Alle inzendingen van Hans Manders

Het zou de beste nacht van de week moeten zijn. Een nacht waarin je na ontspannende liefkozingen in een diepe, zorgeloze slaap valt. Een schier eindeloze nacht waarin alle vermoeienissen van de week heerlijk weggeslapen kunnen worden, zodat aan de nieuwe week weer met frisse moed begonnen kan worden. Zo’n nacht waarin je dromend vertoeft in een paradijselijk…

Het zou de beste nacht van de week moeten zijn. Een nacht waarin je na ontspannende liefkozingen in een diepe, zorgeloze slaap valt. Een schier eindeloze nacht waarin alle vermoeienissen van de week heerlijk weggeslapen kunnen worden, zodat aan de nieuwe week weer met frisse moed begonnen kan worden. Zo’n nacht waarin je dromend vertoeft in een paradijselijk…

Achter onze tuin is een groenstrook met een wandelpad. Alle hondenbezitters uit de buurt nemen het dagelijks meermalen op in hun route. Ze houden kennelijk niet van afwisseling en of de honden daar wel prijs op stellen, wordt ze nooit gevraagd. Tot voor kort was het een echt hondendrollenpad en een argeloze wandelaar zonder hond stapte er vrijwel zeker…

Terwijl ik ’s ochtends naar mijn werk fietste, zag ik her en der al wat dozen. Ze stonden voor dezelfde huizen waar op dinsdagochtend de afvalcontainers al voor dag en dauw worden neergezet. Hoe doen die mensen dat toch, dacht ik, zo vroeg op gang komen? (Ik wou dat ik het kon, ochtendmens zijn. En tegelijkertijd avondmens. Ieder vrij uur dat je verliest…

Het is een gedachte die wel eens bij me opgekomen is (en waarschijnlijk ben ik niet de enige): hoe zou het zijn om je eigen begrafenis mee te maken? Ik bedoel, ik wil die gebeurtenis liefst nog even uitstellen, maar als het dan toch zover is, zou ik er graag bij willen zijn. En dan niet in liggende houding onder een houten deksel, maar op zo’n manier…

Zondagmorgen. Het is nog vroeg en de dag heeft nog talloze mogelijkheden in zich. Het regent gestaag, maar dat hoeft de pret niet te drukken. Van regen is immers nog nooit iemand gesmolten. Bovendien liggen ook binnenshuis de mogelijkheden voor het oprapen. Het is alleen zaak dat op de goede manier te doen. Anders gezegd: de mogelijkheden op te rapen…

Kort geluk is het mooist. Als het te lang duurt, genieten we er niet meer van. Wordt het gewoon. Saai zelfs. Geluk moet kortstondig zijn, als een vlam die even opflakkert, en daarna voortleven in de herinnering. Daarom houd ik zo van de magnolia. Die staat sinds een paar weken heftig in bloei. Het boompje zit barstensvol paars-rose bloemen. Het…

Op de stoep achter het huis lag ’s ochtends een dood vogeltje. Zo eentje dat net uit het ei gekropen is en vervolgens (door een hardvochtige moeder?) uit het nest geslingerd is. Het is niet echt een lekker begin van de dag, de aanblik van zo’n dood beestje. Het brandt zich in je netvlies en blijft je de hele dag vergezellen. Het roept onaangename gedachtes…

Ooit heb ik gezworen nooit een stropdas te dragen. Een stropdas dragen stond voor mij gelijk aan je overgeven aan zinloze etiquetteregels, die alleen maar bestonden om zichzelf in stand te houden. Ik ging me toch zeker niet vrijwillig opknopen omdat anderen dat van me eisten. Als een sollicitatiecommissie me een baan niet wilde geven omdat ik geweigerd…

Ik moest afgelopen weekend in een lagere versnelling. Buikgriep dwong mij hiertoe. Zaterdag bracht ik grotendeels op bed door. Vanaf die plek registreerde ik de geluiden van mijn huisgenoten, die wel in de normale versnelling stonden. Weekendboodschappen, weekendbaantjes, sportwedstrijden, huiswerk en afspraken met vrienden bepaalden het tempo. Zelf…

“Is er dan werkelijk niets meer heilig?” Ik besef ten volle dat dit een ouwelullenvraag is. Een vraag die riekt naar “vroeger was alles beter”. Die je niet hoort te stellen als je nog (even) 50-min bent. Toch kwam deze vraag dezer dagen bij me op. Voor ik de aanleiding noem, neem ik u mee naar het begin van mijn studententijd. We spreken over het…

Ik moest in Almelo zijn. Ik kon me niet herinneren er ooit geweest te zijn. Het beeld dat ik van deze oostelijke stad had, was sterk beïnvloed door Herman Finkers. “Het stoplicht springt op rood, het stoplicht springt op groen, in Almelo is altijd wat te doen.” Deze zin, die behoort tot het collectieve geheugen van vele Nederlanders, schoot onmiddellijk…

Hoe overbrug je een periode van bijna 32 jaar? Dat is een vraag waar ik me deze week voor gesteld zag. De aanleiding sla ik over. Feit is dat ik verrast werd door een mailtje van een ex-klasgenote uit mijn middelbareschooltijd. Net als ik deed ze eindexamen in 1977. We zaten de laatste drie jaar van het gymnasium bij elkaar in de klas. We waren immers…

Onlangs heeft het Brabantse trio Zaait Eendracht in de wapenzaal van Kasteel Heeswijk te Heeswijk-Dinther een bijzondere bewerking van het middeleeuwse verhaal ‘Karel ende Elegast’ gepresenteerd. Het trio Zaait Eendracht bestaat naast ondergetekende uit Robert Peters en Rien van Osch (beiden uit Den Dungen). Van dit trio ben ik de tekstschrijver…

Ooit heb ik een muis geschoend. Hij woonde al verschillende dagen in ons huis. Overdag rende hij soms dwars door de keuken, verbaasd door ons nagestaard. Maar hij kwam het liefst tevoorschijn als wij op bed lagen. Dan trippelde hij, waarschijnlijk op zijn dooie gemak, naar de voorraadkast en deed zich daar tegoed aan een pak hagelslag. Als dank voor…

Als u overweegt met familieleden of vrienden een weekend door te brengen in groepsaccommodatie De Suikerberg in Loon op Zand, moet u wel zelf dekbedden of slaapzakken meenemen. Doet u dat niet, dan komt u voor een onaangename verrassing te staan. Voor ons gezelschap zorgde het voor een van de kleine minpuntjes van het weekend. Ons gezelschap, dat…

De meeste families hebben er wel een. Zo’n oom die op familiefeesten altijd zorgt voor een vrolijke stemming. Eentje die bij iedereen geliefd is, niet alleen bij zijn generatiegenoten maar ook bij de neven en nichten en zelfs bij de vertegenwoordigers van de generatie daarna. Omdat hij voor ieder van hen aandacht en belangstelling heeft, belangstelling…

Ferry Pirard. Een naam uit het verleden. Zeker vijfendertig jaar niet gehoord. Maar toen ik vorige week vernam dat hij plotseling overleden was, was het alsof ik zijn naam gisteren nog gehoord had. En ook het bijbehorende hoofd verscheen meteen voor mijn geestesoog. Dat wil zeggen het hoofd van ruim vijfendertig jaar geleden, met de strakke scheiding…

In de dagen nadat de nieuwe Messias werd ingehuldigd als president van de Verenigde Staten verschenen er, zoals altijd, ook berichten over kleinere onderwerpen in de kranten. Een van die berichtjes trok mijn aandacht. Want al kom ik er zelf nog nauwelijks, het wel en wee van de katholieke kerk blijft mij boeien. Zeker als het berichtjes betreft waarin…

“Kijk je wel uit,” zei mijn vrouw, toen ik afgelopen zondag dan eindelijk tijd gevonden had samen met mijn zoon een grote bevroren plas te gaan zoeken om daar de ijzers onder te binden. Al is het al meer dan vijfentwintig jaar geleden, ze is nog altijd niet vergeten hoe ze me eens door het ijs heeft zien zakken. Het was op een afgraving achter haar…

Weemoed. Het is geen erg constructieve emotie. Dat geldt ook voor een aantal andere emoties. Maar soms word je erdoor overvallen en dan heeft het geen zin je ertegen te verzetten. Er zit niets anders op dan met je gedachten de richting te gaan die de weemoed je wijst en je erin te wentelen. Het mag dan niet constructief zijn, iets weldadigs heeft het…

Ik zwaaide ze uit terwijl ze de wijk uit reden. Aangezien het zeven graden vroor, had ik eerst de ruiten van de Golf schoongekrabd. Ik had de motor ook al een tijdje laten draaien en de verwarming op standje hoog gezet. Vervolgens had ik mijn moeder bij de arm genomen en haar naar het rechterportier geleid. Zoals gewoonlijk was de auto nogal schoksgewijs…

Sommige steden wil ik eens in de zoveel tijd een keer bezoeken. Een van die steden is Antwerpen. Ik ben daar in de loop der jaren heel wat keren geweest: met mijn vrouw (toen ze nog mijn vriendin was), met vrouw en kinderen, met collega’s, vroeger met mijn eigen ouders. Maar het blijft een stad die me nooit verveelt en om de zoveel jaar wil ik de kennismaking…

Kinderen opvoeden, hoe doe je dat? We zijn er geen van allen voor opgeleid. Het enige echte voorbeeld dat we hebben, zijn onze ouders en die willen we nou net niet tot voorbeeld nemen. Op een aantal terreinen willen we het juist anders, ja beter doen dan zij destijds gedaan hebben. Maar of dat ook beter uitpakt? Een echte houvast of maatstaf hebben…