Alle inzendingen van Wim Veen

De droogte eist haar tol. Het vee is uitgedund. Ik strijk neer in een kamp, in een rood niemandsland, door regen vergeten. Blauwhelmen rijden in een schokkende jeep door de poort. Een stofwolk. De vluchteling, nipt ontglipt aan de oprukkende rebellen, wacht op een schraal rantsoen, achter ...

De schoolbank is door een granaatscherf versplinterd. Ik word ingelijfd en opgelepeld in een broeihaard van twist. Op een speerworp van de evenaar dien ik het verzet, verdien ik rijst en meel voor mijn moeder. Het leger is rijker dan een kroost en ik ben goedkoop, vrij, volgzaam. Mijn fit lij...

Een zuidelijk heuvelflank. De zon doet de druiven zwellen, een magere oogst met een volle smaak. Chardonnay, Pinot Noir, namen die aan het verhemelte blijven kleven. De plukker ritselt tussen de ranken met stompe nagels, behoedzaam, zonder de schil te schenden, het vruchtvlees te kneuzen. ...

Hij zit op de pot van glazuur, in de kleinste kamer, met een kei in zijn darmen en krast een loze kreet in het wormhout van de deur. Er zit een lont op een spoel in zijn schedel, die uitmondt in een genster, verscholen in de donkere koker van de waterput, de pupil die ontploffen wil. In zijn trill...

Ik spoel het stof van de bonen, dompel ze onder in een plastic kom. Eén nacht mogen ze weken in de koelkast, dan giet ik ze af en rol ze in de pan tot de waterspiegel borrelt op een vuur dat ik lager draai. Ze garen onder een deksel. De billen en de vale vlerken van de kip houd ik onder de koper...

De dokter boog voorover met een vette knipoog en snoof, een verdoken teken van ongeduld. Hij schoof een naamkaartje, een stille uitnodiging, over het granieten blad van zijn bureau. Even later wrikte hij de schaar van mijn knieën open, blies in mijn scharlaken oor, woelde onder zijde en scheurde he...

Ik trappel en treuzel in de ring. Als een mambodanser met een steek in zijn blaas ontwijk ik de vuist van de kolos. Er schuilt een springveer in zijn schouder, beton in de biceps, een staalplaat in het middenrif. Mijn longen zwoegen. Ik verdraag nog net de opstoot tegen mijn druipende kin, de...

De oproerige haan is bijna uitgekraaid. Al een halve eeuw schetst hij de rauwe trekken van Cuba. De oude held blijft grote ogen zaaien. Als hij van zijn kreupele troon stort, met een reutel in zijn darmen, dan snikt oma, maar haar kleinzoon baalt. De rantsoenbonnen, de dubbele munt zijn de d...

De arts landt over de grens, in de besmette kolk, de smeulende haard die uitdijt als een blaar. De mug draagt de kiem van de doem en laaft zich aan de ongerepte ader. Hij weegt de pillen op een koperen schaal maar ze missen hun doel, pijlen in het ijle. De reutel dringt door een lemen wand, ergens i...

Het paasverlof is arm aan nieuws. De pers neemt de bloedvlek onder de loep. De fotograaf zoekt een brede hoek. De bijziende kroongetuige kreeg een duw. Toch herkent hij in een waas de verdachte worsteling, het flitsend lemmet en rondom graait hij naar zijn bril. De hoge hallen van het statio...

Haar verleden is een schandvlek. Zij volgt de geknakte zoon in een wolk van mirre naar de stad, het kruis op de berg, het graf. In de bijbel valt haar naam als een kuise vloek. Als de klepel de buik van de klok slaat stormt ze binnen en vliegt hem om de nek en spartelt aan zijn voeten, de boetvaar...

Met gewrichten van was, met pezen van rubber,geladen als de kat voor de sprong, dans je plaagziek, in een cirkel rond mijn vastgeschroefde voeten. Ik hap, een tandeloze dwerg. Ik drijf de fluwelen klauw in jouw schonken van ijs, weerbarstig tot in het merg, maar het zweet van mijn verzet maakt je ...

Over het laminaat ligt een groezelig vlies, het dalend stof van mijn kroost, de klissen van mijn waakhond, de kruimels van grof brood die ik dagelijks vergaaren rondstrooi, als een oude, zieke hamster. Maar ik heb een aaseter op wielen. Hij zuigt het zwerfvuil van mijn kamer door een darm, in een p...

Er glipt een slangachtige draak door een kier. Hij sluipt naar de haard, sist naar het aanrecht. Zijn pluizige klauw krast in de eiken tafel. De vork van zijn tong prikt een kruimel weg. Ik weet nog van niets, sta in de keuken, kluts een ei in een kom, giet de gele pap in de pan. De gasvlam likt...

God was vast verstrooid toen de aap als een kruimel van tussen zijn vingers glipte. Kijk, hij krabbelt recht en grijpt een liaan en slingert door het lover naar de troon van klei, in het zenuwknooppunt van de jungle waar de leeuw met een grom en een geeuw zijn nieuwe onderdaan begroet. “Ik ben de...

De vuurzee deint naar de zomen van de stad, het schoolplein is ontruimd. Brandweermannen houden de rubberslang in toom. De schroef van het blusvliegtuig snort boven het laaiend dak, het knetterend woud. De wind en de droogte klinken op hun zege. De dreiging drijft over, als een lome sluier. De zon b...

Blauwe lippen verkrampen, als het grind knarst onder zolen. Ik ril voor de hamer die trilt in de zwetende vuist, onder neonlampen. Je hoort hoe hij een knie verbrijzelt, botsplinters in weefsel. Zijn adem jaagt onder koud neon en houdt me gegijzeld. De tang wringt de gouden kies uit mijn kaak, ...

Oost en west duiken in de schuilkelder. Hun vrede is een wankel bestand. Ze dansen om hun gouden kalf. Het westen zweert bij woekerwinst, een fortuin dat slapend bloeit. De stem van het volk wordt in gekakel gesmoord. Het oosten gelooft blind in die ene wind, een gespierde hand die alles effent,...

De haven ligt er verdacht stil bij. Mijlen onder de deinende spiegel schokt de aarde van schrik. De golf is onstuitbaar verwekt, een breuklijn snijdt het middelpunt. Suist er een ster door de dampkring? Rommelt de vulkaan in de Stille Oceaan? De ijsberg kalft af onder een broeikas. Een sche...

Een ijzersteen boort zich door de dampkring. Afgeremd en heet in zijn vrije val, verdampt hij laag na laag. De buitenkant smelt en stolt tot korst. Wat rest slaat de krater. De grootste brok wordt vuurpijl. Hij verklapt de geheimen van zijn moederland, hoe hij wentelt, gespiest op een denkbeel...

De stad nestelt zich rond zeven heuvels. Ergens in zijn holte zetelt de macht. De brede stroom kronkelt, weg van de gewijde bron, opborrelend uit een kleine vallei. Ze slijpt het dal met het geduld van de druppel die de steen uitholt. Ik vlucht voor de spits, een steile klim langs de trap die ...

Het zou op een echtscheiding uitdraaien. Zoveel was zeker. Verenigd sleepten wij ons naar de rechtbank om onze trouwe belofte te verbreken. De rechter hield de hamer in een strakke greep. Ik herinner me nog scherp dat stuntelig moment voor het altaar. De ring knelde, de zenuwen waren meester o...

Een voorzichtige dokter boog zich over de schaafwonde aan mijn kuit. Hij bevool een ontsmettende zalf aan, een vingerpunt was genoeg. ‘Dat wordt een stinkende wonde’ dacht ik. Ik was uit het zadel gelicht door een Mercedes die zijn voorrang nam, waarna ik over zijn motorkap tuimelde. Mijn ...

Het geronk van een zware motor zwelt aan. Lijn 3! Ik stap op. Hij wiegt in de rechte bochten van de binnenstad. De bus zit eivol. Op de brede achterbank zit een vrouw met een peuter op haar schoot. Het is te zwoel om dicht opeen te zitten. Het dun, katoenen hemd kleeft aan mijn rug. Ik ruik he...

Ik draag een revolver. Een Cold Cobra. Hij knelt in zijn holster. Soms grijp ik ernaar, als het nodig lijkt. Het is gevaarlijk speelgoed. Soms los ik een wild schot in een verlaten steeg. Dan boort de verdwaalde kogel door een gevel. Verder doe ik niemand kwaad. Helaas is ook hier de uitzondering de...

Hij rolde haar op de zij, zich vergapend aan de vertoning en zijn lippen verkenden de meest verborgen vouw. Er ging een siddering door haar. Nu knoopte hij zijn broek los en slingerde zijn hemd weg. Hij liet zijn spieren gelden die gevormd waren door te zwoegen in de dokken. Viel hij in de smaak? Hi...

Ze spreidde zijn armen, zette hem klem met de knieën. Hij keek terug. Het sponzig, verleten kleed knelde en sloot hoog aan, maar was achteraan diep en ovaal uitgesneden tot onder de schouderbladen. “Help me” zei ze en dwong zijn hand naar het lipje van de rits maar weerde hem dan weer af. Ze st...

De bar was open. Het cocktailglas van blauw neon flikkerde. Het was er broeierig heet en er was nog één tafel vrij in de hoek maar hij koos voor de kruk. Naast hem zat een elegante, wulpse vrouw. Ze droeg een versleten kleed dat rafelde aan de zoom en te nauw aansloot. Door de klapdeur dreef een l...

De dertiende fee bulderde en krulde over de vloer omdat haar wrok eindelijk was opgediend, als een gistende, dampende soep. Ze was na het schavot gedumpt in de goot onder kwijldraden, met vegen van roet en klef van het droog zweet. Nu kon ze eindelijk de rekening vereffenen. Een donder rolde over de...

Blubber was ooit een schildknaap die Lancelot mocht dienen en zich altijd onder de Ronde Tafel verstopte omdat hij te laf was voor het slagveld en te lui om schild of vaandel te dragen. Daarom had Merlijn, die zich tot de zwarte magie had bekeerd, hem bestraft en zou hij verder eeuwig als een slijme...