De afgelopen week hebben twee mensen een stap gezet. Twee mensen die ik erg bewonder. De een stapte uit het leven en de ander stapte op. Job Cohen stapte op. Hij stelt dat hij niet kan voldoen aan de eisen die bij zijn werk horen. Het zijn hoge eisen. Hij wist dat het hoge eisen waren. Hij neemt het niemand kwalijk. Het gaat om de sociaaldemocratie…

Knikkeren op het schoolplein was best leuk. Vooral als het goed ging. Je begon met een paar kalkjes, die mini, breekbare balletjes. Met wat geluk, maar vooral een vaste hand en spelinzicht kon je de mooiste knikkers veroveren op anderen. Ha! Dat gaf een goed gevoel. Je bleef winnen tot je ook die glinsterende reuzenknikkers veroverd had. Je zag je klasgenoten…

Ik kan doorgaans veel verdragen, behalve als het op vakbonden aan komt. Vakbondslieden associeer ik met vervelende mannetjes die vroeger in de klas constant hun vinger opstaken en de les onderbraken om vervolgens hun school niet af te maken. Over alles hebben ze een mening en vooral: ze zijn overal tegen. Geef ze een spandoek en ze leggen scanderend…

Een droeve bedoening weer voor ons sociaaldemocraten. Ja ons – hoewel 'ze' van de PvdA me niet als lid willen. Ik heb te consequent vaak op ze gestemd om gevoelsafstand te houden. Het overvalt me soms ook. Zoals deze week toen ik me kapot schaamde bij Cohes bezoek aan de Tilburgse Diamantgroep, leerwerkbedrijf voor mensen met afstand tot de arbeidsmarkt…

Het was een klein item in DWDD. De nieuwslezer had net bericht over de koningin. Daarna draaide hij zich naar de weerman en zei: ‘Zo, dat was de vorstin. Wanneer komt de vorst?’ De anders zo jolijtige mensen aan de tafel van Matthijs spraken er schande van. En ik verbaasde me erover dat zelfs de VARA zo’n grapje over de koningin over de schreef vindt…

‘Gaan we komend weekend naar het ponypark in Slagharen?’ vraagt de kleine Daniel Lohues afgelopen donderdag tijdens zijn show in Steenwijk aan zijn moeder en die antwoordt in de taal van mijn vader: ‘Jao, jao, dat wee’k nog nie, doar muit ik nog eev’n over denken.’ Vervolgens springt Daniel uit zijn rol als kind en roept vrolijk tegen het publiek:…

Sport is een merkwaardig verschijnsel. Sport op tv is dat zeker. De essentie van sport is bewegen, al zal het competitie-element ook wel een rol spelen. Ik sport om te bewegen. Om me beter te voelen. En soms om beter te spelen dan de tegenpartij. Sommigen noemen dat spelen om te winnen. Winnen en beter spelen is niet per se hetzelfde. Maar dit terzijde…

Terwijl u dit leest, schaats ik toch maar lekker de Elfstedentocht. Mijn rug op dat het niet veilig is. IJs van 12 centimeter moet maar genoeg zijn. Het is de dikte niet die telt, wel wat je ermee doet. Dus ik wacht niet op 15 cm die nooit komt. Wie langs de oever staat te kijken, ziet dat ik de beste ben. Niet omdat ik de enige deelnemer ben, maar…

De Dortenaar Cornelis Easton (1864-1929) was een weerpionier. De man was één der eersten die gegevens met statistiek toegankelijker maakte. Hij bracht alle winters van 1205 tot 1928 samen onder 10 categorieën volgens een temperatuurcoëfficiënt. Tot 1757 moest hij omdat er nog geen meetinstrumenten waren vertrouwen op schattingen. Puttend uit indirecte…

Daar stond-ie voor mijn deur. Een dikke trui aan, de grijze haren door elkaar gewaaid van het kleine stukkie tussen zijn huis op nummer 46 en dat van mij op nummer 40. ‘Ik zou graag weer een hondje willen, de mijne is doodgegaan. Begrijp je, het is zo alleen zonder.’ Ik begreep het. Maar hoe kwam ik zo snel aan een hondje voor mijn buurman van 93?…

Als uw machtige vlokje sneeuw het wil, staat gans het raderwerk stil. De weergoden bepalen de vertraging. De ervaren treinreiziger laat het gelaten over zich heenkomen, want hij is langzamerhand wel wat gewend, maar de Tweede Kamer, smachtend naar de volgende hype, smachtend naar volk om te vertegenwoordigen, rent woest naar de microfoons – hoe heeft…

Natuurlijk wijk ik weer af van mijn landgenoten. Onder ijspret versta ik, na een copieus diner, een heerlijk groot glas met roomijs, slagroom en chocoladesaus. Andere heerlijkheden mag ook, maar het ijs mag niet ontbreken. Behalve als ik in het Centrum in Schelluinen eet. Daar kun je nog zalige bitterkoekjespudding en andere verrukkelijke toetjes bestellen…

Het begrip haat-liefde verhouding past uitstekend bij een mobiele telefoon. Denk aan het zinloze gekwebbel, de spontane telefoontjes als je lekker ligt te slapen en belverslaafden met hun mobieltje aan het oor gekleefd. Zo iemand moet de man zijn die mijn verwarming komt maken. Vanuit de auto die voorrijdt hoor ik al een harde stem. Een bezig type…

We konden het zien aankomen toen de nieuwe ministers enkele weken geleden aankondigden dat ze er zelf mee ingestemd hadden om voortaan 5% minder te verdienen. Ook al kwam nog dezelfde dag aan het licht dat ze zichzelf in het geniep eerst een loonsverhoging van 8% hadden toegekend. Dàt zijn onze politici. Foefelaars van het zuiverste soort. Dus je moest…

Welk een diepe verlangens hangen vandaag in de lucht. Niet allereerst naar ijs zoals media doen voorkomen. IJs is hard donker water dat schraal voor verbeelding taalt. Sneeuw daarentegen is de mens warm vertrouwd. Veel oerwijsheid werd in geheime sneeuwtaal doorgegeven door Siberische sjamanen. H.C. ten Berge, sjamanenkenner, dichtte: het is niet…

Een kleuter van vijf moet een Cito-toets maken. Da’s geen grap maar de werkelijkheid op steeds meer basisscholen. Schooltesten heb ik als kind nooit leuk gevonden. Het idee dat er veel van af hangt. Koud zweet onder je oksels. Dus arme kleuters? Nee, zegt de overheidspedagoog van nu. Testen is goed. Testen is fijn. Niet elke leerkracht is overtuigd…

Ramses Shaffy is een zanger van de zestiger jaren. Hij zong. Hij vocht. Hij huilde. Ik weet niet of hij bad, maar dat mogen we aannemen, en lachen, werken en bewonderen deed hij zeker. Maar daar wil ik het niet over hebben. Ramses dacht aan ons. Hij probeerde mensen actief te maken, maar niet zonder ons. Dat ook. Zijn lied was een lied van een samenleving…

Opnieuw een column van mijn twinny Bianca. Veel leesplezier! Ik kijk naar buiten, het zonnetje schijnt, een mooie blauwe lucht met hier en daar een wit wolkje en de thermometer geeft aan dat het 12 graden is buiten. Op tafel staat een bak met hyacinten die een heerlijke geur door het huis verspreiden en ik heb een gevoel van binnen dat ik niet zo…

Iets zegt me dat het een stroef gesprek gaat worden. Het is druk in de stationshal, maar eenmaal in het vertrek van NS Hispeed is het opvallend rustig. In de uiterste hoek bevindt zich de enige loketbediende, naast vier onbemande plekken. Onderweg naar het loket bedenk ik hoe ik mijn verhaal in de vork zal steken. De man achter het loket is echt,…

Omdat ik een dag te vroeg geboren ben en uit solidariteit met alle stakers die morgen weer en wind trotseren om het hele land plat te leggen tijdens de nationale stakingsdag, weiger ik vandaag nog één letter te…