Laat ik eens iets nieuws proberen, dacht ik toen ik voor het rek stond in de supermarkt. Wat doet er nu even niet toe, iets voor op het brood. Kom op, nieuw jaar, doe eens gek, zo iets. Niks geen aanbieding, kortingsactie of restant van een reclameactie, nee gewoon een spontane aankoop van mezelf. Toen ik het bij de kassa op de loopband zag liggen…

De Week van de Poëzie komt eraan en we kregen een voorproefje met Harry, in tranen niet om Babylon, klaar in Den Haag nu voor de sloop, welnee Mens liet ze door Gaaikema trekken. Waarop uit vrees dat het bleef lekken door de gordel een dweilpauze werd ingelast, uit respect ook voor de grote dichtersprijzen: Turing en VSB beide 26 januari…

In de kantine van de welzijnsorganisatie is het altijd zo gezellig lunchen. Marjet zoekt een woning in Eindhoven en praat er druk op los. ‘Nee, in de villawijk zijn de huizen te duur. Da’s niet te betalen voor mij. Niet zolang ik geen promotie maak.’ Ze kijkt naar Sonja, haar leidinggevende, maar die geeft geen sjoege en neemt een ferme hap van haar…

Gisteren keek ik naar een herhaling van de serie House. House is een onbeschofte arts die zijn medewerkers, patiënten en directeurs constant op het verkeerde been zet, door alle mooie woorden die we gebruiken om in vreselijke omstandigheden ons overeind te houden. Het prettige van de serie is, dat die vreselijke omstandigheden schering en inslag zijn…

Dijkdoorbraken staan los van verwachtingen. Neem de overstroming van Tuindorp-Oostzaan vandaag vijftig jaar geleden. De tienduizend bewoners werden in de koude ochtend 14 januari 1960 verrast en per roeiboten over volgelopen straten geëvacueerd. Schrijnend waren de beelden. De opluchting was groot dat iedereen wonderwel overleefde. Wie staat erbij stil…

Op de bijeenkomst ‘omgaan met borderline stoornis’ was het barstensvol. Om me heen kijkend zag ik mensen in allerlei leeftijdsgroepen. Van tieners, vaak aan de zijde van een of meer ouders zo te zien, tot en met bejaarden. Zouden zovelen lijden aan borderline? Of zouden ze familieleden of vrienden hebben die gebukt gingen onder deze persoonlijkheidsstoornis…

Dit jaar gaat Amerika de grootste publiciteitsshow ooit organiseren. Op 11 september is het al weer tien jaar geleden dat de trotse Amerikanen allemaal in hun hart geraakt werden. En dat schandaal gaan ze vast en zeker definitief ombuigen naar martelaarschap. Maar wat doet de vijand? Die heeft natuurlijk ook die beruchte datum al lang in het vizier…

Was vroeger anders, menig oudere voelt zich er achteraf zo in thuis dat-ie zegt ‘beter'. De beelden van toen stellen gerust, hij was er bij en ze zijn hem vertrouwd. Een defensieve houding, die we vooral bij mannen vaak bespeuren. Deze columnist laat zich echter niet zo als ouwe knor fuiken. Ik bekijk het per onderwerp en probeer te nuanceren.…

Coen Moulijn wordt vereerd als een held. Hij was een voetballer en heeft vele malen vele harten sneller doen slaan, maar hij heeft niemand het leven gered. Of misschien wel, maar dat wordt niet gememoreerd. Hij heeft geen armoede bestreden, is zelf niet bijzonder rijk geworden. Hij is een clubman gebleven, wat moderne voetballers allang niet meer zijn…

Wat een rare avond kan die laatste van het jaar toch zijn. Meestal gaat het allemaal wel goed met mij, maar nu heb ik rond half twaalf heel even last van Het moment. De eindejaarblues dus. Op dat ene moment begrijp ik dat het fenomeen iedereen kan overkomen. Onverwacht, onvoorzien en ongewild. Tja wat doe je dan? Een heleboel Nederlanders knallen…

Het knettert buiten, tallozen worden bezopen en vallen elkaar in de armen. Gaat er iets over of loopt alles gewoon door? Wie wat wil betekenen twittert zonder blad voor de mond. De commissaris deed het om te promoveren uit Drente. Maar ze was een vrouw en werd gevolgd. De man daarentegen blijft bij de crèche omstreden. Gewoon omdat het uit de cijfers…

Waar ik woon word ik de tent uitgeknald. Figuurlijk gesproken dan, maar toch. Je hebt er van die leukerds tussen die achteloos voorbij komen brommen en onverhoeds een valselijk uit België geïmporteerde superbom in je voortuintje droppen terwijl je net ontspannen van een glaasje cider zit te nippen. Lik op stuk beleid, snelrecht en kastijden, denk je…

In de jaren nul is een nieuw hoofdstuk aan de wereldgeschiedenis toegevoegd. Het gaat daarbij niet om de botsing van beschavingen, niet om de terroristische aanslagen of de bankencrisis. Het is sneu voor Mohammed B. en sneu voor Dirk Scheringa, maar hun bijdrage aan de geschiedenis zal niet meer dan een voetnoot blijken. Het is ook sneu voor Geert…

Een paar uur voordat de winkels sluiten gaat de telefoon. Vaag familielid. Ze komen misschien langs met kerst. Doen ze wel vaker, soms komen ze daadwerkelijk, soms niet. Ik ben er al een beetje aan gewend, het zijn mensen die gewoon doen waar ze zin in hebben. Zou ik ook wel willen, maar die positie heb ik niet. Dus ik bedank vriendelijk voor de belangstelling…

Deze week naar Amsterdam geweest. Wat een stad. Wat een vriendelijke mensen. Amsterdam is van ‘verademing’ afgeleid, twijfel er maar niet aan. Die charme, die grandeur. Die warme sfeer in de gezellige straten. De prachtige huizen langs de grachten. Ik ben ook al eens in Brussel geweest. Och. Wat een ellende. Het begint al in het station. Best geen kostbare…

Wat een toestanden met het Openbaar Vervoer. Lijkt ‘t onderhand niet verdraaid veel op Palestijnse toestanden van vóór het jaar honderd? Neem de OV-chipkaart. Ik kies als het effen kan op reis voor een goed gesprek. En anders droom ik over de liefde, zelden tot nooit specifiek kaartgericht. Soms weet ik niet meer of mijn kaart al gelezen is en doe…

Ik zat nog maar net op de middelbare school. En bij mij in de klas zat Jack, een vrolijke, goedlachse jongen. Rooms was ie, dat wel. Hij fietste net als de meeste klasgenoten elke dag heen en weer naar huis. Soms, als je twee of meer tussenuren vrij was, waagde je de sprong en ging je even naar huis op en neer. Want we zeiden natuurlijk allemaal dat…

Door de winkelstraat van de grote stad lopen twee mannen. Eén loopt gebogen, hij is ontslagen, hij weet niet wat de toekomst brengt. Natuurlijk, de komende tijd krijgt hij nog WW en er is altijd nog de bijstand. De AOW en het pensioen zijn ook niet meer ver weg, dus van armoede zal hij niet omkomen. Denkt hij. Maar hij voelt zich uitgekakt door de…

Weer heb ik me ingehouden, maar ik heb me nu voorgenomen om de volgende keer toe te slaan. Voor de zoveelste keer zag ik een man die eerst de motor van z'n auto startte om daarna uitgebreid z’n ruiten ijsvrij te maken. Nu ben ik helemaal niet zo’n doorgewinterde milieuactivist, maar ik erger me steeds meer aan dat gemakzuchtige gedrag. Ik vind het…

Wie blijft in deze barre wintertijden bij zijn gevoel? De taxichauffeur die niet wilde maar toch uit menslievendheid de brug ramde? De moeder die haar dochter naar school brengt maar van het talud afgleed? De truckchauffeur die de helling niet haalde met zijn glippende banden? Neen, we zagen ze allemaal op het journaal verenigd in gevoelsverwarring.…