Alle inzendingen, jaar 2017, week 19

Gisteren gingen we naar een begrafenis. Er was een naaste overleden. Geen verdriet, wel tranen. Van dankbaarheid denk ik. Van ongerichte liefde om het wonderlijke menselijk bestaan. En omdat het definitieve ophouden van het vanzelfsprekende je schokt en je raakt op plaatsen die achter de sluier...