Eindelijk ben ik dan toch gegaan, op zoek naar mezelf
zit ik nu boven op de Zwitserse Alpen in een zweethut.
Samen met twee mandarijnen, een Kees, een laptop om mezelf te upgraden
en uren genoeg om te lezen wat in de regel niet is geschreven.
Kees blaft, de bergen blaffen terug.
De mandarijnen...
Woestijnzand schuurt zijn oude huid, de groeven alsmaar dieper
in zijn gelooide blote voeten.
Golvend goud ligt voor het grijpen, het interesseert hem niet.
Kristal is wat hij zoekt, een olijfboom, handen om in te knijpen.
Wit gepleisterde huizen, ranke druivenstokken op de blauwe heuvels.
Geur...