Alle inzendingen, jaar 2008, week 8

Hij die nu in de spiegel kijkt is niet de persoon met de overwinningsroes van de vorige nacht. Toen was ik betrokken bij al het gebeuren. Althans in het café en de directe omgeving ervan. Nu heb ik al meer dan een halve dag gemist.Wanneer ik naar buiten stap is alles anders. Nu ik nauwkeurig naar mijn evenbeeld staar voel ik mijn gedachten afglijden…

Het is ochtend. Ik lig in bed, ver onder het dekbed, en welke hier bovenop liggen, zo'n drie exemplaren. Ze voelen zwaar aan, drukken op mijn borst. Met moeite sla ik de dekens open en probeer mijn bezweette lichaam omhoog te hijsen. Mijn hand graait naar het nachtkastje naast het bed, naar de asbak, waarop een stompje joint ligt. Ergens ligt de…

‘Ich war schwanger, mir ging’s zum Kotzen’, zong de Nina Hagen ooit in ‘Unbeschreiblich weiblich’. Bepaald geen liefdesliedje en al helemaal geen ode aan het ongeboren kind. Wel een heftig pleidooi voor de zelfstandigheid van de vrouw. De agressie van Nina Hagen is alweer een kwarteeuw oud en de roep om meer zelfstandigheid voor vrouwen verstomd…

Binnen drie weken zal ik schrijvend Nederland in zijn voegen doen kraken, vernederen tot op het bot. De Donald Duck heeft nog meer inhoud dan al dat hier wordt geplempt. Tot die tijd reageer ik op niets of niemand, wacht mijn slotzin af, de redactie zal er best wel een passend plaatje bij vinden. De twintigste dag in maart zal alles anders maken,…

Het is al laat. Te, vindt Woemi, die daarom verwijtend haar mond houdt. Als we niet uitkijken missen we nog de jongen. Is ie al op weg naar zijn vader. Dan zwaait er pas echt wat voor me, ik weet het. ‘Jij ook altijd met je lusjes’. Het is niet de eerste, en zal ook niet de laatste keer zijn. Ik hou wel van een stukje wandelen. Maar de jongen, ja die…

In een ‘grijs’ verleden diende ik onder een directeur die de SGP-beginselen (Staatkundig Gereformeerde Partij) ernstig was toegedaan, hij was dan ook overtuigd lid van een zogenaamde zwartekousenkerk. Wij voerden daarover van tijd tot tijd, tamelijk vruchteloze discussies, want hoewel zelf gepokt en gemazeld in het gereformeerde wereldje, begreep ik…

De foto… Gisteren heb ik een aantal foto’s gevonden Mensen, herinneringen, het verhaal áchter de foto. En toen keek ik plotseling in jouw geliefd gezicht. ik schrok ervan het was al De foto… weer zo lang geleden en toch ? het lijkt zo kort, want niets is vergeten Het trieste verhaal van een man die vier jaren in een vluchtelingenkamp…

De maandag is een verschrikkelijke dag die nooit verandert, tenminste dat vind ik. Van alle werkdagen in de week is deze dag nog het meest zichzelf gebleven. Leggen we alle weekdagen onder het vergrootglas, blijkt dat de zondag zich in de loop der jaren verkocht heeft aan de koopzondagen. Vroeger was de zondag zo’n lange, lege, saaie dag waar je…

De stilte om mij heen gaf me een rustig gevoel van binnen. De wereld was alleen voor mij. De voetstappen van niemand gaven de golven uit de zee de macht om het leven uit te wissen. Het water op het nieuwe strand en het vroege zonlicht blinkend op het zilte zand. Dit waren de aantrekkelijke natuurverschijnselen op deze vroege ochtend. De meeuwen…

Afgelopen zondag is een tante van mij op drieënnegentig jarige leeftijd, toch nog tamelijk onverwacht overleden. Zij overleed, naar wat ik van een neef vernam, heel vredig en in het bijzijn van haar kinderen in een Rotterdams ziekenhuis waar zij was opgenomen, omdat haar nieren niet meer functioneerden, of misschien beter gezegd, omdat voor lichaam…

Nieuwe schoenen gekocht. Ik had van te voren bedacht dat ik korte laarsjes / hoge schoenen wilde, in het bruin en met een niet te hoge hak. Dit was één van die zeldzame dagen dat ik in de eerste winkel precies vond wat ik zocht. En ze zitten ook nog lekker. Dan kun je natuurlijk doorgaan met zoeken, misschien is er ergens anders nog wel iets beters…

Ik wil je iets vertellen, al heb je daar niet om gevraagd. Dat een dag die slecht begint nog geen verlor en dag hoeft te zijn. Dat mijn innerlijke ik en mijn gedachtegang vol met veranderingen zit. Ik wil je iets vertellen ook al weet je het misschien al. Dat ik dacht dat ik alles verlorren had en wat over bleef,niet meer was als een leeg gat.…

Met een beetje geluk laat een goed boek je anders naar de wereld kijken. Wapent je tegen al die klootzakken om je heen.…

"Q que le Q ..."…

Zij had haar jas al aan toen ze hem opbelde. Zonder op het toestel te kijken toetste ze zijn nummer in. Ze had het al zo vaak ingetoetst, dat ze het uit haar hoofd kende. Marcus had ze twee maanden geleden leren kennen via internet. Hij was net zoals zij actief op een forum over seksualiteit. Zijn reacties waren haar meteen opgevallen. Die man wist…

Honderden, nee, duizenden kilometers kabels onder de grond waar God weet hoeveel soorten stroom doorheen giert. Van groene, verse tot oudbakken stroom. Hoeveel hoogspanningskabels er her en der verspreid staan, wil ik niet eens meer weten. Zendmasten voor de mobiele telefonie zijn niet meer aan te slepen. Ontelbare bovenleidingen voor treinen…

Opstaan en je gaan wassen en aankleden. Een dagelijks ritueel dat de ene maal ’s ochtend vroeg begint en soms als je wilt uit slapen een paar uurtjes later. Deze dag was het begin van de nieuwe week en eigenlijk had ze geen vastomlijnde plannen. Een mens moest wat zien te maken van zijn leven. Dus vaste voornemens mochten daarbij niet ontbreken.…

ik heb zo helemaal niets met blauw bloed, alhoewel van mij de paleistrappen rood mogen kleuren, de klootzakken zien ons nog steeds als horigen, doofpottend zit de uil in de olmen, onderdanig narrend positieberekenend, dat schept een band, prins bennie is fout bezig en juultje zielig, kans gemist, crypto greet is nu geert, de elite gekeeld....…

Nadat mijn vader vanwege zijn medicijngebruik het advies had ontvangen niet langer zelf auto te rijden, drong zich de vraag op wat er moest gebeuren met de anderhalf jaar oude Russische Lada, die met negenduizend kilometer op de teller, werkeloos in de garage stond te verouderen. Immers de vaste lasten liepen gewoon door en een auto, die niet rijdt…

Het Leven is elke dag een verandering. Van het moment dat je opstaat en daarna een dag van het leven gaat beginnen. Elke dag zal anders zijn. De ene dag vrolijk, de andere dag zwaar maar elke dag is een dag van ons leven. Het leven dat soms zo moeilijk te beleven valt. Ik heb op dit moment het gevoel dat mijn dagen voorbij gaan zonder dat ik ze…

Een dialoog te midden auto's Ontmoeting. Zij zegt: Hoe heb je me zo dadelik herkend. Hij: Je hoed. Zij: Mijn hoed. Mijn hoed? Hij: Ja. Zij: Gek. Hij: Die pluimen heb je reeds zolang. Zij: Nee. Die heb ik pas één dag. Hij: Nou dan. Zij: Hoe heb je me zo dadelik herkend. Hij: Ik weet het niet. Zij: Ik zie er erg verouderd uit…

(overgenomen van www.psynip.nl) Mr. Rosalinde Visser, stafmedewerker Ethiek van het NIP, keurt het af dat psychologen in de media uitspraken doen over de geestelijke gesteldheid van Van der Sloot. ‘Om een zorgvuldige diagnose te stellen moet een persoon uitgebreid geobserveerd en getest worden. Een diagnose op afstand is volgens de beroepscode…

Als kind van veertien had ik al snel in de gaten dat ze “vreemd “was. Dat viel vooral op als ze begon te praten. Hoewel ik haar taal verstond kon ik er niets van maken . Snel en verward, zo Ingrid… ratelde ze maar door. Tante Monica scheen als enige te weten wat ze wilde zeggen. De rest van haar familie negeerde haar…behalve Oom Peter…

Het begon met een auto. Daarna kwam de fiets aan bod en nu wordt dan ook eindelijk de rollator voorzien van een TomTom. Studenten van de Hogeschool Arnhem-Nijmegen (HAN) hebben deze taak op zich genomen. Goed nieuws dus voor bejaarden met geheugenverlies. Op de rollator komen dan herkenbare knoppen. Zoals een koffieknop en een toiletknop. Wordt daar…