Alle inzendingen, jaar 2008, week 29

Eerst wordt het grijs – ook bij de kapper zit er in het haartapijt steeds meer ‘zilverdraad’. “Niets aan de hand,” zeggen vrienden en kennissen dan, “grijs heeft zijn charmes”. Maar dan valt het uit... en hij maakt zich zorgen. Iedere keer dat hij van de badkamer komt, zucht hij want het is weer wat minder geworden. Straks komt door dat dunnende…

Beste Yvonne, Ik ben dol op mijn vriendin, maar snappen doe ik haar niet. Als Mars en Venus botsen wij regelmatig en dan zijn er ook nog zo wat dingen waar we de hormonen niet de schuld van kunnen geven. Neem nou jouw vakgebied: opruimen. Daarmee ben ik toch echt wel ‘het vrouwtje’ in ons huishouden (en zij het zwijntje). Nu is mijn geliefde…

Vreemd dat sommige gebeurtenissen je levenslang bijblijven en tientallen jaren later nog steeds in de herinnering blijven opduiken. Een voorval dat eigenlijk niets voorstelt maar dat mij blijkbaar toch diep geraakt heeft, is het volgende. Ik was een jaar of tien en met een schoolreisje ergens naar toe, ik meen dat het Schoorl was maar zeker weet ik…

Soms kan het gebeuren dat je helemaal niemand een strobreed in de weg hebt gelegd en je enkel en alleen maar met je eigen zaken zit te bemoeien, niks meer en niks minder. Je zit geen slimme plannetjes te bedenken om mensen voor je karretje te spannen en je bent al helemaal niet bezig anderen onderuit te halen. Sterker nog, helemaal niemand kan last…

Ik hoor de regen tegen de ramen slaan. De druppels zoeken hun weg in de sporen van hun voorgangers. Al dagenlang is het nat en stormachtig, ondanks het voorjaar. De wind gaat boosaardig tekeer. Bomen en struiken staan bijna machteloos tegenover zoveel geweld. Alleen het onkruid staat fier rechtop tussen de verdronken tegels. Ik sta voor het raam.…

Had u er ook zoveel moeite mee om in die overjarige hippie, die ze afgelopen maandag in Belgrado hebben gearresteerd, de voormalige leider van de Servische Republiek én oorlogsmisdadiger, Radovan Karadžic, te herkennen? Ik bedoel, zet er een mijter op, hang er een tabberd omheen en Bram van der Vlugt kan om ander werk gaan zoeken, Sinterklaas woonde…

Vandaag bezocht ik voor mijn werk een plek voor dagbesteding. Samen met een cliënt gingen we kijken of deze plek iets voor hem is. Het is een verzameling van werkplaatsen waar vrijwilligers aan het werk zijn, die al hun kennis willen delen aan iedereen die er maar aan de slag wil. Nou ja ... iedereen… bijna iedereen. Deze werkplek is alleen voor…

Gisteren was onverwachts een bijzondere dag voor mij. Ik opende mijn post op mijn computer en ineens stond daar een brief van een voor mij onbekend persoon. Nieuwsgierig zoals ik ben opende ik meteen deze brief geschreven in doc. Terwijl ik de brief begin te lezen begint mijn mond steeds verder open te zakken door de lieve en leuke dingen die er…

Het lijkt of ik geboren ben om als tankstation te fungeren. Een faciliteit waar mensen bij gelegenheid stoppen om zich te laven met troost, aandacht en begrip. Het is niet erg vind ik, dat mensen dat van me vragen. Zeker niet als het vrienden zijn. Ik heb graag vrienden om me heen, ze zijn belangrijk voor me. Soms laat het leven mij ook met vragen…

Meestal ben ik tamelijk doelgericht, ik werk met lijstjes voor de korte termijn en doelen voor een jaar. Allemaal helder. En het grootste gedeelte van de tijd houd ik me daar mee bezig. Dat moet wel, want er is veel te doen. Maar soms is dat opeens even klaar. Het begint met het zoeken van afleiding. Dan ga ik huishoudelijke klusjes doen of spelletjes…

Soms begint alles om je heen op z’n grondvesten te schudden. Je hebt niet meteen in de gaten wat er nou precies aan de hand is. Maar dat het erg is, voel je met je klompen aan. Terwijl je koortsachtig je geheugen aftast naar de plek waar je je rampenplan hebt opgeslagen, zie je dat de vulkaan begint te roken en voel je zijn hete adem al in je nek…

Links van het bed, een salontafeltje, overgenomen door opzichtige asbakken en zweetkringen. Zieke zenuwen achter mijn oren knarsen mijn tanden kapot. Ze zou er vandaag zijn, om drie uur spraken we af. Ik kan mij nooit vergist hebben. Vanaf de seconde dat ze instemde ben ik gaan aftellen. Nu sta ik hier al dertig minuten, wachtend.. Voorbijgangers…

Met in zijn gang iets plechtstatigs, als van een verbannen keizer die in zijn ballingsoord met een mengeling van trots en weemoed het tableau van zijn roemruchte daden overziet, ijsbeerde hij zijn kamer op en neer. Hij was voor een beter leven geschapen, zoveel was zeker. De o­nrust in zijn binnenste was zo sterk, dat hij alleen aan zee rust kon…

Ik sta aan de wieg van mijn graf, drie decades werkte ik aan mijn oude dag. Zorgenloos, dacht ik, als het eenmaal zover is dat ik niet meer werk, niets meer werkt, dan is er nog iets om op terug te vallen. Minimum lijden, de alom door krijtstrepenpakken bewierookte marktwerking zadelt senior op met een karig salaris, z'n eerste en laatste loonstrookje…

Het begon heel onschuldig. Koken met sterren. André van Duin hielp Cas Spijkers in de keuken. Om te gillen was dat. Als ik had geweten wat daarachter weg zou komen had ik daar niet zo om gelachen. Sindsdien hebben we het ene na het andere programma met sterren op tv. Dansen, schaatsen, wie van de drie, Babbelonie, en nog veel meer spelletjes. Zoals…

Hij was twaalf toen er een ongeluk gebeurde. In het bedrijf van zijn vader, een kuiperij. Ooit de derde van het land, later failliet. Vijf en veertig man op straat, voorzieningen had je toen nog niet. Maar dat terzijde. Een van de enorme zaagmachines was ongemerkt van zijn bouten losgetrild en Jos kreeg een cirkelzaag in zijn been. Het bungelde erbij…

We zaten op het terras en nipten droevig aan een drankje. We hadden de dag behoorlijk verprutst en probeerden elkaar een beetje te troosten... 'Dat doet-ie wel vaker,' knarste de vrouw tegen Jet, mijn partner, terwijl ze haar man verwijtend aankeek. We hadden een rondpas en daar snapten we niets van. De man lachte schaapachtig. 'Ik had moeten…

Is mij dat even lachen,dat was iets wat ik nu op deze regenachtige zondag toch zeker niet verwacht had. Mijn weekendje motorrijden is voor even uitgesteld vanwege het Nederlandse weer dat nu eenmaal niet te voorspellen is. Niet dat ik daar nu mee i zit,want dat is iets wat ons altijd kan gebeuren. Maar dat is wel de reden dat deze dag een beetje…

Verzengende hitte in deze onmetelijke zandbak. Zandduinen en daarachter weer zandduinen zover je kijken kon, geribbeld en rood van kleur met de trillende lucht in de wijdste verte. Op mijn hoofd een witte zakdoek waarvan drie hoekpunten waren geknoopt en de vierde hoekpunt als een soort van klep flap diende. Deze zonnehoed was nat van zweet. Het…

12 dagen - met de Thalys - Frankrijk: geen krant gelezen, geen tv gezien. Wandelen, sporten, musea bezoeken, eten, praten, slapen: een leven als God in Frankrijk. Terug in waterig Nederland. Zaterdagmorgen: de Volkskrant. Na een paar pagina’s merk ik dat ergernis bezit van mij neemt. Politiek, sport, financiën, misdaad, ingezonden brieven, opinies…