Overkomt iedereen, de verliefde klik in den vreemde met ogen lippen alles hoe onwaarschijnlijk plots vertrouwd. De herkenning uit onderhuidse bestanden, uit de ziel mogelijk, van zoveel tegelijk in fracties van een seconde. Vormen die volstrekt natuurlijk pasklaar voor jou gegoten lijken. Om je met alles wat zacht hard maar vooral waarachtig voelt, op te storten. Gelukkig weerhouden door nog enig realiteitsbesef – aan de grond genageld.

Het kan niet van één kant komen. De minste…

Het geknars op het grindpad klopt niet. Onbalans. We gaan linksaf. Ik houd de hond strak aan de lijn, zodat hij niet over de riem kan struikelen. Om de stilte te doorbreken wil ik iets zeggen. Maar wat?
We zwijgen. Lopen het kleinst mogelijke rondje. Hij probeert zijn zuchten en hijgen in te houden. Laat gaan, denk ik, je moet al zoveel inhouden. Laat gaan. Maar ik zeg het niet.
Een scène zoals je nooit vergeet. Wie heeft niet een onuitwisbare herinnering in zijn leven? Aan een mooie tijd,…

‘Ik wens u veel succes,’ zei de man die ons (een kameraad en ik) betrapte bij het vullen van brievenbussen met verkiezingskrantjes van de PvdA. ‘Dit kabinet moet zo snel mogelijk naar huis’.
Ik draaide me om en zag een merkwaardig geklede man. Hij had een onopvallende donkere jas aan met dito schoenen, maar daartussen zat een trainingsbroek. Wie trainingsbroeken gebruikt als gewone kleding, verraadt een laag inkomen en langdurige werkloosheid. Kleren die lijken te zeggen, dat je een…

Zoals elk jaar presenteert de Amerikaanse showbizz wereld hun Oscarfeest als het grootste filmevenement ter wereld. En alle kranten, televisiezenders, roddelbladen in andere landen gaan er gretig op in. We zien reportages over de films, maar vooral over de sterren die er in spelen. Nieuwe sterren worden in een handomdraai gemaakt. De wereld moet geloven dat de Amerikaanse films de beste zijn, want zo is het altijd geweest.
Zoals elk jaar zijn de genomineerde films een afspiegeling van de…

Vorige week heeft een jonge moeder in het dorp waar ik woon zelfmoord gepleegd door haar huurhuis in brand te steken. Haar twee kinderen had ze verdoofd, maar ze konden nog net gered worden door de brandweer. Zelf redde ze het niet, wat een beetje de bedoeling was.
Op mijn sympathie moeten zo’n mensen niet rekenen. Je moet geen onschuldige kinderen willen meenemen in de dood omdat je zelf het leven niet meer aan kan. En je moet ook andermans huis niet in brand steken als het je alleen om je…