Alle inzendingen, jaar 2007, week 43

Scoren, dat is nog het leukste van een drukke dienst. Een echte patiënt gaat direct voor drie punten, als je ermee aan de loop bent gegaan, naar de Röntgen, of naar de scopiekamer mag je een punt extra in rekening brengen. En natuurlijk als iemand sterft. Dan ga je voor de volle vijf. Wij hadden er twee gisteravond. Allebei oud, allebei al jaren levend…

Soms heel soms kun je denken dat alles onderdeel is van een groter plan. Een groter geheel. Alsof alles wat gebeurt als puzzelstukjes in elkaar past. Een masterplan dan wel te verstaan. Niemand zou dit ooit kunnen bedenken. Het zit erg wiskundig in elkaar. Zo doe je bijvoorbeeld boodschappen en haalt voorraad. Dit omdat de buurtwinkel gaat sluiten…

Het was gezellig druk in de sportkantine. Het 25jarige jubileum van F.C. Heveadorp werd uitbundig gevierd. Job baande zich een weg terug langs de benevelde luitjes die zich rond de bar verdrongen. De barkeeper zou zijn bestelling 'vijf pilsjes en een Spa-rood' aan zijn tafel serveren. Op een afstandje observeerde…

Van mij mag de stroom uitvallen, een dag, langer zelfs. Radiostilte, dommepraat gesmoord, het scherm digitaal de mond gesnoerd. Sterren vallend op hun bek, het ijs was te glad, tweederangs acteurs terug in hun kooi, idolen en popsterren voetenstruikelend, applaus achterwege. Dit land is slechts klatergoud, kletterend rolt de jubel van de tribunes…

Ik heb wat met de tijd, het is voor mij een ongrijpbaar iets. Iedereen die mij een beetje kent zal dit ook onmiddellijk beamen. Ik ben geen gelukkig bezitster van enige vorm van tijdsbesef dan ook en kom nooit, nou ja,…bijna nooit op tijd. Op de een of de andere manier lukt dit mij gewoon niet, ik denk altijd dat ik zeeën van tijd heb en moet me dan…

In een gesprek met mijn partner belanden wij ineens op het onderwerp: de masturbatie van de man. Hij vertelde mij, dat de gemiddelde man meerdere keren per dag aan seks denkt en daarbij soms ook zelf de verlossende handeling verricht. Niets wonderlijks aan zou je denken, iedereen weet toch dat een man aan zelfbevrediging doet, uitzonderingen daargelaten…

U leest dit stukje tekst, dat ik met veel genoegen heb geschreven. Daarmee behoren wij samen tot een apart slag volk, want wij kunnen lezen en schrijven. Overigens wil dat nog niet zeggen dat wij ook samen kunnen lezen en schrijven, want dat zou betekenen dat wij eigenlijk dikke vriendjes zijn, op dezelfde golflengte zitten, samen door één deur kunnen…

Zoals zoveel mensen ga ik elk half jaar op controle naar de tandarts, met de spreekwoordelijke “dood in mijn schoenen” want er zijn volgens mij niet veel mensen die er helemaal niets van hebben om één keer per half jaar die controle te moeten doorlopen, en nu praat ik niet over het gros van de hele wereld, ik praat over mezelf. Vreselijk vind ik…

Eens was ik katholiek, kazuifelend onderdanig als eerste misdienaar, zijkapellend was ik Jezus' zoon en dochter. En nu, ja nu, ben ik de afvallige die men nooit verwachtte, misschien wel het Lam Gods dat men ooit slachtte. Ik ben zuiver, alles afgezworen wat mij belemmert, ik geloof niet meer, voor geen stuiver. Visserslatijn.....…

Het Ruimtelijk Planbureau heeft een rapport uit: De staat van de ruimte. Eerlijk gezegd wist ik niet dat we een planbureau hadden voor de ruimte. En uit het rapport blijkt ook eigenlijk wel een beetje dat er niet zo veel ruimtelijk gepland wordt. En dan krijg je gekke dingen: over de inrichting van een winkelplein in het centrum wordt heel lang…

Ik wil nu schrijven over niet te begrijpen dingen. Liefst praten en schrijven we over begrijpbare dingen. Wat kan ik nu nog schrijven? Het is stil. Begrijp ik mezelf wel? Ik durf niet eens te zeggen dat ik mezelf begrijp. De toekomst lijkt een onbeschreven blad. Vandaag lijkt echter op gisteren. Dit jaar heeft veel weg van voorgaande jaren…

Misschien ben ik het wel, maar ik verbaas me tegenwoordig steeds vaker over mensen die last van “iets” hebben. En dan niet “iets” lichamelijks, maar over het algemeen ergeren ze zich vaak aan “iets”. Ik begin me wel eens af te vragen of ik wel helemaal normaal ben, omdat ik me niet zo vaak aan “iets” stoor (en je hoeft niet de vraag te beanwoorden of…

Ik sta in het midden van het podium vlak naast de danspaal, met adrenaline en zenuwen gierend door mijn lijf tuur ik de grote zaal in, het is er schemerdonker en afgeladen met mensen. Dan knalt er harde rockmuziek met een stevige beat uit de speakers en de lampen flitsen aan….. Doodstil sta ik in het spotlight, wacht op het juiste moment in de muziek…

Het "geheim" van een vrouwelijke cyclus ontrafeld. Elke vrouw heeft een bepaalde cyclus en eenmaal in kaart gebracht verschaft het belangrijke informatie voor de overige gezinsleden. Mijn cyclus begint op de eerste dag van mijn menstruatie en telt met de nauwkeurigheid van een kalender meestal negenentwintig dagen. Tot aan de twaalfde dag zijn mijn…

VAKANTIE PERIKELEN, MOS-AQUA.. Vroeger vond ik zwemmen net als mijn kinderen heerlijk, nu heb ik het ongeacht de buiten temperatuur altijd koud en vind zwemmen daarom niet zo leuk. Bij onze “gezin's taakverdeling” heb ik dan ook de zwemlessen richting mijn man geschoven, met de woorden; ik doe de balletlessen wel, dit om de taakverdeling een beetje…

Beste Ernst Japikse, Uw naam staat onder een brief die werd ‘behandeld’ door Shufen Hu. U bent directeur van de NS-klantenservice. Daar uw handtekening een niet al te beste en beetje klunzige printafdruk is, denk ik niet dat u heeft gezien wat Hu in uw naam zoal schrijft. Neem nu de behandeling van deze nederige columnist die voor zijn werk, vrije tijd…

De KLM introduceert in haar vliegtuigen een nieuwe klasse. Die zit tussen de economyclass en businessclass in. Of in gewone mensentaal: net iets beter dan veevervoer. Maar dan moet je wel even je portefeuille omschudden, want voor niets gaat de zon op, de KLM niet. Het is een grof schandaal. Als je begonnen bent als lange zaadcel en die voorsprong wist…

Ik kwam mank aanlopen, zag je met je hoofd op je armen liggen, in het restaurant van het ziekenhuis, op tafel. Ik had toen al moeten voelen, welke wending deze ontmoeting zou nemen, maar voelen begint steeds meer van mij te vervreemden. Of ik van gevoel. Er ligt in ieder geval een waas van methadon tussen mij en alles daarbuiten. Een soort vertrouwde…

Even de bejaardenbond gebeld. “Goedemiddag, Oplopers hier. Bent u erg kwaad? Uw achterban heeft jaar in jaar uit voor niets zitten te klappen, en nu opeens wordt aan bezoekers van televisieopnamen geld geboden. Hebben jullie mooi al die jaren voor schut gezeten, met je rollator en je Tena-lady.” Ik begrijp het wel, hoor. De lucht in de opnamestudio…

We rennen weg. Jij en ik – samen. Er is geen noodzaak – geen onzekerheden of angsten die ons dwingen te gaan. We rennen weg omdat we willen. We lopen door straten, over duistere enge wegen, en doorkruisen grote, onbekende pleinen en wanneer we moe zijn, rusten we uit op plekken waar het geluk ons blijft achtervolgen. We vermommen ons – want misschien…

Soms is het leven hard, keihard. Ik las dat tientallen mannen door Amerika in Guantánamo Bay al jaren ten onrechte gevangen worden gehouden in een toestand van chronische isolatiefolter. En geen land wil die slachtoffers van Bush’ misdadige bewind opvangen… Een dieptepunt, niet alleen voor Amnesty-aanhangers. Maar het absolute dieptepunt voor…