Het brein, de hersens, de hersenen.
Wat een goddelijke machinerie. Wat een veelvraat. Alles wil het weten. Alles wil het vreten. Alle opgenomen feiten worden opgeslagen en gerubriceerd. Met slimme verbindingen tussen bits van informatie die door de verzamelaar zijn aangelegd. Sluipweggetjes, ezelsbruggetjes, bospaadjes, clusters, verzamelingen, modules... Informatie moet immers in een oproepbare formatie worden weggezet, zodat nieuwe verbanden nieuwe percepties kunnen onthullen.
Wat een…

Het leven kent zijn schaduwkanten.
Ik moest mijn mannetje bellen omdat ik helemaal vol zat. Ik kon zogezegd mijn ei niet kwijt, ik zat tot aan het plafond, mijn lijf was totaal verkrampt.
Mijn mannetje, een potige probleemoplosser met handen als snoepscheppen van de Jamin, stond direct de volgende ochtend op de stoep. Hij keek mij schalks aan vanachter zijn stevige bril en ik wist dat hij wist wat mijn probleem was. Hij was natuurlijk al eerder bij mij langs geweest en herinnerde zich…

‘Mensen moeten’, zo zeggen burgemeester Ahmed Aboutaleb (PvdA), Westlands wethouder Arne Weverling (VVD), burgemeester en Tweede Kamerlid Jesse Klaver (GroenLinks), ‘met hun poten van onze politici afblijven’. Ik ben het daar niet mee eens.
Niet dat ik het goed vind dat mensen bij raadsvergaderingen komen intimideren of dat het begrijpelijk is dat men auto’s in de brand steekt, maar vooral het woord poten. Laten degenen die terecht boos zijn netjes blijven. Wie zegt dat A met de…

In het eerste Zoet schreef ik over mijn droom: Een Holle Bolle Kikker bij recreatieplas De Breuly. Een prachtig meer verdient een bewaker. Een kikker die toeziet dat de parel blijft glanzen. Wanneer je een kwakende attractie ziet, wordt opruimen een feest. Zolang dit reptiel er niet staat, raap ik zelf zo nu en dan zwerfvuil op. Ik loop er toch.
Tijdens één van mijn struinrondjes besluit ik het opgeraapte blik niet weg te gooien maar mee te nemen. In mijn schuur splits ik de opbrengst in…

Ik ging er maar eens even voor zitten. Een programma over de strijd van de arbeiders tegen de gevestigde orde van vroeger genaamd “De Strijd”. Uitgezonden door de VARA. De eerste twee afleveringen had ik gemist.
Erik Dijkstra scheurt op zijn brommertje door Nederland, en af en toe zelfs door het buitenland, langs bekende vroegere strijdtonelen. Soms rijdt ie wat te snel van het ene naar het andere slagveld zodat van veel diepgang nauwelijks sprake kan zijn en er een enigszins versnipperd…