Ik vroeg me af of het mogelijk ware vanuit het hart te schrijven. Of tenminste een inkijkje te geven in de strata, de laag van werkelijkheid waarin het hart leeft. Dit vanwege de realisatie dat wij mensen leven in een meer-dimensionale werkelijkheid, die echter gedomineerd wordt door één van die dimensies. Waar die ene dimensie er alles aan doet…

"Ga terug naar je eigen land." Je eigen land is het land waar je mensen kent. Uiteindelijk gaat het niet om je vlag, je bloed, je bodem, maar om het kennen van mensen. Familie, vrienden, kennissen. Mensen willen bij een groep horen. Wie alleen is, zoekt een groep waar hij bij hoort. Dan zoek je snel mensen die op je lijken en dan is de huidskleur…

Er lopen drie mieren door mijn huis. Ik haal hun natuurlijke vijand van de zolder, zuig ze op en ga verder met de orde van de dag. De volgende ochtend zijn ze overal. 'Dan moet je eens een keer de afwas doen,' krijg ik te horen. 'Als de koningin maar niet in huis is,' lees ik. 'Dat krijg je altijd met vrouwen in huis' reageert een vriend…