Boodschappen

Een man die ik ken, gaat in de supermarkt languit op de vloer liggen. Een vrouw met een gezicht op onweer duwt haar karretje voort alsof er niets aan de hand is. Twee pubermeisjes giechelen het uit. Terwijl hij onverwacht opstaat, vraagt hij of ze een liedje willen horen. 'Mag ik dan filmen?', vraagt het meisje met de beugel. 'Ach, ik sta toch al zo vaak op internet', antwoordt hij. Vol passie lepelt hij een tekst op die hij zelf geschreven moet hebben. Hij maakt er een dansje bij. Langzaam stroomt er meer publiek toe. Na de schunnige clou maakt hij een buiging en loopt weg alsof er nooit iets gebeurd is. De gang met pindakaas in.

Bij de kassa zie ik dat hij ijverig tekeningen maakt op pizzadozen die steeds een stukje verschuiven op de lopende band. Het ziet eruit als hard werken. Als een trofee houdt hij één van de dozen omhoog. De caissière herkent zichzelf niet in de tekening maar krijgt wel een rode kleur. Ze lacht verlegen.

Buiten tref ik de meisjes. Ze laten me het filmpje zien. Ik vertel dat hij tekenaar is. Een artiest. Als ik naar mijn fiets loop, hoor ik achter me: 'ik zei toch dat hij gewoon intelligent is?' Een paar dagen later kijk ik op YouTube of ik het filmpje kan vinden. Helaas, ze hebben het niet gedurfd. Of ze gingen simpelweg verder met andere zaken. Zoals dat gaat met de jeugd. Ik lach om de herinnering. Boodschappen doen: meer mensen zouden er een feestje van moeten maken.


www.reneturk.nl

maatschappij superma supermarkt tekening

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.2 met 4 stemmen 198