Alle inzendingen van I. Broeckx

De brug die het Wilhelminakanaal overspant en waarover een flinke verkeersstroom dagelijks zijn weg zoekt, heft vier trotse pijlers ten hemel. Zij moet in de jaren van mijn jeugd een forse indruk op me gemaakt hebben. Merkwaardig genoeg (maar dit kennelijke feit is omhuld door de schaduwen en de ...

Het staat hier sinds kort te pronken op mijn oude, zwartgelakte vitrinekast: een boeket, samengesteld uit schitterende bloemen met prominent in het midden de fleurige roos die een voorbije zomer representeert. De allerliefsten zonden mij dit, nadat de woelingen van de frequente ruzies hoog opgela...

In een uithoek van de stad koestert ze haar kleine universum als was dit afgezonderd, afgescheiden van de werelden van vele andere stadsbewoners en van al het onheil, leed en ongeluk dat overal "Gang und Gebe" is. In het plantsoen bij haar huisje trof ik nietige vergeet-mij-nietjes aan, als herinn...

De Korvelseweg slingert zich als een veelkleurig lint door onze stad. Aan weerszijden wordt zij bezet door al dan niet succesvolle neringdoenden en ook herbergt zij het grote consumptieparadijs van de "Action", vandaag bezocht door vele klanten die zonder slag of stoot kunnen beantwoorden aan hun ...

Een helder, maar bleek licht ontsnapt in de avond aan het raam aan de overkant. Een man heeft zich daar onlangs vertoond op het balkon van de woning. Het flatje zal weer bewoond gaan worden! En het is als een man of vrouw aan wie de liefde lange tijd niet te beurt is gevallen; aan wie deze voorbij...

De chique, luxueuze auto kwam voorrijden, bezet door een montere jongedame en door twee heren. We zouden naar de Abdij van Postel gaan in België, even over de grens, en zijn daar inderdaad gearriveerd en hebben deze bezichtigd. Momenteel wordt zij wegens de "kerkelijke teloorgang" nog schaars bew...

Mijn Ilonka, mijn lieve, trouwe en goede Ilonka die aan mijn zijde staat, heeft de beide zwarte bijzettafeltjes die ik had aangeschaft in elkaar geschoven zoals dat hoort volgens haar. Ze had ze gecombineerd tot een klein altaartje waarop ze foto's van mijn geliefden heeft gerangschikt. In de kam...

In een café in onze majesteitelijke Spoorzone waar onze LocHal verrijst, naast de kolossale hoogbouw waarin in de avond een enkel verlicht venster een teken van leven is, wachtte ik op de redacteur die me mijn echec als schrijfster zou aanzeggen. Na geruime tijd verscheen hij en ik herkende zijn ge...

Het kasteeltje met de twee parallelle torens die ten hemel rijzen, bevindt zich aan de rand van een bosgebied. We hadden gezamenlijk de brede toegangsdeur open geduwd en de monumentale trap beklommen tot ik plotseling oog in oog stond met de verguisde, sinds lang verloren vriend met wie de ruzies en...

Het voorjaar, dat "achter de schermen van de Natuur" al aanstalten leek te maken zich in volle glorie te manifesteren en zich uitbundig te tonen, was nog niet "verschenen" toen we in Oosterhout het poppen- en carnavalsmuseum gingen bezoeken. Aldaar troffen we in de vitrines vele, goed geconserve...

Grijsharige dames getuigen op de televisie nog tot op de huidige dag van de ramp van 1953 toen het wilde, woeste water Zeeland en Zuid-Holland bestormde en de mensen in uiterste wanhoop op de daken bivakkeerden. Het meest grimmige doemscenario was tot leven gekomen en het had zich voltrokken en de w...

De trouwe en edelmoedige chauffeurs van de Regiotaxi nemen hun taken en lasten op hun schouders. Zij ontpoppen zich frequent als verkapte pastores, filosofen of zeer humanitaire weldoeners der mensheid met een overtuigende visie op de "condition humaine" en een visionaire, clairvoyante blik. Zij s...

Een turquoise gloed die men ook als "zeegroen" zou kunnen omschrijven, weerkaatst in de kelkjes van de glazen die als in een rangorde zijn opgehangen achter de koffiebar bij Café-Restaurant "Anvers" aan de Oude Markt in Tilburg. De imposante klokken van de Heikese Kerk beieren om (weer) een beg...

In een laag, langwerpig, wit gebouw in Oosterhout is het speelgoed- en carnavalsmuseum gevestigd. Voor de deur, in de stille, weinig bevolkte straat treft men merkwaardig kale,zwarte, geknotte bomen aan van een soort die ik niet kan benoemen. We zijn door het Brabantse land dat spoedig al een nieuwe...

De concertzaalbezoekers verdrongen zich aan de bar bij "Theaters Tilburg" waar een concert van Kerstliederen ruimschoots tot hun verbeelding had gesproken. Jongedames met rappe handen, getooid met fleurige, wijnrode nageltjes openden fluks en vaardig flessen met de trotse naam "Merlot" op hun et...

Nu hebben ze de man (of is hij een jongen?), die mijn zwakbegaafde broer is, een lamp gegeven. Het heldere lamplicht zou zijn neerslachtigheid moeten verdrijven zoals zonnestralen de donkerte, de angst en de zwaarmoedigheid kunnen wegjagen. Zal de lamp, die is als de wonderlamp van Aladdin, inde...

Het is nog duister en koud in de vroege morgen op het Koningsplein als de marktkooplieden druk en gedreven bezig zijn de kramen in orde te maken. Vanaf een van de stalletjes, waarin allerlei soorten noten verkocht worden, straalt helder lichtgeel licht uit een reeks bolvormige lampen. Voor de viskra...

Haast aarzelend, haast tastend, beroerde ik eens je gezicht; haast aarzelend, haast tastend legde ik me eens aan je borst..... Mijn woede om je vertrek is uitgebarsten als een rijpe vrucht die door haar schil niet meer belemmerd werd.... Jouw armen hebben me losgelaten vóór ze me ooit omhelsden....

Bezoekers zijn altijd welkom in de lage paviljoens van "Prisma" in Biezenmortel die verspreid liggen over een parkachtig terrein en ook in het gebouw met de kale, "prikkelarme" maar door geldgebrek weinig opgesierde wanden waar sinds jaar en dag mijn broer verblijft. Vele "cliënten" van "Pri...

In Zorgcentrum "De Heikant" was het niet ongezellig op een dag in januari die nog kenmerken droeg van een onstuimige en felle winter zoals een heftige, gure wind en vlagen van regen die een stormachtig karakter droegen. In de eetzaal keken sommige ouderen enigszins verbijsterd, verbaasd en nieuwsg...

En zo nam je mij mee, mijn zuster, door stad en land en zo wilde je me de Latijnse namen bijbrengen van al die planten, struiken en bomen die je op de Middelbare Land- en Tuinbouwschool geleerd had ("Platanus Acerifolium", "Quercus Robur"). En ik, jouw onwillige en weerbarstige zuster, luister...

Het is een stille buurt en deze heeft helemaal niets bijzonders; ze heeft nauwelijks een uitstraling, is eerder sfeerloos te noemen, maar in een van haar armzalige huisjes kende ik een zeldzame vriendschap die haar aroma verspreidde over de buurt waardoor een gouden licht werd verleend aan het gewon...

Je was altijd weinig begaafd tot het leven, mijn Lucie, mijn trouwe en jarenlange vriendin. Zo vaak sprak je het woord "lusteloos" uit, dat je altijd vóór op de tong lag, het woord waarmee je kennelijk alles wilde zeggen. Het toverwoord dat je hele toestand en al je vergaande en ultieme geesteli...

Ik had met de trouwe Regiotaxi en een lieve, goedhartige chauffeur het parcours gevolgd dat via Udenhout (waar de uitbundige Kerstversieringen zijn uitgespannen boven de brede straat, die is als een avenue) de inrichting bereikt waar mijn zeer zwakbegaafde broer nog altijd zijn dagen rekt. Het was...

De familiefoto is ongetwijfeld genomen in 1962 bij onze trouwe buren. Het daarop afgebeelde tafereel wordt begrensd door de zware, groene, velours gordijnen die ik me nog zo goed herinner en die een sfeer van gezelligheid en beslotenheid deden ontstaan. Mama omarmt op de foto mijn zusje gekleed in...

Op 10 december, je zesenzestigste verjaardag, stonden de bomen aan mijn venster in een stille, koude, dichte mist. Je bent een winterkind, mijn zuster. In 1956, drie jaar na mijn geboorte, kwam die vreemde zuster en toen ben jij, mijn levenslange kameraad en metgezellin voor het leven, aan mijn zijd...

Ergens in duistere contreien waarvan ik de naam niet ken van onze zo geliefde stad bevindt zich een merkwaardig, ronduit demonisch aandoend, hoog oprijzend gebouw dat mogelijk eens dienst heeft gedaan als kerk en dat ik onlangs nog eens aanschouwde. Tussen de huizenrij vormt dit gebouw een "archite...

De poppendokter resideerde aan het Korvelplein. Een hele afstand vanaf mijn ouderlijk huis, dus ik vraag me af hoe we er gekomen zijn. De gebeurtenis ligt ver terug in de tijd. Mijn pop moet iets gemankeerd hebben: reden voor een bezoek aan de "alternatieve arts". Gearriveerd op het genoemde adr...

De Regiotaxi heeft op een zondagmorgen de stad omcirkeld en ik heb de troosteloze bebouwing van de buitenwijk willens en wetens aanschouwd. Tenslotte moesten we onvermijdelijk het Zorgcentrum, genaamd "Boshuis" bereiken, dat is verrezen in de plaats van de onlangs gesloopte en met de grond gelijk ...

Het jongetje zou zijn zevende verjaardag vieren en ik vroeg de moeder wat de "grote dag" zou brengen. Vroeger, als kinderen, in onze jeugd, - die sinds lange jaren is bedolven onder as en puin en onder de tijden die zich hebben opgestapeld en vermeerderd zoals wellustige, onbeschaamde konijnen ...