...de bocht gevlogen doop ik mijn pen niet meer in vitriool. Achter laten, vermetelheid en schone schijn, de liefde en impuls, deinende duinen en praalziek poezenkind, de vierendelers en lieve mensen.
Voorbij de benepenheid, het kleine eigen gelijk, de herrie van het voortdurend hameren. Ik stap...
Waar is die oerhartenkreet gebleven ? Toen we nog een moordkuil maakten van wat we voelden.
Nu lees ik zoetsappige verhaaltjes, niveau Libelle met een glossy weerschijn. Schop toch nomdeju schenen, sta op lange tenen, strijk tegen haren in en stuit tegen de borst. Krijt weerzin jegens de...
...naar uw hand, ik ben maar vier jaar jonger dan u en al uw zoons zijn met gewone meiden getrouwd. Dan valt bij u een ambitieuze schrijver niet uit de toon. Met in vitriool gedoopte pen zal ik achter u staan. Onder pseudoniem natuurlijk.
Het kan toch raar gaan. Ik, een republikein schrijf...