Met mijn goede ouders; bij hun leven zozeer getormenteerd en gekweld door het levenslot en het ongeluk van hun zoontje, onze broer, legden we eens te voet de lange weg af vanuit zuidelijke gedeelten van onze stad naar het wevershuisje, eens het domicilie van de Heilige Petrus Donders, later missionaris in Suriname.…
En dichtbij is het petieterige, armetierige wevershuisje waar heiligenbeelden onder stolpen staan en een groot weefgetouw de halve ruimte in beslag neemt; oord van de uiterste versterving en van de kennelijk uiterste, maar wellicht religieus geïnspireerde zelfkwelling waartoe de welhaast heilige Petrus Donders zich geroepen voelde....…