Alle inzendingen, jaar 2011, week 12

Mensen zeggen me wel eens, ga wat met andere mensen doen, verbreed je sociale horizon, ga je eigen leven leiden, ja, zelfs nu ik al 45 ben. Maar ik leid mijn eigen leven allang, ik doe het anders dan de meesten, okay, maar daarom is dat niet minder waard. Dat ik officieel arbeidsongeschikt ben, schijnt in hun visie ook niet mee te spelen. Ik ben vaak…

Nederlands.nl brengt al jarenlang tribuut aan elk literair debuut. Elk kuiken kan hier dankzij des lezers kritische stuipen literair ontluiken.…

Op het dak vlak boven mij fluiten de vogels al vroeg hun mooiste liedjes. De lente ontwaakt. Het is woensdagochtend, dat is mijn vrije ochtend. Ik hoor gestommel op de trap. De jongste van vijf komt naar boven. “Waar is mama?” is haar eerste vraag. “Goedemorgen” is mijn antwoord. Ik loop naar beneden, zet sloom een bakkie koffie en lees mijn krantje…

Het leven is lijden, song Robert long eens, maar lijden is óók leven, en kan mensen óók samen brengen. Dan worden gestolde tranen, vaak de mooiste pareltjes...…

De zogenaamde beschaving en de zichzelf ophemelende cultuur zijn zo vals als wat en kunnen elk moment ineenstorten, dan blijft er iets over van de decadente schijn en zul je zien dat dierlijke motieven de boventoon krijgen, zoals her en der al zichtbaar wordt, dan sterft de liefde hopeloos.…

Onderkast, bovenkast, ik kom er maar niet uit.…

Ik weet inmiddels heel goed dat er wat mis is met mijn denkvermogen en hersenactiviteiten, zelfs met mijn gevoelsleven gaat het veelal bergafwaarts. Terwijl ik in de eigenwaan vertoefde, dat ik stevig in het zadel zat, donder ik bij de eerste hindernis al van mijn onwillige knol. Om kort door de bocht te gaan zit ik veelal opgesloten in mijzelf…

Dit is de voice mail van..Hans Hillen.. spreek een bericht in na de volgende leu..eh..piep.. PIEP Hans, Mark hier. Nog even over die brief. Natuurlijk we hadden afgesproken dat we er omheen zouden draaien, maar jij maakt het nu wel erg bont. Het enige wat er verdomme aan klopt is dat het om een helikopter ging en dat er zand op dat strand lag. Hoe…

Het was weer feest met dat Boekenweekgeschenk. De trein in boekje bij de hand. Mijn devies is instappen en kijken waar je uitkomt. De ervaring leert dat er meer zijn die de bestemming loslaten. Zo raakte ik eens ’s morgens vroeg in de trein naar Den Helder enerverend in gesprek met een komisch stel uit de Haagse Rubensstraat. Met tassen vol drank…

Ariadne, de draden van de nacht In deze ene nacht dromen de vrouwen van verraad, geven zich over aan de daad die lang geleden verten openlaat en sluit. Ze spinnen de dunne draad die dichters en ontrouwe minnaars horen in hun slaap, een ijl gefluit dat door de bomen gaat. De vrouwen staan tastend in het donker op, struikelen over sokken…

Het kruipende en glijdende deel van Kroatië heeft onze onverdeelde aandacht. Niet alleen omdat ze leuk of mooi of spannend zijn om te zien maar voorál omdat je bepaalde individuen niet in je bed of schoenen of niet eens in je buurt wil hebben. De meeste soorten insecten hebben we thuis óók. Mieren in allerlei maten, van één centimeter grote zwarte,…

'Well she's mean as a witch... but she's a woman to me' (Dave Stewart) Als dichter ben je extra gevoelig voor de schoonheid van een vrouw, je kunt erin verdrinken, omkomen als in een genadeloze draaikolk, maar meestal verheft het de zielservaringen. Sommigen noemen verliefdheid een ziekte, maar laat mij dan maar ziek blijven. Vanaf het eerste…

Als het mij niet lukt om mijn huidige meest geliefde terug te winnen/te behouden, dan hoeft het nooit meer voor mij, want wat zij mij ooit heeft geboden, dat kan geen andere vrouw overtreffen, laat staan evenaren. Dat zweer ik hierbij plechtig. Een lievere vrouw op aarde ben ik niet tegengekomen en zal ik ook nooit tegenkomen. Als het mij niet lukt,…

Hoeveel mensen willen single blijven? We zijn op zoek naar vrienden, een relatie, familylife. Willen met elkaar kwetteren op een zonnig terras. En tijdens het werk gezellig kwekken in de kantoortuin. Sociale dieren zijn we. Maar overdrijven is een kunst. Op kantoor heb je lijntrekkers die om tien uur op hun werk komen aankakken en om drie uur naar…

Ook al laat ik het verleden achter me, het achtervolgt mij nog elke dag. Het is alsof ik niet het leven leid dat bij me past. En de mensen zeggen: ach, die hippie, die halve gare kan geen kind van G’d zijn. Vroeger had ik leuke vrienden die mij erkenden in mijn apartigheden. En ik hen. Maar deze vrienden ben ik kwijt geraakt omdat ik geloof in Jezus…

Sommige mensen moeten tegen zichzelf beschermd worden. Maar nog meer tegen hun beschermers.…

Het klopt helemaal dat een mens terugkijkt op zijn of haar leven als hij of zij ouder wordt, het klopt helemaal als een mens ouder wordt, je vaker terugkijkt naar “hoe het vroeger ging” het klopt helemaal en toch, dacht ik vroeger, zeur niet zo! Wanneer een mens ouder wordt, er dingen veranderen, er dingen uitgevonden worden die de boel vergemakkelijken…

Een jongeman zit op een betonnen rand langs een weg in een weids landschap vol versplinterd hout van verdwenen huizen. Het is daar neergelegd door de tsunami. Het is mooi weer, een lichte wind verwaaid de stank en de zon schijnt. ´Ik ben mijn hele familie kwijt´, zegt de jongen, ´al mijn vrienden zijn dood´. Hij kijkt rond. Hij lijkt niet verdrietig…

Opgestaan, plaats vergaan op een nacht stond ik op uit de doden, ik was de enige kandidaat naar het scheen, de anderen gaven niet thuis, die bleven liever liggen, voor alle zekerheid, je-kan- niet-weten, keek ik nog eens indringend om me heen, maar nee, ook in tweede instantie maakte niemand aanstalten mijn voorbeeld te volgen, zelf iemand wekken…

Ware liefde wordt vaak door de realiteit om zeep geholpen, daarom snap ik niets van die Liefdesgod, die ons zou hebben gebaard! Ons leven vermoordt die liefde, die we zo aanhangen. Zonder dat we dat echt willen, maar toch. Onze liefde voor de meest geliefden sterft ruim voor onze echte dood, dus ben ik uiterst somber en hopeloos, is het immers maar…

Mijn naam is Goliath en ik ben een paard! Ik wil eens even iets vertellen over het opvoeden van de mens, want daar is nog veel werk aan, en het is aan ons paarden de taak om ze op te leren. Het begint al als klein veulen! Mijn mama en ik speelden samen in de wei, en hadden de grootste lol. Tot onze baas kwam, hij sloot me op in de stal, deed mijn…

Te veel hartenschreiers doen het schrijvershart geen goed.…

Mijn besluit staat vast. Deze dag wens ik door te brengen zonder verplichtingen en daar zal ik mijn uiterste best voor doen! De afgelopen paar weken heb ik veel te veel hooi op mijn vork genomen. Na een heerlijk ontbijt, pak ik de fiets naar het station. Bij de kaartjesautomaat met modern touchscreen begint mijn kleine avontuur. Nu komt het leukste…

Christelijke politiek is net zoiets als een vegetarische tijger – politiek streeft naar macht, Christus profeteerde afzien van macht.…

(Het Onbekende Rusland) Morgenland: de verwondering over het exotische Het was een hele mooie dag op de grens van winter en voorjaar. Zo'n dag die het echt verdient, geleefd te worden. Een dag zonder schaduwranden, maar mét juist de precisie van de zon die gericht met waarde twee seizoenen op een perfecte wijze volmaakt illustreerde: de laatste…

Een plaagstoot, desnoods onder de gordel, houdt de mensen alert. Toch?…

Mummelende oudjes die uren achtereen in een poepluier moeten liggen, bewoners die blikvoer krijgen voorgeschoteld, oude vrouwtjes die tegen hun wil op een stoel worden vastgebonden – de lijst met horrorverhalen over verpleeghuizen is schier eindeloos. De nood in deze sector heeft inmiddels zo’n amplitude bereikt dat sociale wetenschappers en journalisten…

Ik ben de actualiteit meer dan zat, het gaat nergens meer over, het is oppervlakkige napraterij en slaat kant noch wal. De ware aardebewegingen worden ontkend en verkracht. Echte aardeliefde verwoest. Slechts enkelen weten echt waar we aan moeten werken, continu en vol vuur, ik ken de Opperpriesteres, het wordt tijd haar allen te aanbidden! Doen…

Tekenzolder De Waag, Haarlem Hij is van de halve cirkel het midden. Zet je de spies van een passer precies in zijn navel en draai je dan langzaam de wijdste boog lijntrekkers, schetsers, zit zij waar het potlood treiterig hapert. Wat ze droomt krijgt ze niet op papier; omtrek blijft hij, kijkt weg van de kijkers, hand zwierig achter het hoofd…

“Het wordt tijd, ik kom je halen,” sprak hij met vastberaden stem. In het vage schijnsel van de maan keek ik naar zijn gezicht. Ik sloot mijn ogen, om ze na een paar tellen weer te openen. Ik hoopte vurig dat hij er niet meer zou staan; dat het slechts een vage hersenschim was geweest. Maar, zoals ik al vreesde: hij stond er dus nog. Ik slikte…