Alle inzendingen, jaar 2007, week 6

Die moet je vrij laten, anders herken je niet wat er gezegd wordt, de kantlijn moet wit. En dat veroorzaakt, politiek correct overigens, een hetze van heb-ik-jou-daar. Die kantlijn verbergt een vermoeden van rascisme, vraagt om witte inkt op bruin papier. Zwart op wit wordt het mij duidelijk, flinterdun zijn de scheidingslijnen, kleur bekennen heeft…

Toen ik voor de zoveelste keer op het schoolplein liep, zag ik de jongens zoals gewoonlijk weer voetballen. Een jonge struikelde over de bal, gelukkig had hij niks maar ik moest wel even grinniken. Toen ik weer de aula in stapte hoorde ik voor de zoveelste keer kinderen lachen. Omdat ze een leuke mop aan elkaar vertelden, of omdat ze iemand uitlachten…

Ik zit voor mijn computer en denk na. Soms krijg ik opmerkingen, die me dan echt aan het denken zetten. Je kunt van alles teveel hebben, maar je kunt ook teveel denken. Wist u dat! Moeilijk hoor als men dat tegen je zegt. Het was niet de eerste keer in mijn leven dat ik dat hoorde. Nu ja, er is wel direct herkenning en tegelijkertijd besef ik…

‘Wandelen? Met dit weer?’ Woemi kijkt me ongelovig aan. Nou kent ze me wel een beetje zo langzamerhand, maar toch, er zijn grenzen. De regen slaat hard tegen de ramen. Een fietser ploetert moeizaam tegen de wind in.Het is broeikaswinterweer op z’n best. Daarom is wandelen nu beter. Maar niet voor Woemi. Die ziet in zo’n weekend juist een uitgelezen…

Laat ik vooraf elk mogelijk misverstand wegnemen, ik ben zeer ordentelijk opgevoed. Geboren en getogen in een tamelijk welvarend middenstandsgezin (want zo heette dat toen) van Gereformeerde huize. Dus als ik het heb over onderbroekenlol, dan was dat lol waarbij je in ieder geval je onderbroek aan hield. Als het donker werd dan gingen de gordijnen dicht…

Ze zitten samen onder een parasol. De goudenregen regent en de dauwdruppels lijken tranen van ongeschreid verlangen. De stortvloed van boze woorden die ze deze hele zoele zomernacht op elkaar hebben afgevuurd is gesmoord in een tot vrede aanzettende slaperigheid. Hun beider moeheid wordt een kiem voor solidariteit, doet ze voelen dat het toch allemaal…

‘Niet denken, maar voelen. Alleen maar voelen’, herhaalt opperhoofd Maarten voortdurend als een soort mantra. Zijn stem klinkt monotoon en zacht. ‘Voel. Maak contact met je innerlijke zijn. Voel je energie. Ervaar je kracht.’ Jaap spant zich in om de bevelen van de meester op te volgen. Hij wil laten zien aan de rest dat hij alles onder controle heeft…

“Bewoners van verpleeg-en verzorgingshuizen eten beter als ze voortaan weer ’s avonds een warme maaltijd nuttigen”. Ik zweer het je; dit staaltje van grensoverschrijdend inzicht kun je vinden in “het Verbeterplan Eten en Drinken”. Dit plan werd in 2005 in het leven geroepen na alarmerende ondervoedingcijfers in verpleeg-en verzorgingshuizen. In…

Het enorme boek lag boven op de boekenkast. Al jaren had Joost er niet meer ingekeken en hij moest het eerst afstoffen voordat hij het kon inzien. Het was al een oud boek dat hij voor zijn tiende kerstfeest van zijn grootouders had gekregen. Het stond vol met afbeeldingen van beroemde kunstwerken uit de jaren twintig. Hij zocht een mooie plaat om na…

Herkent U dat? Het gevoel dat je zo af en toe kan bekruipen, dat je nog iets met iemand hebt goed te maken, dat je zaken achteraf wilt kunnen rechtzetten? Niet dat zoiets aan je vreet of dat het je voortdurend bezighoudt; je hebt er zeker geen slapeloze nachten van. Strikt genomen is het niet eens gewetenswroeging… maar toch. Hij was groot, erg groot…

(column van Steef Schinkel) nr. 31. Deze week te lezen o.m. in Ons Utrecht. Als kind won ik ooit een gekleurde “hoogvlieger” met het oeroude spel bamzaaien. Wie kent het nog het bamzaaien? Ik vroeg dit weekend aan enkele inwoners uit “mijn” stad Utrecht of men nog wist wat het woord bamzaaien inhield. Helaas is het zo dat veel van de vergeten…

Mijn nieuwe mobiel heeft Bluetooth. Een techniek om met mensen die bij je in de buurt zitten, draadloos dingetjes uit te wisselen. Een geweldig trucje, waarbij ik tegen beter weten in verwacht dat ik over een tijd een enorme rekening ga krijgen van Fred Bluetooth voor zijn bewezen diensten. Afgezien van het versturen en ontvangen van foto's, kun…

Krak. Mijn melkbeker in scherven. Iets te stevig vastgehouden. Maar ja, mijn ontbijt smaakte toch al niet zo best. Van mijn normaal zo ontspannen houding is niets meer over. Echt. Werkelijk helemaal niets meer. Ik schiet tot over mijn oren in de stress. Want opnieuw word ik geconfronteerd met de schandelijke manier waarop allerlei obscure bedrijfjes…

Intussen loop ik al bellend met de telefoon van het benzinestation. Mijn man had ik inmiddels ingelicht over de situatie van de sleutel. Hij riep een woord dat ik hier niet zal herhalen en zei dat hij het eten wel weer uit zou draaien, de jongens inladen en van Zwartemeer eerst naar Meppel en dan draaien richting Hoogeveen naar mij toe zou komen met…

Daar ik die avond nog een andere activiteit had zou ik wel op tijd weg hebben gewild maar dat kan niet want de dag moet afgesloten worden met een theorie- en praktijkexamen. Om tien voor vier kunnen we dan eindelijk vertrekken. Naar huis gereden in stilte want de heren sliepen onmiddellijk. In Zwartemeer aangekomen bedacht ik mij dat we via de doktersassistente…

Een dagje uit het leven van Wilme de Roon, woensdag 26 juli 2006. Om 6:30 uur word ik wakker en besef me dat ik de jongens (mijn kleinzoon Dennis en vriendje Steven) belooft heb om vandaag naar het Verkeerspark in Assen te gaan. Joepie, een hele dag in de zinderende zon, een heerlijk vooruitzicht. Maar beloofd is beloofd. Dus eruit, douchen, aankleden…

In Australië staat een interessante erfeniszaak op de rol van het Hooggerechtshof in Sydney. Drie zaadkinderen van donor Willem Wijma, die in 2001 in Australië overleed, claimen een deel van zijn erfenis. Dat zou ten koste gaan van het reguliere kind van Wijma de 55-jarige Janna de Jager-Wijma uit het Groningse Stedum, die zich tegen deze gang van…

Het lijkt wel of ze vandaag allemaal tegelijk naar beneden vallen. Les feuilles mortes. Tot gisteren was het zomer en dat terwijl het eind oktober is. De bomen nog volop in blad. Sommige groen,vele gekleurd. Afgelopen nacht was er opeens nachtvorst en in één keer liet het gebladerte los. Rudi Oosting slentert door knisperende bladerhopen. Geen regen…

Het is vrijdag. Vroeg in de ochtend. De zon is nog maar nauwelijks doorgebroken. Jaap heeft zich samen met een aantal collega’s verzameld op de Strabrechtse Heide. De hele dag zal in het teken staan van zelfreflectie en zelfinzicht. Tenminste zo had groepsleider Maarten het in zijn introductie over deze heidag voorgesteld. Het was een idee van Kees-Jan…

Ooit begon ik mijn onderwijscarrière aan de lagere school. Dat was in de tijd dat de basisschool nog lager was. De bewaarschool heette toen al kleuterschool en de juffrouw die op de kleuters paste heette kleuterleidster. Ikzelf was onderwijzer, maar de kinderen noemden me “meester”. Ik hoor mijn vader nog zeggen, toen ik naar de kweekschool (de voorganger…

Het was zeer rap gegaan. In ieder dorp, in iedere wijk, straks in iedere kamer staat een Beep my up scotty of B.M.U. capsule. Wie in de capsule plaatsneemt ziet zijn gesprekspartner in 3D; de armsteunen bevatten een staaf waar de warmte van de personen doorgegeven wordt. Een klein vakje is zelfs bedoeld om elkaar een kus te geven. Na iedere aanraking…

We zijn dieren die een raamwerk/huis gevonden hebben dat ons doet overleven. Dieren leven niet volgens het raamwerk. Gedomesticeerde dieren persen we in ons raamwerk. Ik denk dat we alle nog beschikbare wilde aarde moeten teruggeven aan de dieren. De mens zal zich moeten terugtrekken uit de natuur, totaal.. Wat vroeger in een zoo kon, gluren naar…

In de oude tijd had de mens angst van de natuur. Hij aanbad die natuur. Tijdens de industriële revolutie wilde de mens de natuur overheersen. Nu weten we dat we geen angst moeten hebben voor de natuur. We weten ook dat we de natuur niet kunnen overheersen. Dus zullen we er mee moeten leren leven.…

Ik heb een tijdje gelogeerd in een gemeenschapshuis waar voornamelijk spelletjesfanaten leefden. Dag en nacht werd er voornamelijk geschaakt. Een Belgisch kampioen schaken is daar vleesgeworden werkelijkheid geworden. Maar niet ik. Die dagelijkse zogenaamde hersengymnastiek, die niets met hersenen, maar op de eerste plaats met competitie te maken…

Een nadeel van columns is dat columnschrijvers bij voorkeur inhaken op actualiteit. Met opportunisme dat ze de politiek verwijten storten columnschrijvers zich onder aanvoering van angry old Jan Blokker op het hot-item-gebeuren. Van Dale kan niet overwegen om een woordenboek zonder gewraakte drieletterwoorden al of niet uit te geven of de columnisten…