Wijzere mensen dan ik, die zich slechts een uilskuiken kan noemen, vanwege het besef dat veel diepzinnige observaties aan deze zeer opmerkzame medemensen te danken zijn, hebben onze collectieve vergaarbak van inzichten verrijkt met de dagelijkse platitudes der informatiemedia hoog overstijgende en kristalhelder doorschouwende percepties.

Deze wijze mensen, eendere wezens als wijzelf, die zich net als wij in de wereld geworpen vonden maar in andere tijden en omstandigheden, hadden dezelfde…

Mijn brein was verhit.
Daar zat ik opnieuw in het zaaltje van de ledenvergadering van de Vereniging van Achtergestelden van Groningen. Er werd prettig vergaderd, ach ja, sinds het overlijden van Remieg Valkenberg en het uitkomen van zijn apocalyptische voorspellingen over het stemgedrag van de VvA-kiezers als we zo door zouden gaan, is de felheid uit het zaaltje verdwenen.
Maar wat was er aan de hand?
Voor ik naar de vergadering ging had ik een vriendelijk briefje gekregen – een standaard…

“En? Hoe ging de wandeling?” vraagt mijn man belangstellend bij de lunch.
Ik wandel ‘s morgens altijd met Bodo, onze nu net eenjarige labrador-mix. Het gaat twee stappen vooruit, een achteruit. En dat bedoel ik figuurlijk en letterlijk. De ene dag gaat beter dan de andere dag. En die morgen had ik opvallend veel moeten stilstaan. Ik sta namelijk stil op het moment dat hij aan de lijn trekt. Als ik stop met lopen, of soms zelf een pas terug zet, is dat voor hem het teken dat hij bij me…