Welaan, wat één wonderschoon gedicht. Een antwoord naar mijn hart ofschoon de inhoud niet geheel en al op waarheid berust. Maar wat geeft het, die bestaat immers toch niet, net zomin als de goden zelf.

Hoi Aga, boodschappen gedaan, gemengd gehakt en kipcarbonaden in de aanbieding. Deels opgeslagen in de vriezer, 'paarlen' is waarschijnlijk een heimlijke aanbidder, kalt gestellt.

Ik neem nog een slaapmuts, denk maar wat je wil van mij, ik lig er niet wakker van.

Helena, gij schoonste aller vrouwen,
heimelijk zijt gij met Paris naar Troje gevlucht,
en hokt nu samen met de paarlen voor de zwijnen.
Ik zie dat dit tabblad onder uw verzen zucht!

Reeds legeren mijn mannen onder Troje’s poort,
maar in plaats van berouwvol om te keren
worden anderen door uw vuige pen vermoord!
Wanneer zal uw trotse hart ooit nog deemoed leren?

Welaan dan, gij hoogmoedig, ijdel wijf,
ondervind dan nu de wraak der Grieken!
Rust noch duur kennen voortaan zij
die Neerlands tabbladen vilein verzieken!