Alle inzendingen, jaar 2011, week 35

(voor William Butler Yeats (1865 - 1939)) Je bent geboren in Sandymount bij Dublin, waar je vader een arbeidzame kunstschilder was, die daar aardig mee verdiende, al was er ook genoeg overgeërfd geld. Jullie bewoonden later een landelijk huis in County Sligo, waar je later altijd naar terug verlangde met je fel kloppende, Ierse hart. Op je tweede…

Darmkanker, onbehandelbare suiker, de hand aan zichzelf en een snikkend menske dat niet meer weet waar het aan toe is. Dat kom ik tegen en ik kom eigenlijk alleen maar schoonmaken, stofzuigen, dweilen, de plee laten glanzen en op zijn tijd een kopje koffie zetten. Zorg is een uitdaging.…

De kilo-knaller moet blijven voor al die mensen die het niet zo breed hebben en toch, naast de aardappels en groenten, een stukje vlees en jus wensen op hun bord.…

En de tijd begon te lopen in 1979. De witblauw gekleurde brugklas ging voor het eerst van start op de schoolcross. Gymleraar Kees, met de lange benen en de grijns op zijn gezicht, fietste, met de stopwatch in de hand, met ons mee. De 4 stoere vrienden gingen ook hier de strijd met elkaar aan. Wilden niet onderdoen voor elkaar. Al gauw waren de kaarten…

Voor wie door de regen heen keek viel er hier weer zoveel te genieten dat ik zeg snuif uit onze overvloed mee Marloes Robijn frêle beauty: 'Jij beleeft me vergeet het verschil van mij en de dag Bezing me dan, nachtegaal, wees mijn braker Zie me gloren, vallen, mijn maan in bonte was' Marloes in de trein pas wist ik wie blauw…

Openstaand voor de liefde (gedicht bij de keramische sculptuur van MaRf 'Openstaand voor de liefde') gij, vrouwe met de vissenstaart gij scheurt me rauw; in holtes tast ge mij aan bruidsgaar uw vilten kleed uw zielenpels de buitenwereld slingert uw boegbeeld naar binnen gij staat gegrond, geaard in laagjes opgerold geluk wees…

je verjaardag vieren is vieren dat je leeft.....ik ben graag op mijn eigen verjaardag…

De telefoon rinkelde. Krikke was aan de lijn. ''Ben jij het, Wouter?'' ''Helemaal goed, burgemeester.'' ''Moet je eens horen beste vriend, heb jij iets tegen vlooien?'' ''Ja, heb ik, nog een doos vol, moet ik die komen brengen?'' ''Neen, ik kom wel naar je toe.'' ''Oké, ik zie U.'' ''Je bent een fijne vent, mijn beste…

Teksten anoniem beoordelen met het laagste cijfer vier. Dat kan helaas op deze mooie schrijfsite. Kwaliteit van inhoud en vorm zijn criteria. Maar andere motieven als boosheid, jaloezie of rancune, lijken soms ook mee te spelen. Schaf deze middelbare school cijfermeuk dus af. Of beperk keuzes tot ‘voldoende’, ‘goed’ en ‘zeer goed’. Beschouw ook aantal…

Teunis was in de tuin. Stikdonkere nacht omgaf hem. De vurige stralen uit de ogen van het houten hoofd werden laaiende vlammen, die steeds groter werden. Tenslotte waren het geweldige vuren! Dat vuur woei alle kanten op en _ stak de hele wereld in brand! Daarna spoog de mond van het houten hoofd een heel wilde straal water uit. Meteen was het alles…

Ik kijk liever naar de herhalingen van 'Toen was geluk heel gewoon', waarbij vriendje Stokvis zo humoristisch ad rem is, dan naar 'Derrick', waarbij ik steeds de terechte satire van Jiskefet voor me zie. Liever die dikke pens van Gerard Cox dan dat oeverloze gezever van Herr Derrick!…

Ik kan nergens op internet een bericht of verwijzing naar haar vinden, wat mij buitengewoon verontrust. Haar naam ligt al enkele tijd op mijn werkbureau, omdat ik haar verhaal zeer aangrijpend vond, ik zag op de televisie enkele schokkende beelden over haar. Ze was een Italiaanse journaliste, die naar mijn herinnering zeer bezwarende gegevens over een…

(voor Wystan Hugh Auden (1907 - 1973)) Je bent geboren in York, waar je serieuze vader George huisarts was en je behulpzame moeder Constance een religieus getinte verpleegkundige, die al toesnelde als je voor de gein een eenbenige speelde. Als de jongste van drie zonen werd je wel eens extra in de watten gelegd, wat je zachte kanten deed opbloeien…

In de aanbieding, het trio van de week: Paarlen, Guus en Joanan. Komen ze uit de kast en voegen zij iets toe ?…

Het organiseren van een tiendaags sportspektakel in Ahoy is geen garantie gebleken voor de opleuking van het NTTB-imago of een mooi rendement in de vorm van lawines nieuw opgegeven leden. Drie maanden na opvallend veel hosanna's eisen de WK-inspanningen hun tol in de veelgeplaagde tafeltennisbond. Op het smadelijke faillissement van Stichting Tafeltennisevenementen…

Kraak, hoor ik ergens buiten. O, denk ik, er waait een fiets om. Maar bij een volgend kraak ga ik kijken. Er is al twee keer ingebroken bij de buren. Zie ik daar een schim voorbij het donkere raam van de buren flitsen? Ik storm met mijn mobiel in de aanslag naar buiten. Als ik een bovenraam bij hen zie openstaan weet ik dat het foute boel is. Ik bel…

Er is een tijd geweest dat vliegangst mij vreemd was. Dit is inmiddels veranderd. De realiteit kwam denderend binnen. Hoezo, dat overkomt mij niet? Ik kan in het vliegtuig zitten op weg naar Oostenrijk dat zometeen neer zal storten in de bergen. Waarom zou de bus waarin ik iedere dag reis geen ongeluk kunnen krijgen? Natuurlijk redt de skilift…

Een beetje schrijver leeft als een koning en sterft als een zwerver.…

In een oud, klein huisje, even buiten het dorp, woonde een jonge houtsnijder. Korte tijd geleden had hij het woninkje betrokken, dat vroeger van een boerenknecht was geweest. Teunis, een bekwame kunstenaar, wist met zijn mes en beitel als het ware uit hout wat te toveren. Machtige leeuwenkoppen en sierlijke vogels, allerlei beeldjes van mannen en vrouwen…

Als ik in de supermarkt ben en ik moet zoeken naar een fles vreemde ranja dan krijg ik wel eens een angst dat er iets heel zieligs is verwerkt in die vruchtensiroop die ik nog nooit eerder heb geproefd. Bij de vruchtensiroop moet ik keer op keer, regeltje na regeltje lezen wat er voor ingrediënten in zitten. Dan lees ik altijd die griezelige letters…

(voor Thomas Stearns Eliot (1888 - 1965)) Je sierlijke wieg stond in een kolossaal huis in St. Louis, wat je vader Henry vol trots had gekocht, met een tuin tot aan de vriendelijke rivier, hij kon het makkelijk betalen, gezien zijn triomfen als Amerikaanse zakenman. Je moeder Charlotte hoefde niet zelf al die vertrekken stofvrij te houden, daar had…

“God wil het.” “God wil het niet.” De meest voor de hand liggende vraag aan mensen die pretenderen zo precies te weten wat God wel of niet wil, is natuurlijk: “hoe weet u dat?” En bij doorvragen blijkt het antwoord dan vrijwel altijd weer te verzanden in een niet al te schrandere cirkelredenering. “Dat weet ik, omdat God het in zijn Woord heeft…

Bij hun in de PC, Jort Kelder en consorten, ging het afgelopen week over tassen. Handtassen. Jort interviewde voorbijgangers en een expert Bodo Breg gaf wat inhoudelijke informatie: “Elke vrouw heeft minimaal tien twaalf tassen.” Ik weet niet hoeveel handtassen mijn vrouw heeft, maar zeker geen tien. Vier misschien. Maar ik ben dan ook niet rijk.…

Depressieve mensen kunnen beter een boek schrijven met Emile Ratelband dan de pen aan zichzelf slaan.…

Met elke stap verwijder ik me verder tot alleen haar geur nog bij me is. Nu ook die vervlogen is loop ik alleen met mijn gedachten door de smalle straten van de stad. Zal ik haar ooit nog zien, aanraken, omhelzen? Haar beminnen? Of is ze verloren als een droom bij het ontwaken? Lief. Het spel is spel gebleven, maar soms, soms .... denk ik terug aan…

Mensen lopen langs me heen, kijken strak voor zich uit en verdwijnen tussen andere mensen zonder een spoor na te laten. De stad zwijgt. Zoals altijd. Stenen hebben geen geheugen, zijn slechts een dode reflectie van wat is geweest. Je moet heel goed kijken wil je de schimmen uit het verleden ontwaren. Peinzend leg ik mijn pen neer. Ik zit in mijn…

Ik vind Maxima nog steeds een knappe en lieve vrouw, ondanks dat ze met Willempie is getrouwd, ondanks dat haar vader een foute minister was, ondanks dat ze zwelgt in haar rijkdom, ondanks dat ze doet alsof ze zo begaan is met de armen en misdeelden, ondanks haar overdreven dure vakantieadressen, ondanks haar icoon van de eeuwige, zoetsappige traan.…

(voor Giovanni Pascoli (1855 - 1912)) 'Hell is for children!' Pat Banetar Je bent geboren in San Mauro di Romagna, waar je gespierde vader Ruggero in dienst was van de prinsen Torlonia, die gulle gevers waren, want er stonden altijd heerlijk dampende, kruidige pastagerechten op de keukentafel en jullie moeder maakte de heerlijkste vruchtensapjes…

Ik ga even terug naar de vertrouwde schulp, muziek. Nazareth - Sunshine, rauw en mooi. Ondertussen dans ik voor Joke de Driekus, hoop stiekem nog op een bijdrage van mijn 'oude' vriend Günter.…

Niemand wist meer precies hoe het begonnen was, maar één ding was zeker: na zijn 65e was hij uitgegroeid tot de beruchtste blogger van de Martinistad. Politiek en religie waren zijn favoriete onderwerpen. Als hij daarover een artikel las dat hem niet zinde werd ‘ie razend. Fluks ging hij dan achter zijn laptop zitten om het toetsenbord te ranselen met…