Alle inzendingen van Petra Hermans

Sommige mensen onder ons doen zich voor als schrander.

Alles, wat je niet kunt herkennen, zul jij ook niet als zodanig beseffen.

Ik ben een feeks, die niet te temmen valt.

Al de mensen die mij pijn hebben gedaan in mijn leven, zal ik vergeven.

Ik ben iemand, een mens, een vrouw die toevallig nog ademhaalt.

Zelfs de meest abstracte begrippen zijn me tegenwoordig nog te concreet.

Ik zeg u: "De meest kwetsbare zielen onder ons verdienen de meeste liefde, het warmste licht en tederste aandacht."

De liefde van de vrouw was en is erg vaak nodig om het geweten van menig oorlogszuchtig man te temmen.

De frustraat geniet een luxueuze levenswijze die ik mij niet kan permitteren. Je zou maar eens de werkelijke verantwoordelijkheid op je nemen.

Liefde is een heel grote voortstuwingskracht. Veel groter dan ikzelf; ik ben slechts een onderdeel van het geheel.

De ontkenning is de beste bevestiging. Het ligt er zó dik bovenop! Men dacht te kunnen doen alsof.

De behoefte voelen om een ander mens voor de gek te willen houden, door niet van jezelf te houden. Jezelf ook niet werkelijk vertrouwen.

Ik draag iets heel eenvoudigs in mij en dat vormt een grote rijkdom voor mezelf en anderen.

Misschien ben ik wel zo wijs om te zeggen dat ik niet wijs ben.

Pak de mensen hun hoop op dromen niet af; en laat het geen nachtmerrie worden! De mensen hebben dromen nodig.

Elke seconde dat ik leef, geniet ik met elke ademhaling dankbaar van mijn leven.

Elk mens op aarde, die geboren wordt om dit avontuur aan te gaan, is een bevoorrecht mens.

De negatieve energie, die je een ander mens toezendt, komt hoe dan ook, eens, naar jou toe. Deze laatste dans ontspring je niet.