Hoe onmetelijk lijden de Oranjes nu. De schok, de martelende onzekerheid, het sprankje hoop. Zoals - hetgeen psycholoog Henk Eilander zojuist bij P&W benadrukte - ook andere families onvoorbereid in vergelijkbare omstandigheden komen. Maar Johan Friso zo plotseling onttrokken moet worden gedeeld. Hoe wenselijk is onze gevoelsmatige betrokkenheid?

Wij die meeleven in dat verdriet worden er zo dicht mogelijk bij betrokken door berichtgevers. Ongevraagd. Voor meer intensiteit? Over een prins die…

De wereld drrrrraaaait dooorrrrrrr! Matthijs draait zijn bekende riedeltje af. De zoveelste DWDD is begonnen. Zijn talkshow is een succesformule. Andere presentatoren en journalisten kopiëren dat format. Nieuwsprogramma’s moeten snel zijn, met scherpe en leuke items. Second thought’ers en hakkelaars hebben pech gehad. Ze krijgen geen uitnodiging.
Als prins Friso zich onder een lawine skiet, is dat een hot item. Het journaille vliegt naar Oostenrijk om daar persverklaringen af te wachten.…

De afgelopen week hebben twee mensen een stap gezet. Twee mensen die ik erg bewonder. De een stapte uit het leven en de ander stapte op.
Job Cohen stapte op. Hij stelt dat hij niet kan voldoen aan de eisen die bij zijn werk horen. Het zijn hoge eisen. Hij wist dat het hoge eisen waren. Hij neemt het niemand kwalijk. Het gaat om de sociaaldemocratie en als je daar als leider onvoldoende leiding aan kan geven, als je de beweging onvoldoende krachtig houdt, moet je opstappen. Alleen grote mensen…

Knikkeren op het schoolplein was best leuk. Vooral als het goed ging. Je begon met een paar kalkjes, die mini, breekbare balletjes. Met wat geluk, maar vooral een vaste hand en spelinzicht kon je de mooiste knikkers veroveren op anderen. Ha! Dat gaf een goed gevoel. Je bleef winnen tot je ook die glinsterende reuzenknikkers veroverd had. Je zag je klasgenoten sip kijken, jaloers op die grote zak met stuiters waarmee je over het schoolplein liep. Die zak was jouw trots, die deed je nooit…

Ik kan doorgaans veel verdragen, behalve als het op vakbonden aan komt. Vakbondslieden associeer ik met vervelende mannetjes die vroeger in de klas constant hun vinger opstaken en de les onderbraken om vervolgens hun school niet af te maken. Over alles hebben ze een mening en vooral: ze zijn overal tegen. Geef ze een spandoek en ze leggen scanderend het halve land plat. ‘WIJ WILLEN WERK! WIJ WILLEN WERK!’.
En twee jaar later: ‘WIJ WILLEN NIET LANGER WERKEN! WIJ WILLEN NIET LANGER…