood kwijl in een glas.…

Een sliert gedoofde lichtjes dwarrelt uit de dakgoot, een vage kerstster ontsiert de voordeur. Op het einde van het jaar wordt traditioneel ook het woord van het jaar bekendgemaakt. Tuigdorp is het geworden in Nederland. In Vlaanderen stoeprokers en torenpoeper. We besparen nu ook al op onze klinkers.…

Er valt een sliert met blaadjes op de grond. Geschokt raap ik de sliert op. De overgebleven plant geef ik extra water. 'Hoe kan dit nou?' zeg ik hardop en steek van wal. Mijn zoon, 16, zit op de bank, strakke blik op zijn schermpje. 'Wie?' vraagt hij, zonder op te kijken. 'Wie?…

Maar zo bedoel ik het niet, ik geniet van onderdelen van een luster die ik op een mooie manier aan elkaar bevestigd heb in een lange sliert. Zo hang ik die dan voor het raam. Het is een hobby net zo iets als juweeltjes maken. Je kan er zo veel mee doen. Daarom vind ik dat er best wat ruimte en tijd aan kristal mag worden gegeven.…

Er ontstaan slierten die wegdrijven en oplossen. Uiteindelijk blijkt de lucht blauw en is er boven het nevelmeer een wijdsheid, die je je daar beneden niet kan voorstellen. De gewaarwording van het geheel en daar deel van te zijn. Gedurende een aantal jaren had ik mijn beurt voorbij laten gaan.…

Dikke draderige slierten dreven over het slagveld. Ik vleide het oor tegen de borst van gesneuvelden. Ze lagen daar met hun zwaarden in hun verkoolde vuist. Alsof ik nog een reutel kon vangen, een flard van hun afscheid zou herkennen.…

Jullie hebben alleen wat groene slierten aan het eind.’ ‘Er zit in ons extra veel caroteen, daarom zijn we oranje. We hebben trouwens een koninklijke kleur. Denk maar aan ons koningshuis.’ ‘Poeh, koninklijk nog wel. Wat een opscheppers zijn jullie!’ zegt de andijvie, ‘Wij praten niet met opscheppers.’ Nee, dat vinden de andere groenten ook.…

Wanneer hij zijn haar wast weet ik niet, maar op het moment dat ik hem zie, hangt het in vettige slierten langs zijn hoofd. Ook heb ik hem nog nooit gezien zonder sigaret in zijn mond. Hij loopt wat houterig, kijkt voortdurend om zich heen en voert een eenzijdig gesprek met zijn hond.…

Het was het eerste huis, een woning, waarin ik met niemand ooit had gevreeën, en dat had zijn sporen nagelaten op het behang en op het plafond, omdat ik vaak spaghetti at, met mijn beperkte kookkunst en voorliefde voor slierten. Een huis zonder liefde betekende achteruitgang in plaats van stappen voorwaarts.…

Het haar hangt in druipende slierten, als een waaier over haar schouderbladen. Ze draagt een zwart badpak, laag uitgesneden in de rug. Een waterschildpad nadert en voert haar mee. Ze is dit blijkbaar gewend, zoals ze daar op het schild zit, ontpopt tot een juichende ruiter die duikt naar de onderstroom. Nooit had ze een klank gelost.…

Als een komeet met een sliert zand dat op de wind was heroverd. Het witte schuim dat eens de voortrollende golvenvloed als eerste regiment stoottroepen vooraf was gegaan. Een zwarte restant van een eend was ook in het donkere spoor blijven steken. Zijn dood was door een stookolie product onnodig versneld.…

En zo gaat het nog een tijd door, net zo lang tot zich een sliert van letters vormt met af en toe een hap eruit. Plotseling rinkelt ze met het belletje. “Ik wil graag het woord zeggen”, klinkt het. Dat mag. “Kruideniersmentaliteit”, zegt ze. Oma staat met lege handen.…

Ergens op aarde werd een kind geboren, een dankbaar baken voor de sliert herinnering. De pasgeborene opende de ogen en keek met grote vragende ogen in het rond, op zoek naar iets, een herkenning, terwijl er grote mensen verrukt kirden om de prachtige verwonderde blik van het nieuwe leven.…

Als ik Jantje zou moeten beschrijven, en wie dwingt mij daartoe, dan zou ik ook de lellen aan zijn oren niet mogen vergeten, groen-gele slierten waren het, ongeveer drie centimeter lang, die, onbeweeglijk, aan beide oren hingen.…

Natte slierten omlijsten mijn gezicht. De uitgebeten blonde plukjes zijn weggepoetst, alsof ik met mijn hoofd in een doos met donkerbruine schoensmeer heb gehangen.…

.' De lucht is helder met hier en daar een witte sliert, een waterig zonnetje doet zijn best. We blijven staan want er komt nog een boot aanvaren van onder de brug. Op sommige dagen sta je op deze plek en komt er niets. 'Mededinger' staat er op. Op de achterkant staat 'Nieuwegein'. Rakelings passeert hij de tegenligger.…

Ik moest weer spugen, over het beddengoed. slierten slijm en gal liepen van het bed naar de emmer ernaast, ik hing er uitgeput boven, met mijn voorhoofd hing ik op een opengetrokken lade. Ik had nog geen testament. Ik had nog nooit opgeschreven welke nummers ik op mijn begrafenis wilde horen.…

Waarbij dat meestal een redelijke lange sliert aan woorden opleverde, welke ook al vaak genoeg aan andere spreektafels langs was gekomen.…

Het fatsoen dreef er in walmende slierten doorheen. Aan de hoek van de gedekte tafel fluisterde de suikertante tussen haar tanden. “Hier, grote jongen” Ze duwde een kistje in zijn handpalm. Het jeukte in zijn vingers terwijl hij het trillend toonde aan de gasten. Het verborg een belofte. ‘Wacht’ dacht Bas.…

Een witte waas op beide broekspijpen en een sliert van kwijl van de hond naar meneer's sok leert ons dat meneer voor de rest van de dag in zijn schoen sopt....…

Ze was pas opgestaan en ze keek nog wat wazig in de camera, de blonde haren als slierten camouflage en een natuurlijke voile voor haar ontwapende gezicht. Volgens mij vertoeft ze momenteel in Amerika, maar ook dat kan een afleidingsmanoeuvre zijn, want ze is niet echt dol op aandachttrekkerij.…

Grote bladeren, stoffen, vuur aangedreven wapperen, slierten, kringen, wolkjes in signalen, Indianenverhalen. Chemicaliën, omgevormd in zwarte of witte rook ontsnappen via de schouw. Zwarte rook, kieskardinalen blijven op stal in contemplatie, inkt geschreven stembriefjes blijven aan het rad draaien.…

Droesemig genoeg (voor Frederick Turner) Waar wij zitten, in het park, hangen flessengeesten slierten lampjes op. Ze vlechten uit het bladerdak een krans voor jou. Ze schilderen aardsap op de meisjes, lippen glanzen. Het groene glas beschijnt decolletés. We laten Dionysos onze bloes bezoedelen.…

We zoeken naar een oplossing om dat zichtbaar op te hangen en ik zeg: hier staat het prima, de sliert zit over de foto van haar en het wuppie staat er bovenop! Een leuke plaats voor een leuk mens, vind ik dan. Maar: als we ‘s morgens opkomen zegt meneer T: Ma is weer bezig geweest want het is half drie op het station.…