Maar naar mijn mening hoeft liefde niet te worden bewezen en ook niet te worden ontkend.

Mooi gezegd Wilma!

Zijn en niet-zijn vinden hun oorsprong in elkaar. De beleving van de liefde is een van de concretiseringen van het onzichtbare of wel het abstracte. Deze is , zoals Jetteke zegt, zeer persoonlijk. Maar naar mijn mening hoeft liefde niet te worden bewezen en ook niet te worden ontkend.

Je laatste reactie is nu precies mijn punt Gabriela. Juist tegen deze zaken loop ik aan in het leven vandaar deze bewering. Wetenschap heeft ook een handje van dingen beweren, het weer ontkennen enzovoort.
Het punt is in feite zo dat zaken ervaren zeer persoonlijk is en dat niemand maar dan ook niemand bij iemand van binnen kan kijken hoe die zich voelt. Iemand die beweerd dat paragnosten, handlezers e.d. niet sporen moeten dan maar eens kijken wat veel artsen,psychologen en/of psychiaters doen. Dingen beweren vanuit hun eigen visie, perspectief maar niet in beeld hebbend hoe reëel of gekleurd hun waarnemingen zijn. Veel zaken zijn niet waarneembaar voor de een maar wel voor de ander. Het gaat erom dat men elkaar er niet op gaat veroordelen. Want dat is wat veel mensen doen. En ja, niemand is daar vrij van. Ook ik of jij niet. Het is iets wat je probeert niet te doen maar waar we niet altijd aan ontkomen. Meestal komt dit door gebrek aan inzicht. Een oordeel kun je later wel weer bijstellen.

Voor mij is liefde zichtbaar en tastbaar. Pak maar eens iemand vast van wie je houdt en die van jou houdt. Dat zie je en dat voel je. Maar liefde is inderdaad geen 'materie'. Je kunt er geen onsje van afwegen en op marktplaats zetten. Dat klopt. En een rechter kan ook niet bewijzen dat mevrouw A van meneer B houdt. Klopt ook. Toch blijft voor mij liefde zichtbaar, tastbaar, hoorbaar, voelbaar, met alle zintuigen die we hebben. Jij mag het anders beleven, maar dit is hoe ik het beleef. Zo heeft ieder zijn eigen waarheid. Ook weer iets dat je niet kunt 'vastpakken': de waarheid. Duizenden rechters en advocaten verdienen er hun brood mee, om de waarheid te achterhalen en te bewijzen, maar zelfs als ze denken het te weten, blijkt het jaren later weer anders. Betekent dit dat de waarheid niet bestaat, of dat we allemaal een eigen waarheid hebben, of dat de enige echte waarheid zich zo goed verstopt dat die niet te achterhalen is? Of misschien bestaat de waarheid gewoon niet. Misschien bestaat liefde ook niet, en denken we alleen maar dat het zo is. Maar wat hier nu wel of niet waar is, het is de vraag of we dat ooit zullen weten.

Ik heb er ook een gedicht over gemaakt:

Daar alleen

Alleen daar is het goed
waar je de ander ontmoet

dichtbij en toch veraf
van binnen in het hart

ongenaakbaar, onaantastbaar
en toch is het aanwezig

die verbinding met elkaar
met ongeziene lijnen

Gabriela, Liefde is in die zin niet zichtbaar dat je het niet kunt vastpakken. Het is niet tastbaar. Wel kun je het voelen. Je mag deze bewering heel letterlijk nemen zoals het er staat.

Liefde niet zichtbaar? Moet je eens in de ogen kijken van iemand die verliefd is! Of kijk eens in de ogen kijken van een moeder die haar pasgeboren kind in de armen houdt. Of in de ogen van twee mensen die vieren dat ze al vijftig jaar samenzijn in dit leven. Liefde is hartstikke zichtbaar!