'Strengste asielbeleid ooit’ als wensdenken

In de avondsessies leek vaak moedeloosheid te overheersen. Sommige onderhandelaars toonden zweetdruppeltjes bij de haargrenzen. En de kelen leken soms dichtgeschroefd met een soort fijnstof, waardoor praten qua stemgebruik stroef verliep. Niemand dorst in dit zoveelste politieke formatieoverleg de term ‘patstelling’ te gebruiken. talloze begrippen waren immers al zovele malen over tafel gegaan. De gezichten stonden vaak strak en neutraal bij het langs de media lopen na een sessie. De afgesproken teksten soms toonloos geuit naar begerige verslaggevers, die urenlang op lege hulzen stonden te wachten. Maar eens, enkele minuten voor het verlaten van de overlegzaal, sprak een vermoeide overlegpartner verlossende woorden.

Volgens deze politicus circuleerden jarenlang beloften om het probleem van ‘Nederland is vol’ ‘hard’ aan te pakken, en aldus via strenge asielprocedures Nederland weer terug te geven aan ons. Alsof wij dit kikkerland al zoveel jaren kwijt waren. ‘We zetten daarom’, zo begon het partijlid, ‘duidelijk bovenop een stapel papieren de zin: ‘Strengste asielbeleid ooit’. En laten dit door een partijgenoot onhandig lekken bij het verlaten van deze zaal. En deze duiding houden wij ook vol in onze communicatie bij een eventueel akkoord’. De airco zoemde zachtjes door. Aan tafel in de zijbeuk zwegen de twee informateurs gepast. De collega’s en adviseurs schraapten kelen, staarden naar plafonds en muren en vermoedden een verbale torpedo om de sfeer te ontspannen.

De ruggen rechtten zich niettemin na enige tijd, terwijl gedachten door hoofden raasden. Zouden de labels ‘streng’ en ‘ooit’ in deze knellende combinatie een menswaardige en vooral inperkende aanpak van migratiebeleid gaan opleveren? Of juist niet? Ongeloof overheerste in eerste instantie in de reacties van de politici. Zo’n merkwaardig etiket aan beleidsvoornemens koppelen? Het gaat toch om inhoud en niet om een soort wens die de vader is van de gedachte. Intussen tikte de wandklok door en raakten de reserves qua energie eveneens op. ‘Laat wij het dan zo maar doen. We zien later wel waar het schip mogelijk zal stranden in jungles van juridische haken en ogen’, zo hield men elkaar voor. Min of meer opgelucht stapten zij naar buiten, de microfoons en de vragenstellers tegemoet.

asielbeleid spreiding wensdenken verdraagzaamheid

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.2 met 14 stemmen 222