Wilt u naar binnen? Zeker mag dat’ zegt een stem die de sleutel in het slot draait. ‘Maar afblijven van dat gat. Ik toon u dat gat’.
Lantaarnschijnsel brengt licht in de duisternis: inderdaad een zwart gat. De binnenkant is met puur donkerblauw pigment bewerkt zodanig dat alle perspectief verdwijnt. Ook met die verklaring, de raadselachtigheid blijft. Heet niet om niks ‘Descent into Limbo’ – Afdaling in het Ongewisse. In een Tilburgs wolhok, door Anish Kapoor.
Iets verderop word ik…

De man zwaait met zijn krant voor m’n neus. Fanatiek wijst hij op het bericht van de zoveelste kindermoord. De doodstraf, meneer! De klodders van zijn verontwaardiging sproeit hij over mijn wang uit. Hij bedaart. Verdiept zich in het sportkatern. Maar mijn gedachten kolken.
Elke dader, ook van kindermoord, heeft recht op een tweede kans. Maar wat als hij daarna weer een afschuwelijke moord pleegt? Landen die de doodstraf niet kennen, gelden als humaan. Maar humaniteit geldt ook voor…

Hij slaagt erin zijn streek, zijn dorp Erica, zo te bezingen, dat je er heen wilt om te kijken of het er echt zo mooi is. Lezer, ga niet. Het is ver weg en u vindt het toch niet mooi. Ik wel, ik hou van de Veenkoloniën, ik ben Veendammer, maar mijn ervaring is dat u niet te overtuigen bent. Maar misschien vindt u het liedje, Erica, van Lohues wel mooi, en dan houdt u toch een beetje van een Veenkoloniaal dorp.
Ik hou in ieder geval van de teksten van Lohues. Ik hou van teksten, op fraaie…

‘Ich bin ein Niederlander.’ Hij zei het natuurlijk in het Nederlands, Nasrdin Dchar. 'Ik ben Nederlander. Ik ben Marokkaan. Ik ben Moslim. En ik heb een fokking Gouden Kalf!' Voor Marokkanen in Nederland lijkt de uitspraak van de Gouden Kalf 2011 winnaar bijna net zo bevrijdend als het beroemde ‘Ich bin ein Berliner’ van president Kennedy voor de Duitsers. Nasrdin verklaarde zijn publiek niet alleen zijn Nederlanderschap, maar ook zijn Marokkaanse identiteit en zijn geloof.
Maar ach,…

Weet er iemand waarvoor de pancreas dient? Niemand die het wist. Zo ging dat wel meer aan het begin van de les biologie. Waarna een tirade volgde dat we wereldvreemd waren en dat we het tegen het examen maar beter konden weten, want het zat verdomme in ons lijf en we wisten niet eens waarom.
Als vandaag iemand vraagt waarvoor de pancreas dient, halen we onze iPhone uit ons lijf, tikken we pancreas in en binnen de seconde kunnen we zeggen dat het Latijn is voor alvliesklier en dat het een…