Alle inzendingen van Jan

'Je kijkt iemand aan en je valt: liefde' Eigenlijk was hij niet eens knap. Met zijn grote oren die wonderlijk ver van zijn hoofd stonden leek hij steeds maar te vragen waarom? Maar ik hield van hem en probeerde dat ondeelbare ogenblik voort te zetten in de tijd. En tot mijn grote verwondering lukte dat. Zijn spitse intelligentie was het enige waaraan…

Terwijl hij haar diep in de heldere blauwe ogen keek, sloeg hij zijn rechterarm om haar smalle lenden. Zij keek hem amper aan, schuchter, de mooie ogen ietwat afgewend, zedig, maar haar slanke lichaam bewoog zich als een boa om hem heen. Beiden sidderden van genoegen, van pure opwinding… “Gust!” riep een schelle stem hem aan. De gepassioneerde lezer…

Buiten is het mistig in de vroege voormiddag. Het grijze monotone van het trottoir en het straatbeton slaan nat en glibberig uit. De radio speelt zachtjes “Dis-moi pourquoi”. Een stationwagon met lege aanhangwagen stopt voor het huis. Een oud mannetje sloft zich naar de voordeur en belt aan. “Of ik niet weet waar de B…straat zich bevindt?” In…

Om de drie maanden treffen ze elkaar bij kapper René. Niet dat Jan, Pier en Klaas afspreken, maar door de jaren heen is het bijna een ongeschreven wet geworden dat de dunne haardos van de bejaarden op tijd en stond wel een knipbeurt verdient. En zo is het al die tijd gebleven. Telkens worden de “weet-het-je-al-berichten” uitgewisseld sinds hun laatste…

De voorlaatste dag van 2005 kreeg het gehele land een serieuze sneeuwlaag over zich heen. Gelukkig trad de dooi ’s nachts al in, maar inmiddels was de weerellende al geleden: auto’s in de gracht, tegen de boom of paal of tegen elkaar. Ook de treinreizigers geraakten niet op tijd thuis of ter bestemming omwille van de ijzel die op de elektrische geleidingen…

Eens was de ruimte leeg. Dat dachten wij althans, maar er was wel degelijk iets. Dit waren heel veel verspreid hangende energiedeeltjes die zich steeds meer verdichtten en een soort cluster werd. Na miljarden en miljarden jaren ontstond het moment waarop die deeltjes elkaar gingen waar- nemen. Dit was de eerste fase van de denkende God. Dit leidde…

Ik heb een gave…… Ik heb de gave om de dingen nét even anders te zeggen dan ik bedoel. Het vervelende is: ik heb dat zelf niet zo goed in de gaten; ik merk het vooral aan de reacties van anderen. In mijn ogen volkomen onschuldige opmerkingen leiden soms tot enorme huilbuien bij mijn gesprekspartners (“ja maar zó bedoelde ik het niet…”). En als ik een…

Eén van mijn broers verraste me onlangs met een opmerking over de macht die op de grijze massa van mensen wordt uitgeoefend. Nee, het ging niet over kiesvee maar over de grijze massa die ieder mens heeft en kan gebruiken: zijn hersens. Spanje is een jonge democratie. Na zo'n veertig jaar nationaal-katholicisme verschijnen nu opnieuw mannen met witte…

Het is nagenoeg zaterdagmiddag. Het regent nog niet maar het ziet ernaar uit dat het niet lang meer op zich zal laten wachten. De koude wind raast over het weidse wijkplein. Enkele vrouwen haasten zich nog vlug bij de slager binnen om vervolgens de warme bakker te bezoeken want morgen zondag zijn de zaken gesloten. Ook de apotheker sluit over enkele…

Het regende pijpenstelen aan het spoorwegstation van Aalst ergens in februari 2005. Zijn oud regenjasje beschermde hem amper tegen de felle vlagen. Mistroostig keek hij door zijn bedruppelde brilglazen naar het uurrooster van “De Lijn”. Te laat voor de laatste busaansluiting en veel te vroeg voor de volgende naar het stedelijke ziekenhuis deed hem inzien…

De traditionele veertiendaagse ontmoeting van de gepensioneerden van het bedrijf sinds mensengeheugenis kende onlangs maar een magere opkomst. Er zijn nu al niet teveel oprustgestelden meer die komen opdagen wegens geen interesse, door hun afsterven (sic!) en ook door ziekte. Vandaag was het ook “patat van dat”. Eén wegens operatie van de echtgenote…

In het kleine zeer warme vergaderzaaltje had de schouwburgintendant zijn peloton medewerkers verzameld voor een laatste briefing. De controle van de kledij van de zaal- en de vestiairewachters was niet van de poes en de make-up mocht hier en daar wat worden aangepast vond men: het teveel eraf en dààr waar er te weinig aankleefde "sofort retoucheren…

De zeventig- en andere hogere plussers van vandaag herinneren zich nog hun kindertijd al te goed, o.m. de oorlogsjaren van WO II. Gebrek aan alles was de toonzetter. Ze weten nog maar al te best hoe er in de rij werd gestaan voor het afhalen van de rantsoeneringszegels, voor de zeldzame aangekondigde haringlevering, de bedeling van schlamm (kolen-slik…

Na het vervluchtigen van zijn dictee-illusies haastte de flamboyante politicus zich naar de IJ-zijde van het hoofdstedelijk stationsemplacement, om zich te laven aan de geneugten van enkele heroïneprostituees; ei zo na moest hij van een vrijpostige journaliste vernemen dat de dames van plezier naar een macabere locatie aan de Theemsweg waren verplaatst…

De heisa rond de uitspraak van een lid van ons Beligisch koningshuis betreffende het voortbestaan van ons land heeft heel wat commotie teweeggebracht. Er werd bij onze Noorderburen iemand neergesabeld om zijn “uitgesproken” mening. In Groot-Brittannië willen drieëntwintig parlementariërs hun prime-minister doen opstappen. (Sinds 1848 was dit niet meer…

Eén september 2004. Een zomerse dag dan nog. Enkele verspreide witte wolken en droog. De weerman glundert op TV. Ik geniet van zijn woorden en maak hem niettemin meteen monddood. De tuin ligt er zalig bij. Bloemen en planten geven zich bloot aan het zonnelicht. Een koolwitje dartelt her en der. Durft zich niet neer te zetten en fladdert en fladdert…

Ze keek hem nog even in de blauwgrijze ogen aan en ontspande de riem meteen aan zijn rechterbovenarm. "'t Zal even pijn doen," zei de verpleegster zachtjes en prikte hem de dikke infuusnaald in de ader. "Mooie aders hebt u, Meneer, vind ik persoonlijk toch. Niet iedereen heeft er zulke, Meneer." De "meneer" wist nu niet direct wat hij denken…

Hij vond van zichzelf dat hij niet opdringerig was. Die dinsdagmorgen op de trein van Kortrijk naar Antwerpen had hij weer prijs. Ze zat tegenover hem aan het venster. Een bevallige dame, dat wel zag hij, maar ietwat te ouderwets opgedoft. Protserige volants verborgen haar magere met pezen doorploegde hals. Ooit was ze een knap ding wellicht, meende…

Het liep tegen 7 uur aan. De wekker had hem zojuist uit een of andere droom gewekt. Een nare droom was het wel niet dacht hij nog bij zichzelf anders ware hij wel vanzelf wakker geworden. Hij draaide zich nog eens om al wilde hij nogmaals dàt zalig gevoel herbeleven. Tevergeefs! Hij boog en strekte zich de beenspieren, rekte zich de armen en wipte…

Een schril scheidsrechtersfluitje zette de trein in beweging. Eigenaardig toch! In een compartiment, vlak bij de deur, links, zat een keurig, net geklede heer – met vilten hoed en stropdas – vrome kushandjes te werpen naar een vrouwelijke leeftijdsgenote op het perron. Een 75-plusser! Een zeer goed bewaarde dan en knap op de koop toe. Aan de andere…

Terwijl zondag 29 februari jl. de profwielrenners hun eerste wedstrijd reden op Belgische bodem, zaten twee gepensioneerde koppels (met niettemin een plaid over de knoken) te genieten van de deugddoende zonnestralen aan de “Paravent” van Blankenberge. Ze waren er niet alleen. Jonge moeders met hun kroost en een paar verliefde stellen genoten intens…

Vrijdagavond rond 17.00 u. Filip, een niet meer zo jonge bejaarde, met de fiets, houdt halt aan een stopverkeersteken. Het verkeer is druk, zeer druk op dit moment aan het kruispunt "'t Roodkapje". Wanneer hij voorzichtig opnieuw aanzet, schuift een jonge dame hem per bromfiets links voorbij. Ze schudt zich de roodwitte motorhelm en kijkt hem, rechts…

Wie kent nu die “mysterieuze” glimlach van de Mona Lisa niet? (Wie er achter zit is wat anders.) De schaterlach van ons aller Margriet H. is overbekend, al dan niet irriterend voor bepaalde gevoelige oren. Bij de bulderlach van onze koning kunnen we zelf onze glimlach niet onderdrukken. Lachen doèt lachen maar daar vertel ik jullie wat verder meer over…

Het is inmiddels iedereen al genoegzaam bekend dat de werkelijkheid de fictie overtreft. Wellicht horen Sinterklaas, de kabouters, de elfjes en andere legendarische sprookjesfiguren dan ook juist tot de werkelijkheid. In welke droomwereld leeft ieder van ons? We hebben allen een verschillende, niet? En niet alle dromen kennen een “happy ending”!…

24 oktober 2003. De weerman had droog weer voorspeld maar ijskoud. Een scherpe noordenwind blies de "oudjes" fel in het gezicht. Ze sidderden en bibberden de inkomsthal al vóór 11.00 u in. De eerste sneeuw van het jaar begon te vallen, eerst gezapig, dan feller en heviger. Ze bleef uiteindelijk met een dun plakje liggen. Gelukkig was het restaurant…

Voor de start van de tv-serie ‘Unsere Besten - Wer ist der grösste Deutsche?’ op de zender ZDF werd aan 90.000 Duitsers de vraag gesteld wie de grootste Duitser aller tijden was. Er werden interessante namen genoemd. Konrad Adenauer, de eerste bondskanselier van West-Duitsland na de Tweede Wereldoorlog, vond men echter de grootste Duitser… Toen ik dit…

‘Het kabinet gaat jaarlijks 100 miljoen EURO minder uitgeven voor de aanpak van achterstanden in het onderwijs’ kopten de kranten onlangs. Deze maatregel is een dolkstoot in het hart van de samenleving. Immers, kinderen – alle kinderen - hebben recht op goed onderwijs. Een asociale (antisociale) maatregel dus, die in zijn slechtheid voortreffelijk past…

"Hoe oud ben je?" vroeg ik hem na een poosje nadat hij zich op de rustbank had voorzichtig neergezet. Hij was zachtjesaan komen aansloffen, voetje voor voetje, zich steunend op zijn rollator. (looprek met wieltjes en handremmen) Het oude manneke pufte amechtig. Zijn beduimelde pet, ietwat te scheef op de verweerde kop geplant, nam hij voorzichtig…

Het is een dood normale dinsdag. Ik zit op mijn werk. Er is weinig te doen, maar toch zit ik starend voor mijn beeldscherm alsof ik de meest drukke persoon van de wereld ben. Mijn hersenen werken harder dan wanneer er een flinke stapel werk op me ligt te wachten. Een collega zit tegen me te praten, maar zijn woorden komen niet binnen. Het enige wat…

Onlangs had een redactrice van een weekblad het over een nieuw woord dat de bekende Belgische tv-presentator Herman van Molle had bedacht voor de bemoeizucht – of is het de behulpzaamheid – van de schoonmoeders. Hij noemde het omatitis. Zoek het niet op. Je vindt het toch in geen enkel woordenboek... Het klinkt mooi en wellicht zit de geboorte van nieuw…