In de kroeg 1984

“Ik kan met mijn lul schrijven, wat is jouw bijzondere gave?” Ze waren nog niet uitgelachen over de vorige grap van Maarten of hij gooide alweer een nieuwe op tafel. Het niveau werd er niet hoger van, maar dat kon Bjarne niet deren. De meligheid van Maarten was weer eens iets anders dat de voortdurende erudiete levenslessen van Emma, die de laatste tijd weer vaak van huis was.

Hoe zou het met haar gaan in het verre Berlijn? Waarom had ze niet eens gebeld tijdens haar afwezigheid? Anita gaf Maarten een gevat antwoord, ze was de enige vrouw aan de kroegtafel. “Dan ben je waarschijnlijk zelf een lul”, beet ze Maarten toe.
Het leek alsof ze boos was, maar hoe dan ook ze moesten er allemaal hartelijk om lachen. Maarten was in een loyale bui, hij gaf hun allemaal een rondje.

De muziek werd harder gezet omdat er mensen gingen dansen. Anita bleek alles behalve boos te zijn. Ze was een dansgodin en ze daagde haar levensslaaf Maarten uit om met haar mee te dansen in onnavolgbare bewegingen.

Jan Boter kwam de kroeg binnen in de hoop daar zijn beschermengel Maarten aan te treffen. De schrijver keek verbaasd naar de dansende mensen. Hij zag hoe de dansgodin zijn goede vriend Maarten aan het betoveren was, alsof ze gewend was mannen op de dansvloer te manipuleren.

Bjarne had weer een gesprekspartner in Gerard gevonden. Het ging goed met zijn identiteit. Hij was er in de therapie achter gekomen dat hij zich zowel man als vrouw kon voelen, en hij voelde zich er prima bij nu hij dit wist. Hij was voor een weekend in Utrecht. Hij logeerde bij Maarten met wie hij goed bevriend was.

Bjarne schrok. Hij zag dat de Amsterdammer Joop van Teil de Utrechtse kroeg binnenkwam. Hij zag er nors uit met zijn grote gestalte. Gelukkig zag hij Bjarne niet en liep hij direct door naar Jan Boter die whiskey dronk en een sigaret opstak.
Ze gingen een tafeltje verder in de kroeg zitten. Af en toe, wanneer Gerard niets zei, en de muziek wat zachter werd, ving Bjarne flarden van het gesprek tussen de twee schrijvers op. Het ging over corruptie in de geestelijke gezondheidszorg. Zoveel was wel duidelijk. Joop van Teil wist er heel wat over te vertellen, want hij hield een opvallend betoog waar Jan Boter aandachtig naar luisterde.

Anita en Maarten waren gestopt met dansen en ze kwamen lachend naar de kroegtafel waaraan Gerard en Bjarne zaten. “Wat is jouw bijzondere gave Bjarne?", vroeg Anita spottend aan Bjarne, die zich oncomfortabel voelde in de situatie. Hij moest iets ter plekke verzinnen, maar wat. Hij had een korte carrière als fotomodel gehad, drie maanden blokfluitles gevolgd, hij had bijna zijn diploma voor het middelbaar beroepsonderwijs. Niet veel om over op te scheppen.
Gerard sprong onverwacht voor hem in de bres. “Bjarne kan mooie gedichten schrijven, met zijn fantasie en met zijn viltstift”, sprak hij met een glimlach in zijn stemgeluid.

kroeg schrijven drank humor

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 4 stemmen 185