Een mens lacht wat af.
Neem mij, ik las ‘Houvast aan een drijfboei’, artikel van Wieteke van Zeil over Jan van Scorel(1495-1562) in de Volkskrant 26 maart 2006. Er is een tentoonstelling aan hem gewijd in het Centraal Museum tot 28 juni: ‘Scorels Roem, hoe een Utrechts schilder de Renaissance naar het Noorden bracht.’
Van Scorel, geboren in Schoorl, leertijd in Amsterdam en Haarlem, reisde veel o.a. naar Venetië en Jeruzalem(1518-1520) en was conservator in het Belvedere voor Paus…

Met de plannen om de AOW leeftijd naar 67 te verhogen toont de overheid zich opnieuw onbetrouwbaar. Eerder deed zij dat al met de subsidies voor zonne-energie. Eerst kreeg de burger subsidie voor zijn zonnepanelen. Daarna draaide de overheid plotseling de subsidiekraan dicht. En nu dan zijn de ouderen de klos.
Je doet mee aan een zwemwedstrijd over 1500 meter. Vlak voor de finish krijg je te horen dat je een baantje extra moet. Dat is wat eraan de hand is met de AOW. De overheid verandert de…

Job-hoppen is een noodzakelijke gang van zaken, als iemand wel goed kan praten, maar niet goed kan werken. Door binnen een jaar te springen naar een baan die nog beter betaalt en die een nog Engelstaliger management naam heeft, kan iemand zonder al te veel moeite zo stijgen in de range van €100.000 per jaar. Als hij niet op tijd springt naar de volgende baan, wordt immers duidelijk dat zijn met veel bravoure gestarte plannen helemaal niet het effect hebben dat hij met ijzeren zekerheid…

Maandagmorgen hoorde ik op de radio dat een "dansende" goederentrein voor 5 kilometer schade op het spoor tussen de stations Vleuten en Utrecht Terwijde had gezorgd. Normaal inhaleer je dan je sigaret nog een keer, of ga je zonder blikken of blozen door met een andere bezigheid bij een dergelijk radiobericht.
Gisterochtend deed ik dat echter niet, want drie dagen in de week reis ik van Utrecht naar Den Haag en passeer ik onopgemerkt zes keer per week de stationnetjes die nu het toneel zijn…

“Goedemorgen!”, zegt de man achter de balie in de het benzinestation. Hij kijkt mij indringend aan. Oeps, vergeten. Ik was even in gedachten en probeerde tussen het plastic in mijn portemonnee mijn creditcard te vinden. Ik ken ‘m wel, die ouwe brompot, hoewel ik ‘m maar één keer per maand zie, een paar minuten. We knikken altijd beleefd naar elkaar en wensen elkaar goedemorgen, want ik tank bijna altijd ’s morgens. Ik tover een grote glimlach op mijn gezicht; “Ook goedemorgen.”…

Ik moest in Almelo zijn. Ik kon me niet herinneren er ooit geweest te zijn. Het beeld dat ik van deze oostelijke stad had, was sterk beïnvloed door Herman Finkers. “Het stoplicht springt op rood, het stoplicht springt op groen, in Almelo is altijd wat te doen.” Deze zin, die behoort tot het collectieve geheugen van vele Nederlanders, schoot onmiddellijk tevoorschijn toen ik het mailtje kreeg dat ik in Almelo verwacht werd.
Nu moet ik zeggen dat het weer niet meewerkte. Toen we ’s…