Ik zie bij het betreden van m’n nieuwe appartement, in een geïnnoveerd stadsdeel, door het raam de verlichte Domtoren tussen twee oude gebouwen en een déjà vu gevoel overvalt mij, het gevoel in een onwerkelijke wereld te leven.
Als ik ‘s avonds vermoeid van vele indrukken in bed lig en de slaap niet kan vatten omdat de ene gedachte de andere aflost…
De lente is overdadig en uitbundig; een nieuw licht overspoelt de wereld, narcissen en krokussen tieren welig.
Terugkerend van de Dienstapotheek waar ik gelukkig medicatie kon bemachtigen tegen mijn zware hoest, zag ik bij de bushalte een dood vogeltje liggen; de oogjes waren gesloten, het rode borstje was zichtbaar; stakerig, kwetsbaar en weerloos…